Met een opkomst van bijna 80% betekende deze avond een record in de nieuwe speelruimte. Met ook nog 8 bezoekers moest er zelfs uit een andere zaal een tafel bijgehaald worden! De meeste belangstelling viel uiteraard te beurt aan de RSB-wedstrijd tussen twee nog puntloze teams. Maar ook bij de interne partijen viel nog wel iets te genieten, zoals de start van de tweede ronde van de interne beker.
De externe wedstrijd was er eentje, zou je kunnen zeggen, met twee gezichten. Bij het eerste gezicht daarvan waren het de bezoekers, die bij de thuisclub ket koude (angst)zweet deden uitbreken, het tweede daarentegen werd weer het domein van de al eerder in deze rubriek verschenen filmregisseur Alfred Hitchkock. Beide teams hadden in een eerdere ronde al kennisgemaakt met de favoriet voor de titel in de groep en beiden hadden met 5-3 verloren dus de kansen leken op papier in evenwicht. Ook hadden beiden één invaller nodig, die uitgerekend ook nog tegen elkaar speelden.
De strijd had een redelijk rustige start, hoewel er hier en daar wel wat gefronste wenkbrauwen getrokken konden worden. Zo kwamen de borden 4 en 7 voor De Pionier niet goed naar voren. Maar voor het Pionierteam begon het puntenfestijn aan bord 6, bij Rik Verheij. Rik wist zijn tegenstander goed in de houdgreep te nemen, waardoor deze eigenlijk al vroeg in de wedstrijd werd gedwongen af te kloppen.
Maar de kansen om goed uit het gevecht te komen keerden hierna meteen, eerst aan bord 4, waar Willem-Jan Tanis al snel het deksel op z'n neus kreeg. Hij raakte een kwaliteit achter maar wist zich toch een aardig tijdje staande te houden. Met een toren en een loper trok zijn tegenstander naar de koningsveste van Willem-Jan, die daar in eerste instantie nog veilig uit wist te komen en daarom remise aanbood. Uiteraard werd dat aanbod niet aangenomen en Willem-Jan leek de fout te maken zijn beide torens elk op eigen gelegenheid een deel van het bord te laten bestrijken, terwijl hij met z'n koning het open veld opzocht. Dat werd hem tenslotte fataal, het net werd vakkundig dichtgetrokken en de vis kon niet meer ontsnappen.
De volgende om een uitslag te noteren was invaller Fred van Wieringen aan bord 7. Fred had al heel snel in de opening een fout gemaakt, door, zoals hij zelf aangaf, de zetten om te draaien waardoor zijn tegenstander een pionnetje kon graaien op de koningsvleugel. Fred leek boos op zichzelf en probeerde het tij te keren door vrijwel al zijn tijd te besteden aan het vinden van een oplossing. Dit werd zelfs zo erg, dat Fred al niet meer hoefde te noteren terwijl zijn tegenstander nog ruim een uur op z'n klok had. Ook hier was dus geen ontkomen meer aan de nederlaag.
Met deze 1-2 tussenstand brak het uitslagenloze gedeelte van de wedstrijd aan en overal waren de klokken al bezig aan het aftellen van de secondes. Bij geen enkele partij was er echt sprake van grote verschillen in bedenktijd, hoewel de Pioniers wel bijna overal iets meer bedenktijd bleken te hebben. De spanning werd het eerst gebroken door teamleider Jan van Dam aan bord 3. Het kenmerk van de stelling werd op een gegeven moment een soort van geïsoleerde f-pion voor wit, die verdedigd werd door een paard aan de rand en een toren en aangevallen door een toren en een loper. Met een dergelijk groot aantal partijen als deze avond mis je dan wel eens ergens een finesse en zodoende werd op zeker moment verteld dat Jan had gewonnen.
Heel snel hierna kwam er ook een einde aan het gevecht aan bord 1, waar Ernst-Jan Pluim Mentz te maken kreeg met iemand, die altijd bij Charlois Europoort had gespeeld maar zijn horizon eens wilde verleggen toen deze club de landskampioen had weten voort te brengen. Een voorbode voor goede tijden bij Dordt?! Ondanks het grote ratingverschil kreeg Ernst-Jan het zeker niet op een presenteerblaadje aangeboden. Ernst-Jan koos er voor om zijn koning wat langer in het centrum te houden maar desondanks kreeg hij zeker geen voordeel. Hij moest flink op zijn tellen passen, de witte dame en een paard kwamen flink opzetten op de koningsvleugel, waarheen noodgedwongen (?) gerocheerd moest worden. Eindelijk kon ook de zwarte dametoren in het spel worden gebracht en er werd sprake van één pionnetje voorsprong voor de Pionierkampioen. Maar dan is hij vaak op zijn sterkst, hoewel er heel voorzichtig moest worden gemanoeuvreerd. De beide centrale zwarte pionnen gingen nu het mooie weer maken voor Ernst-Jan, de dames konden worden geruild en even later was de buit binnen.
Het ging ook vrij gelijk op aan bord 2 bij Jan van Huizen. Op zeker moment wist Jan een stuk te winnen, zijn dame kwam echter wel wat ver verwijderd te staan van het actiegebied. Nu kwam zwart dreigen met dame en paard en het werd alle hens aan dek voor Jan. Gelukkig konden zijn beide paarden elkaar dekken, hoewel ze wel behoorlijk terug in de stal werden gedwongen. Maar op een gegeven moment zat er herhaling van zetten in de stelling en de Dordtenaar zag geen kans om daar aan te ontkomen zodat hij remise aanbood. Toen zijn linker- en zijn rechterbuurman beiden hadden gewonnen vond Jan het wel vertrouwd om dit aanbod te accepteren.
Voor Dordrecht 3 leken de rapen nu wel gaar te zijn, om de wedstrijd nog te kunnen winnen zouden de beide laatste partijen gewonnen moeten worden en voor een gelijkspel mocht er nog één remise komen. Maar zelfs dat zou wel eens heel moeilijk kunnen gaan worden.
Eerst was het nu de beurt voor de Pioniers aan Reinier van der Wende aan bord 8. Reinier had, met leuk spel, tenslotte een voordelige stelling weten te creëren en kon dat rustig afmaken. Maar bijna aan het einde van de partij leek het er op, dat Reinier geen zijn meer had in rustig afmaken want hij offerde één van zijn beide torens voor de achtergebleven zwarte f-pion en schrok er zelf ook een beetje van dat daar niet meer uitgehaald kon worden dan er gebeurde. Nu werden de dames nog geruild en Reinier wist gelukkig de vijandelijke koning met toren, paard en pion midden op het bord in een hoekje te drijven. Het resultaat daarvan werd dat pionpromotie niet meer tegen was te gaan en het punt was binnen voor Reinier, net als beide wedstrijdpunten voor zijn team.
Als laatste was nu Jaap Santifort nog bezig aan bord 5. Ook Jaap had zijn tegenstander goed in bedwang weten te houden, wist echter maar steeds niet om dan de genadeslag toe te brengen. Hij kreeg immers ook aanvallen te verwerken op zijn koning, die enigszins onveilig stond op de damevleugel. Z'n koning werd slechts beschermd door een toren op b2 en gelukkig had zijn tegenstander geen zwartveldige loper meer, zodat een aanval slechts dreigend was. Maar Jaap kon via een mooi schaakje met zijn dame op h1 de zwarte koning gaan vangen, waarmee de uitslag, door wedstrijdleider Sheila de Jonge op het wedstrijdformulier gezet, als volgt werd:
| De Pionier 1 | 1783 | - | Dordrecht 3 | 1705 | 5½-2½ | |
| 1 | Ernst-Jan Pluim Mentz | 2106 | - | John van de Laar | 1802 | 1-0 |
| 2 | Jan van Huizen | 1759 | - | Arie van Heeren | 1687 | ½-½ |
| 3 | Jan van Dam | 1767 | - | Henk Timmermans | 1762 | 1-0 |
| 4 | Willem-Jan Tanis | 1732 | - | Victor van Blommestein | 1748 | 0-1 |
| 5 | Jaap Santifort | 1758 | - | Theo Jiskoot | 1686 | 1-0 |
| 6 | Rik Verheij | 1722 | - | Ton Hobe | 1553 | 1-0 |
| 7 | Fred van Wieringen | 1705 | - | Arend van Grootheest | 1689 | 0-1 |
| 8 | Reinier van der Wende | 1713 | - | Otto van Haren | 1714 | 1-0 |
Als eersten van de tweede ronde voor de interne beker waren Wim Albus en Dik Roeffel aan de beurt, beiden hadden een bye in de eerste ronde, voor hen was het dus een frisse start. Maar ook hadden ze de pech dat er tegelijkertijd dus die belangrijke RSB-wedstrijd werd gespeeld en daar dan logischerwijs toch de meeste aandacht naar toe ging. Maar, hoe het dan ook zij, Wim wist beide partijen te winnen en mag nu zijn geluk proberen in de derde ronde.
Een moeilijke en langdurige partij speelden Michiel Landman en Jan van Baardwijk, waarbij Jan, zoals voor hem gebruikelijk, redelijk veel tijd gebruikte. Maar dat was nu niet helemaal voor niets, hij wist een kwaliteit te winnen en ook Michiel ging een groot deel van zijn bedenktijd gebruiken. Ook dat bleek niet voor niets, hij wist Jan uiteindelijk toch op remise te houden.
Leo Stelloo mocht zijn geluk beproeven tegen Martijn van Dam, echter, wel tegen gereduceerde bedenktijd want, om het de jeugd wat gemakkelijker te maken om de stap naar de senioren te kunnen maken, is er jaren geleden besloten om nog schoolgaanden een bedenktijd te geven van 1 uur voor de hele partij. Met het in zee gaan van het Fischertempo werd ook hier aan gesleuteld en werd dit tempo vastgesteld op 50 minuten + 15 seconden per zet, waardoor je dus met het spelen van 40 zetten al die oorspronkelijke bedenktijd terug hebt. Maar Leo en bedenktijd vormen geen gelukkig huwelijk en ook tegen Martijn had hij het er heel moeilijk mee. Uiteindelijk werd hij dan wel mat gezet door Martijn, dat had waarschijnlijk ook veel te maken met zijn tekort aan tijd. "Ik wil dit niet meer" was zijn commentaar na afloop, maar hoe moet je anders de schoolgaande jeugd bij de club betrokken houden? Verbeteringen zijn zeer welkom!
Heel snel eigenlijk was de partij tussen Frits van der Veeke en Tim Albus afgelopen. Tim ging weer als een stoomwals te keer en daar wist Frits geen antwoord op te vinden zodat Tim nu bij de top 10 van de club is aanbeland.
Toen ze de aftastfase in hun partij achter de rug hadden was er op een gegeven moment een remiseaanbod tussen Alex van Wieringen en Peter Derrez en dat aanbod werd ook aangenomen.
Arie Bliek hield Frits Wilschut kundig op afstand, hoewel hij er nog wel heel wat zetten voor nodig had om Frits definitief op afstand te houden. Toch lukte dat tenslotte.
Een op zich vrij groot krachtsverschil is er tussen Johan Müllenberg en Wim Noordermeer maar omdat Wim een wat minder succesvolle periode kent staat hij wat lager op de lijst en mag dan tegen bijvoorbeeld Johan spelen. Wim had dan ook niet al te veel moeite met het winnen van de partij.
Dan, last but not least, de strijd tussen Trudy Angeneind en Casper Verbeek, waarbij het er lange tijd op leek dat Trudy goede kansen kreeg op een resultaat. Maar uiteindelijk ging het toch niet goed voor haar en verloor ze een toren en even later de partij.
De nieuwe stand is nu hier te vinden.
Een moeilijke en langdurige partij speelden Michiel Landman en Jan van Baardwijk, waarbij Jan, zoals voor hem gebruikelijk, redelijk veel tijd gebruikte. Maar dat was nu niet helemaal voor niets, hij wist een kwaliteit te winnen en ook Michiel ging een groot deel van zijn bedenktijd gebruiken. Ook dat bleek niet voor niets, hij wist Jan uiteindelijk toch op remise te houden.
Leo Stelloo mocht zijn geluk beproeven tegen Martijn van Dam, echter, wel tegen gereduceerde bedenktijd want, om het de jeugd wat gemakkelijker te maken om de stap naar de senioren te kunnen maken, is er jaren geleden besloten om nog schoolgaanden een bedenktijd te geven van 1 uur voor de hele partij. Met het in zee gaan van het Fischertempo werd ook hier aan gesleuteld en werd dit tempo vastgesteld op 50 minuten + 15 seconden per zet, waardoor je dus met het spelen van 40 zetten al die oorspronkelijke bedenktijd terug hebt. Maar Leo en bedenktijd vormen geen gelukkig huwelijk en ook tegen Martijn had hij het er heel moeilijk mee. Uiteindelijk werd hij dan wel mat gezet door Martijn, dat had waarschijnlijk ook veel te maken met zijn tekort aan tijd. "Ik wil dit niet meer" was zijn commentaar na afloop, maar hoe moet je anders de schoolgaande jeugd bij de club betrokken houden? Verbeteringen zijn zeer welkom!
Heel snel eigenlijk was de partij tussen Frits van der Veeke en Tim Albus afgelopen. Tim ging weer als een stoomwals te keer en daar wist Frits geen antwoord op te vinden zodat Tim nu bij de top 10 van de club is aanbeland.
Toen ze de aftastfase in hun partij achter de rug hadden was er op een gegeven moment een remiseaanbod tussen Alex van Wieringen en Peter Derrez en dat aanbod werd ook aangenomen.
Arie Bliek hield Frits Wilschut kundig op afstand, hoewel hij er nog wel heel wat zetten voor nodig had om Frits definitief op afstand te houden. Toch lukte dat tenslotte.
Een op zich vrij groot krachtsverschil is er tussen Johan Müllenberg en Wim Noordermeer maar omdat Wim een wat minder succesvolle periode kent staat hij wat lager op de lijst en mag dan tegen bijvoorbeeld Johan spelen. Wim had dan ook niet al te veel moeite met het winnen van de partij.
Dan, last but not least, de strijd tussen Trudy Angeneind en Casper Verbeek, waarbij het er lange tijd op leek dat Trudy goede kansen kreeg op een resultaat. Maar uiteindelijk ging het toch niet goed voor haar en verloor ze een toren en even later de partij.
De nieuwe stand is nu hier te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten