Maar dat kwartier werd gelukkig heel sportief opgevat door de tegenstanders, de klokken liepen nog niet en iedereen kon zich vooraf nog even moed indrinken aan de bar! Dan echter, zo tegen half negen, begon de wedstrijd dan toch en vrij snel ook positief voor het Pionierteam. Want aan bord 6 was Thomas Ammerlaan heer en meester. Hij was, met dame en paard, op de damevleugel, waarheen de tegenstander had gerocheerd, op zoek naar het punt. Dat lukte uiteindelijk ook, eerst echter werd er een pion buitgemaakt en de koning weer naar het centrum teruggestuurd. Daar kwam de monarch niet meer uit zijn problemen en even later was het punt een feit.
Maar, zoals bekend, gold ook deze avond het gezegde "één zwaluw maakt nog geen zomer" en even later "stroomden" de punten naar de tegenstanders. Eerst was het de beurt aan Michiel Landman aan bord 1, die helemaal niet in zijn spel kon komen en uiteindelijk het punt uit handen moest geven. Helaas al vrij snel hierna moest ook Kees Breen aan bord 8 opgeven. Hij had beter gestaan en daarbij een remiseaanbod gekregen. Maar omdat hij op dat moment beter stond had hij het aanbod afgeslagen en misschien ook het gevoel gekregen "ik heb afgeslagen, nu moet ik eigenlijk wel winnen". Dat was waarschijnlijk de druppel en Kees verloor. Dat overkwam ook teamleider Sheila de Jonge aan bord 2, waar ze met één van de sterkere tegenstanders te maken kreeg. Ook Sheila deed haar uiterste best, kon echter niet voorkomen dat het punt naar haar tegenstander ging.
Even kwam er een klein rustpuntje want aan bord 3 had Bonne Faber zijn tegenstander helemaal in een hoekje gedrukt. Zijn materiaal kwam bijna allemaal in het vierkantje f8-f6-h6 te staan met de koning op h8. Daar waren wel de beide torens en de dame bij, zodat de verdediging op zich redelijk op peil was. Maar hier wist Bonne onvoldoende gebruik van te maken en toen een directe matdreiging was afgewezen koos hij voor pionwinst en daarmee afruil van het nodige materiaal. Maar daardoor werd ook zijn eigen pionnenstelling dusdanig verzwakt dat hij de flow helemaal kwijtraakte en maar remise aanbood. De tegenstander - tevens teamleider - liep nog even langs de borden en overlegde met een teamgenoot, waarna hij het aanbod aannam.
Nu bleek echter de koek helemaal op voor de Pioniers, eerst was het de beurt aan Wim Noordermeer aan bord 4 om op te geven. Wim had (ook) wel beter gestaan, dat echter niet over de streep weten te trekken en het volgende punt ging naar de tegenstanders. Dan Leo Stelloo aan bord 5. Hij moest een moeilijke partij spelen en kreeg op zeker moment zelfs een tweede dame tegen. Hij had echter het gevoel dat hij eeuwig schaak kon blijven geven. Maar dat bleek niet waar te zijn en dus werd hij zelf mat gezet.
Als laatste was Albert Schaefer nog bezig aan bord 7. Daar had hij te maken met de speler met veruit de hoogste rating bij de tegenstanders. Het zou kunnen zijn, dat deze speler aan een laag bord was gezet omdat hij ook voor barman moest spelen en dus zo nu en dan weggeroepen zou worden. Albert wist een prima partij te spelen en kwam in tijd veel beter te staan. Maar het krachtsverschil bleef toch wel bestaan en - waar hij misschien Kg1-h1-g1-h1 had moeten spelen om herhaling van zetten voor elkaar te krijgen, koos hij voor Kf2, hiermee zijn koning meteen blootstellend aan aanval, wat hem o.a. zijn dame kostte en dus ook het punt.
Het wedstrijdformulier zag er tenslotte als volgt uit:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten