Ook de derde ronde van de bekercompetitie had kunnen beginnen, omdat de meeste lotingen een lid van het eerste team in zich hadden, moest dit een week worden uitgesteld.
Voor de interne competitie was de belangrijkste partij die tussen Martijn van Dam en Fred van Wieringen. Beiden wisten elkaar lang "in bedwang" te houden maar Fred kreeg op een gegeven moment de h-lijn in zijn bezit, waarlangs hij op de witte koningsstelling wist te drukken. Dat was nog redelijk onder controle te houden, toen de beide zwarte paarden echter ook mee kwamen doen restte er Martijn niet anders dan een kwaliteit te geven, anders was hij namelijk mat gelopen. Als je dan achter staat gaat het moeilijk worden, Fred wist ook met een toren binnen te komen op de voorlaatste rij en daar nog pionwinst te boeken ook. Dat was het begin van het einde voor Martijn, punt voor Fred dus.
In de partij tussen Jacques Kokshoorn en Bonne Faber ontwikkelde Jacques zijn beide lopers via de lange diagonalen. Op zeker moment wist Bonne een aanval, met dame en toren, op de witte koningsstelling op touw te zetten, die echter vrij gemakkelijk onder controle te houden bleek. Nu kwamen dame en toren wat in het nauw en er leken moeilijke tijden aan te breken voor Bonne. De witte koningspionnen marcheerden namelijk op, waardoor - vooral - de dame weinig velden meer over had. Toen maakte Jacques echter een kapitale fout door dame en een toren op dezelfde diagonaal te plaatsen. Met die dame dacht hij namelijk, samen met de zwartveldige loper, een batterij richting de zwarte koning op te zetten, Bonne kon echter een (gedekte) loper op de diagonaal van dame en toren plaatsen. Nog was er geen man overboord geweest voor Jacques als hij de kwaliteit had gegeven maar hij probeerde wat anders en viel - met een pion - een toren van Bonne aan. Er kon echter schaak worden gegeven en meteen was de partij uit omdat er werd gedacht dat dit schaak door tussenplaatsen van een toren kon worden opgelost. Nog een misverstand van wit, nu was het namelijk mat in één!
Michiel Landman kreeg de avond van zijn leven voorgeschoteld door Leo Stelloo. Leo had, gaande de partij, namelijk drie pionnen weten te winnen en hoefde de partij eigenlijk slechts uit te spelen naar een vol punt. Maar hij dacht het te mooi te kunnen doen en viel daarom een toren aan met zijn toren, daarbij helemaal over het hoofd ziend dat die toren gedekt stond. Dit kostte hem dus een volle toren en even later ook de partij.
Jan van Baardwijk kreeg het punt eigenlijk op een presenteerblaadje aangeboden door Kees Breen, die veel te slordig met zijn materiaal omsprong. Dat kostte dus eerst een loper en wat later nog meer materiaal. Deze achterstand wist Kees niet meer goed te maken.
Weer een nieuwe ontmoeting tussen Sheila de Jonge en Wim Noordermeer. De koning van Wim kwam eigenlijk vrij open te staan in het centrum en kon daar opgejaagd worden met dame en toren. Daarbij hoefde Sheila alleen maar uit te kijken dat ze zich niet mat achter de paaltjes zou laten zetten, iets, waar Wim graag op jaagt! Sheila maakte echter geen fout en wist Wim mooi mat te zetten.
Dan tenslotte de partij tussen Frits Wilschut en Thomas Ammerlaan. Die partij leek lange tijd redelijk gelijk op te gaan maar toch raakte Frits op een gegeven moment een stuk kwijt. Die voorsprong wist Thomas keurig over de streep te trekken, wat hem dus een punt opleverde.
Hiermee dus een nieuwe tussenstand.
Van de wedstrijd tussen Hoeksche Waard 1 en De Pionier 1 zijn enkele foto's gemaakt, die zeer de moeite waard zijn om te worden gepubliceerd:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten