Liefst 12 RSB'ers op bezoek en - mede daardoor - een voller huis dan bij een normale clubavond. Zoiets is eigenlijk wel een beetje een kersje op een Pioniertaart. Als dan de resultaten ook nog een beetje naar wens zijn......? Ook waren er nog enkele partijen voor de interne competitie.
Het was het RSB-bekerteam gelukt om op eigen kracht voor het eerst de tweede ronde te bereiken, helaas werd men nu gekoppeld aan één van de kanshebbers op het bereiken van de finale van deze beker. Als je de (gemiddelde) ratings van de teams bekijkt (slechts drie teams - waaronder dat van De Pionier - brachten minder dan 2000 punten op de been) dan is er sprake van een behoorlijk sterk bekertoernooi!
Het Pionierteam mocht al van geluk spreken dat er in Ricardo Klepke iemand met een hoge rating lid was geworden en had in Ernstjan Pluim Mentz ook een goede kracht. Maar met daarnaast twee spelers met een rating net onder 1800 zou het best moeilijk gaan worden, vooral in de wetenschap dat Krimpen drie spelers met een rating boven 2000 op zou kunnen stellen. Daarom had teamleider Jan van Dam gekozen voor een tactische opstelling en dus Jan van Huizen aan bord 1 opgesteld.
Maar Jan deed het boven verwachting goed en had tot ver in de wedstrijd goede kansen. Maar dan kwam het eindspel en daarin wist Jan het niet meer vol te houden. In een toreneindspel raakte hij te veel achter zodat hij de partij - eigenlijk noodgedwongen - opgaf.
Aan bord 2 was Ricardo geposteerd en hij speelde een goede partij tegen een - qua rating - iets minder sterke tegenstander. Het eindspel werd bereikt en daarin, zoals we al meer van hem hebben gezien, probeerde Ricardo het onderste uit de kan te halen. Maar daarbij ging hij toch in de fout door drie keer dezelfde stelling op het bord te laten verschijnen, waarop zijn tegenstander remise claimde, wat ook wel terecht bleek.
Nu moesten dus de punten van de laatste beide borden komen en daar deed Ernstjan aan bord 3 z'n uiterste best voor. Hij wist een stuk te winnen maar er bleef wel een moeilijke positie over. Maar het manoeuvreren met die moeilijke positie kostte zijn tegenstander enorm veel tijd waardoor deze dan tenslotte de pijp aan Maarten diende te geven.
Wilden de Pioniers nog een goed resultaat halen, dan zou dat aan bord 4 moeten gebeuren, bij Jan van Dam. Daar ging het op een gegeven moment zelfs een beetje op een positief resultaat lijken omdat Jan een pion voorkwam. Maar wilde hij wat te veel forceren? Hij liet zijn tegenstander weer meer in het spel komen door op de damevleugel naar eventueel winst te gaan zoeken. Maar die was daar niet te vinden en zijn tegenstander bereikte die wel met zijn zware stukken. Daardoor werd de uitslag van deze bekerstrijd 1½-2½ voor Krimpen, maar mochten de Pioniers met opgeheven hoofd het pand verlaten. Wedstrijdleider Alex van Wieringen schreef het volgende wedstrijdformulier:
| De Pionier | 1962 | - | Krimpen a.d.IJssel | 2006 | 1½-2½ | |
| 1 | Jan van Huizen | 1746 | - | Wiggert Pols | 2145 | 0-1 |
| 2 | Ricardo Klepke | 2225 | - | Arne Pols | 2017 | ½-½ |
| 3 | Ernstjan Pluim Mentz | 2125 | - | Diederick Casteleijn | 2023 | 1-0 |
| 4 | Jan van Dam | 1754 | - | Michel van Capellen | 1837 | 0-1 |
De tweede wedstrijd ging om de leiding in klasse 3B, waar het tweede Pionierteam keurig aan de leiding stond, maar waarbij die plek over kon worden genomen door de bezoekers uit Spijkenisse. Maar dan moesten de Pioniers wel verliezen!
Lang hielden beide teams elkaar in evenwicht en het duurde heel lang voor er een eerste uitslag op het wedstrijdformulier (te zien op het grote beamerscherm centraal in de zaal) genoteerd kon worden door wedstrijdleider Alex. Dat zal hij overigens met veel plezier hebben gedaan want het betrof de overwinning door zijn vader Fred van Wieringen aan bord 2.
Dit leek zijn teamgenoten kracht te geven want aan bord 5 wist Martijn van Dam het voorbeeld, door zijn voorzitter gegeven, heel goed te volgen en zodoende het tweede punt bij te laten tekenen.
Helaas kwamen de Spijkenissers hierna ook opzetten. Het was deze avond eigenlijk niet de avond voor de teamleiders want teamleider Peter Derrez moest aan bord 4 erkennen dat hij net te weinig kaas had gegeten van de op z'n bord ontstane positie. Het was een positie met tegengestelde rochades en daar moest Peter zijn tanden op stuk bijten, 2-1 dus.
Maar nu was het de beurt aan Bonne Faber aan bord 7. Eerst was het hier een kwestie van zoeken naar enig voordeel, wat geen van beiden echt wist te vinden. Maar Bonne had, door aan te vallen, zijn tegenstander als het ware gedwongen tot het doen van (te veel) verdedigende zetten en kon zodoende, toen er een opening ontstond, de zaak oprollen. Dit begon met pionwinst en daar kwam een tweede pion bij toen zijn tegenstander iets leek te willen forceren. Door goed spel wist Bonne ook nog eens een kwaliteit te winnen, wat even later een volle toren werd. De tegenstander had toen eigenlijk wel op willen geven maar je weet het eigenlijk nooit hoe het kan lopen met koeien en hazen! Maar er werd een nog een stel torens geruild en nadat het Spijkenisser paard voor een pion was geplaatst die twee keer kon worden aangevallen en slechts één keer verdedigd kwam er toch een einde aan de lijdensweg van de Spijkenisser. (3-1)
Hierna was het de beurt aan Sheila de Jonge, spelend aan bord 8. Sheila had daar een overwegende stelling weten te creëren, gesteund door haar beide torens op de centrumlijnen. Daar werd één stel van geruild, waarna Sheila's dame het karwei met veel plezier af kwam maken! (4-1)
De Spijkenissers kwamen echter weer opzetten, nu aan bord 1. Daar wist Reinier van der Wende voor de Pioniers niet de vuist te maken waar hij een beetje voor bekend staat. Want, in tegenstelling tot dit zelf te doen met zijn opponent, Reinier werd in de hoek gedrongen en verloor daar de strijd om het middenveld. Dat resulteerde tenslotte in partijverlies, waardoor de tussenstand 4-2 werd.
Dan komt natuurlijk het moment, dat een halfje heel welkom kan zijn voor de uiteindelijke winst van de wedstrijd. Dat halfje kwam er uiteindelijk ook aan bord 6, bij Wim van Schie. Maar Wim dacht winstkansen te hebben en toen hem, bij de stand 4-1, remise aan werd geboden weigerde hij dat omdat hij die winstkansen eigenlijk wilde verzilveren. Ook toen het 4-2 werd kreeg hij opnieuw dat aanbod, opnieuw echter wilde hij nog doorspelen. Maar tenslotte moest hij toch erkennen dat een winstpartij voor hem niet voor deze avond zou zijn en ging hij akkoord met remise wen werd de tussenstand 4½-2½.
Als laatste was de partij aan bord 3 nog bezig, waar Michiel Landman het aan de stok had gekregen met een oud voorzitter van De Pionier. Enkele jaren geleden wilde deze De Pionier verwisselen met Spijkenisse, waar hij jarenlang met veel plezier had gespeeld. Zou hij na deze avond toch een beetje spijt van deze overstap hebben gekregen? Michiel had waarschijnlijk al eerder tegen hem gespeeld en dat zou best wel enig gemak hebben kunnen gegeven. Hoe dan ook, Michiel wist voordeel te krijgen en kreeg een toreneindspel op het bord waarbij hij enkele pionnen voor kwam te staan. Dat eindspel wist Michiel niet helemaal optimaal uit te spelen, toch kreeg hij voldoende voordeel om de partij uiteindelijk winnend af te sluiten.
Het tweede wedstrijdformulier, waar op bijgaande foto, naast de spelers, die geen RSB-besognes hadden, ook een beginnetje is te zien voor mensen met hele goede ogen, zag er zo uit:
| De Pionier 2 | 1571 | - | Spijkenisse 3 | 1401 | 5½-2½ | |
| 1 | Reinier van der Wende | 1698 | - | Simon van der Beek | 1539 | 0-1 |
| 2 | Fred van Wieringen | 1693 | - | Frank Buijck | 1479 | 1-0 |
| 3 | Michiel Landman | 1527 | - | Jan Straatman | 1438 | 1-0 |
| 4 | Peter Derrez | 1575 | - | Simon Schaffeld | 1462 | 0-1 |
| 5 | Martijn van Dam | 1477 | - | Jerry Sandifort | 1439 | 1-0 |
| 6 | Wim van Schie | 1590 | - | Klaas Mol | 1338 | ½-½ |
| 7 | Bonne Faber | 1563 | - | Jan Majoor | 1260 | 1-0 |
| 8 | Sheila de Jonge | 1443 | - | Wim den Haan | 1251 | 1-0 |
Met deze uitslag heeft het Pionierteam overigens een goede stap richting een kampioenschap kunnen zetten!
De partijen, dus al enigszins op bovenstaande foto zichtbaar, hadden het volgende resultaat.
Als eerste daarbij de partij tussen Leo Stelloo en Ad van der Ree. Het krachtsverschil tussen hen beiden is redelijk groot, daar was in de partij toch niet al te veel van te merken. Ad speelde rustig en bedachtzaam zijn zetten en ook Leo, zeker al niet bekend als snelle speler, overdacht z'n volgende zetten in de nodige tijd. Maar er ontstond op een gegeven moment een stelling, waarin Leo terdege moest vechten voor lijfsbehoud. Dat lukte eigenlijk niet naar z'n wens en tenslotte moest hij de partij opgeven en Ad feliciteren met de overwinning.
Dan Thijs van Dam. Hij werd gekoppeld aan Jan van Baardwijk, die - zeker qua uitslagen - tamelijk wispelturig is. Het ene moment staat hij bijna bovenaan de ranglijst, dan weer duikelt hij een eind. Nu was hij weer bezig op te klimmen en kon Thijs dat stoppen? Nee, dat wilde niet lukken, misschien mede omdat Thijs redelijk snel speelde. Jan dus weer een punt rijker.
De verrassing in de interne competitie was te vinden aan het bord van Wim Noordermeer en Ronald van Velzen. Normaliter zou je verwachten dat Wim de strijd in zijn voordeel zou beslechten, op het moment echter lijkt hij in een dipje te zitten en daardoor bungelt hij zo goed als onderaan de ranglijst. Ronald gaf hem daarbij als het ware nog een zetje door de partij te winnen.
De leukste partij daarentegen kwam tot stand tussen Frits Wilschut en Casper Verbeek. Daarin heerste Frits enigszins, wat tot uitdrukking kwam in een voorsprong van drie pionnen. Maar Casper boorde een humorvolle bron aan en stelde Frits voor om in een dergelijke stelling remise aan te bieden. En zowaar, Frits trapte hier als het ware in en bood inderdaad remise, wat Casper uiteraard met beide handen en een brede glimlach aannam.
De nieuwe tussenstand.
Als eerste daarbij de partij tussen Leo Stelloo en Ad van der Ree. Het krachtsverschil tussen hen beiden is redelijk groot, daar was in de partij toch niet al te veel van te merken. Ad speelde rustig en bedachtzaam zijn zetten en ook Leo, zeker al niet bekend als snelle speler, overdacht z'n volgende zetten in de nodige tijd. Maar er ontstond op een gegeven moment een stelling, waarin Leo terdege moest vechten voor lijfsbehoud. Dat lukte eigenlijk niet naar z'n wens en tenslotte moest hij de partij opgeven en Ad feliciteren met de overwinning.
Dan Thijs van Dam. Hij werd gekoppeld aan Jan van Baardwijk, die - zeker qua uitslagen - tamelijk wispelturig is. Het ene moment staat hij bijna bovenaan de ranglijst, dan weer duikelt hij een eind. Nu was hij weer bezig op te klimmen en kon Thijs dat stoppen? Nee, dat wilde niet lukken, misschien mede omdat Thijs redelijk snel speelde. Jan dus weer een punt rijker.
De leukste partij daarentegen kwam tot stand tussen Frits Wilschut en Casper Verbeek. Daarin heerste Frits enigszins, wat tot uitdrukking kwam in een voorsprong van drie pionnen. Maar Casper boorde een humorvolle bron aan en stelde Frits voor om in een dergelijke stelling remise aan te bieden. En zowaar, Frits trapte hier als het ware in en bood inderdaad remise, wat Casper uiteraard met beide handen en een brede glimlach aannam.
De nieuwe tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten