Voor deze ronde kwamen er weer een redelijk aantal spelers opdraven, ondanks het vooruitzicht van een vakantieperiode. Ook gelukkig was het, dat een oneven aantal niet zou voorkomen, Wim Noordermeer had de catering overgenomen en zou, bij een verder oneven aantal, ook meespelen.
Ernst-Jan Pluim Mentz werd, alweer voor de derde keer dit seizoen, ingedeeld tegen Michiel Landman. Michiel verdedigde zich daarbij zo goed mogelijk. Maar dat bleek bij lange na nog niet goed genoeg, in het slotstadium kwam zijn koning moeilijk te staan achter z'n paaltjes, dus Michiel speelde voor de zekerheid de middelste paal naar voren om ruimte voor de koning te creëren. Maar ook dat kon hem niet redden. Nu kon Ernst-Jan z'n zwartveldige loper (met schaak) op h6 posteren, terwijl hij tegelijkertijd al een stuk van Michiel op e7 had aangevallen. En de koning was de enige verdediger, dus moest hij wel naar e8. Maar ook daar stond hij niet veilig en zo moest hij steeds verder richting het veld waar hij even later mat kon worden gezet. De dertiende overwinning voor Ernst-Jan in successie.
Een eigenlijk moeilijker partij kwam tot stand tussen Fred van Wieringen en Jan van Baardwijk. Dat had tot gevolg dat Fred op een gegeven moment een stuk wist te winnen. Maar je kent het gezegde toch wel, "het eerste gewin is kattegespin" en dat bleek hier ook uit te komen. Want Jan wist het stuk even later weer terug te winnen middels een combinatie via de d-lijn. Maar desondanks bleef Fred wel iets beter te staan, vooral omdat hij een mooie vrijpion op de b-lijn had gekregen. Maar Jan was niet voor één gat te vangen ditmaal, hij viel die pion met koning en een toren aan. Aan Fred dus de keus wat hij met zijn verdedigende toren ging doen. Hij koos er voor hiermee op pionnenjacht te gaan en liet daarom die vrijpion in de steek. Dit alles had tenslotte tot gevolg dat Fred één pion overhield, terwijl ook de torens verdwenen waren. Maar die pion was wel een randpion terwijl de koning van Jan op die rij aan de rand stond. Dus remise.
Een hele mooie partij kwam op naam van Rob van Wijgerden en Peter Derrez (zie foto). Op zeker moment werden de dames geruild op de f-lijn en die ruil was voor Peter het sein om remise aan te bieden. Maar Rob vond dat er nog voldoende muziek in de stelling zat en wees het aanbod daarom af. Er ontstonden nu bijna zweetdruppeltjes op Peter's voorhoofd maar toch wist hij binnen de remisemarge te blijven. Rob deed zijn uiterste best om toch de gehoopte winst binnen te spelen en leek daar ook in te slagen. Maar hij vergat, in het heetst van de strijd, dat zijn vrijpion op de b-lijn door de loper van Peter werd aangevallen en aldus was plotseling de angel uit Rob's aanval (met lopers van ongelijke kleur) verdwenen en werd de tweede remise van de avond een feit.
De derde remise kwam tot stand tussen Bonne Faber en Ben Blakmoor. Hun over-all partijgebeuren kent ook wel een hoog remisepercentage. Maar het werd niet een gebeuren via de regels van de opening, Bonne wist zijn tegenstander een dubbelpion op de f-lijn te bezorgen en daar druk op uit te oefenen. Ben dacht "het is toch maar een dubbelpion", speelde deze op en raakte hem daarmee kwijt, samen met een dameruil. Dat werd voor Bonne, net als aan een ander bord voor Peter, het sein tot een remiseaanbod. In tegenstelling tot Rob nam Ben het aanbod wel aan.
Nog een remise en wel tussen Alex van Wieringen en Wim van Schie. Van deze partij werd niet al te veel gezien, dus hier maar de opmerking "ze hielden elkaar goed in evenwicht"!
Maar weer een ander verhaal ontstond tussen Leo Stelloo en Wim Albus. Wim wist daarbij voordeel te creëren en met de wetenschap, dat Leo normaliter veel tijd nodig heeft om zijn zetten te bedenken zou Wim de partij moeten kunnen winnen. Maar hierbij kwam toen het fenomeen naar voren dat iemand, die eerst veel tijd verbruikt, in "tijdnood" snel zijn zetten op het bord gooit. Daar bleek Wim niet tegen opgewassen te zijn en daardoor, ondanks zijn voorsprong, kwam hij in problemen. Het was helemaal over toen Wim de toren van Leo aanraakte en dus deze moest slaan. Dat kon alleen maar met de dame, dus kwam Wim veel achter en gaf ook meteen op.
Dan Ronald van Velzen tegen Frits van der Veeke. Beiden krijgen de laatste tijd les van Ernst-Jan, wat hen toch wel goed doet. In hun onderlinge partij kwamen desondanks weer foutjes naar voren. Maar het was Ronald tenslotte, die het laatste foutje maakte en daarom Frits moest feliciteren met diens overwinning.
Arie Bliek speelde tegen de cateringcaptain, Wim Noordermeer. Dan zou je vooraf zeggen dat Wim daar best wel problemen door zou tegenkomen. Maar niets bleek minder waar, eigenlijk vrij snel had Wim het punt veroverd.
Tenslotte Casper Verbeek tegen cateringhulp Sheila de Jonge. Hier kun je wel een beetje hetzelfde over zeggen als over de vorige partij. Deze partij kende hetzelfde resultaat dan de vorige partij wat de cateringpersoon betreft, ook Sheila wist te winnen.
De nieuwe stand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten