Een vakantieperiode zorgt heel vaak voor een grote opkomst, zo ook deze avond. Er werden een aantal belangrijke interne partijen gespeeld en ook de eerste ronde van de interne beker kwam een stukje verder gereed.
Eerst dan de bekerpartijen, waarin, wegens de vakantieperiode, ook twee jeugdleden acte de présence kwamen geven. Het lukte één van van nog om de volgende ronde te bereiken.
Dat was, helaas voor hem, niet Guido van Huizen want tegen Michiel Landman had hij eigenlijk geen schijn van kans. Volgens getuigen kwam dat echter vooral door zijn veel te snelle spel. Hierdoor wist Michiel beide partijen in rap tempo te winnen en hij mag nu proberen hetzelfde te doen in de tweede ronde. Maar dat zal wel moeilijker worden.
Wie wèl een ronde verder kwam is Tieme Walstra, de jeugdkampioen van vorig seizoen. Hij mocht proberen Frits van der Veeke uit te schakelen. In de eerste partij wist Tieme een stuk vóór te komen en het lot van Frits leek al beslecht. Maar hij had wel een fraaie vrijpion op de a-lijn gekregen en daar bleek Tieme zich toch grote zorgen om te maken. Daarom ruilde hij wat later zijn stuk voorsprong, samen met een toren, tegen die vrijpion en de toren van Frits. Wat achterbleef waren toen alleen nog beide koningen. Maar in de tweede partij liet Tieme even zien, uit welk schaakhout hij is gesneden en hij gaf Frits alleen de kans om adem te blijven halen!? Zodoende een 1½-½ overwinning voor Tieme, die het de volgende ronde aan de stok gaat krijgen met de winnaar van de volgende partij.
En die partij is die tussen Tim Albus en Willem-Jan Tanis (ook lid van Ontspanning uit Ouddorp), die zich dus ook liet zien bij De Pionier. Maar hij kreeg tegen Tim wel te maken met een redelijk grote tijdsachterstand. Tim kreeg, wegens het te verwachten krachtsverschil, liefst 20 minuten bedenktijd meer. Wist hij daar ook voldoende gebruik van te maken? In beide partijen kreeg Willem-Jan al vrij snel de nodige materiële voorsprong, met een katachtige behendigheid wist Tim steeds zijn lot uit te stellen. Voor hem gold ditmaal echter niet dat van uitstel afstel komt en zodoende wist Willem-Jan toch beide partijen te winnen, hoewel hij zo nu en dan toch wel voor verrassingen kwam te staan. Zal dat ook in de tweede ronde, tegen Tieme, gebeuren?
Voor de interne competitie speelde jeugdleider Jan van Huizen tegen een ander jeugdlid, Martijn van Dam. Martijn had ook de vorige ronde al meegespeeld voor een toppositie en was toen voor die opgave geslaagd. Zou dat nu ook lukken tegen zijn leermeester? Jan wist, eigenlijk al snel, de stelling van Martijn op zeer losse schroeven te zetten met een batterij van dame en loper, gericht op de koningsvleugel. Martijn had niet al te veel keuze, wist toch een beetje uit de grootste problemen te komen. Hierna offerde Jan een kwaliteit voor aanval via de open d-lijn. Na enig nadenken pakte Martijn die handschoen op, kwam hier echter redelijk moeilijk uit.Jan wist nu de hem geboden strategische kansen ten volle uit te buiten en kwam tenslotte als winnaar uit dit gevecht om de eerste plaats in de competitie.
Bonne Faber bleek deze avond in een vriendschappelijke stemming, tegen Ben Blakmoor. De opening verliep niet helemaal volgens de gebruikelijke paden en Bonne kwam enigszins gedrongen uit die opening, echter wel met een mooie pion op e5. Ben wilde die pion opruimen en speelde daarom f7-f6, hierdoor wel de f-lijn openend en z'n e-pion verzwakkend. Daar maakte Bonne dankbaar gebruik van door dame en toren op die f-lijn te plaatsen en Ben's e-pion aan te vallen. Ben wist niet beter te doen dan die pion te verdedigen, waarna Bonne veel beter had kunnen komen te staan als dat verdedigende paard zou worden aangevallen. Maar hij zag die mogelijkheid niet, speelde een - op zich ook wel goede - andere zet en bood meteen remise. Ben wist toen niet hoe snel hij dat aanbod aan moest nemen!
Jan van Dam pleegde een tweede aanval op de hegemonie van Ernst-Jan Pluim Mentz. De eerste was gedaan door Jan van Huizen, die daar wonderlijk goed in slaagde. Maar Jan van Dam lijkt dit seizoen in een schaakdip(je?) te verkeren, ook extern lijkt het maar niet te willen lukken. Eigenlijk, als je wat van de partij wilde zien en toch ook je eigen partij niet wilde verwaarlozen, dan moest je snel zijn, het bleek een echt miniatuurtje te zijn geworden. Binnen 20 zetten moest Jan namelijk zijn koning al omleggen.
Toch een beetje van een ander kaliber (zeker qua aantal zetten) was de partij tussen Peter Derrez en Ad van der Ree. Peter leek er, gezien zijn lichaamstaal, de nodige moeite mee te hebben, terwijl Ad, uiterlijk stoïcijns, zijn zetten uitvoerde. Dat bleken dan ook goede zetten te zijn, Peter kwam steeds meer in problemen. Dameverlies wegens een familieschaakje wist hij nog ternauwernood te voorkomen, even later echter sloeg Ad toe met een onderste-rij-combinatie, waarop Peter de handdoek in de ring wierp.
Een lange partij stond de spelers Leo Stelloo en Fred van Wieringen te wachten. Aangezien Leo per definitie lang over zijn zetten na wil denken zou je verwachten, dat Fred veel meer tijd over zou hebben. Niets was echter minder waar, Leo had tot lang in de partij een voorsprong in tijd. Dat schetst dus al een beetje de problemen van Fred met de stelling. Kenmerkend daarbij was toch wel een zwart paard, dat lange tijd met vlammende blik op b3 had postgevat. Maar het oordeel werd tenslotte toch geveld door de klok want Leo verviel weer eens in zijn oude probleem, wist de goede zetten niet meer snel genoeg te vinden en tenslotte won Fred op tijd. De stelling was er echter ook wel enigszins naar.
Sheila de Jonge mocht proberen Dik Roeffel aan de tand te voelen. Voor veel Pioniers was het een blij weerzien met Dik, die lange tijd verhinderd was op de donderdagavond. Dan zou je dus kunnen verwachten, dat hij het edele spel enigszins verleerd zou zijn. Maar ook hier bleek niets minder waar te zijn, Dik speelde een fris van de lever partij en wist Sheila heel lang aan de praat te houden. Dat leverde hem tenslotte een meer dan verdiende remise op.
Wim Noordermeer verkeert al een poosje in voor hem te lage regionen, daar moet je chter wel uit weten te komen als je je daar niet thuis voelt. Tegen Frits Wilschut werd dan ook een verwoede poging gedaan en Frits wist daar niet voldoende adequaat op te reageren. Z'n stelling ging langzamerhand ongewenste gebreken vertonen, terwijl Wim de duimschroeven steeds verder aan wist te draaien. Die marteling was Frits niet verder tegen opgewassen, hij gaf Wim dan ook de hand met een welgemeende felicitatie.
Ook in die lage regionen is de volgende partij te vinden, de partij tussen Wim Albus en Johan Mullenberg. Wim ging, indachtig zijn stijl, met man en macht op jacht naar het punt. Daarmee wist hij zijn tegenstander dan ook snel te overdonderen en een poosje later ook te overmeesteren.
Na deze ronde vind je hier de nieuwste stand.
Jan van Dam pleegde een tweede aanval op de hegemonie van Ernst-Jan Pluim Mentz. De eerste was gedaan door Jan van Huizen, die daar wonderlijk goed in slaagde. Maar Jan van Dam lijkt dit seizoen in een schaakdip(je?) te verkeren, ook extern lijkt het maar niet te willen lukken. Eigenlijk, als je wat van de partij wilde zien en toch ook je eigen partij niet wilde verwaarlozen, dan moest je snel zijn, het bleek een echt miniatuurtje te zijn geworden. Binnen 20 zetten moest Jan namelijk zijn koning al omleggen.
Toch een beetje van een ander kaliber (zeker qua aantal zetten) was de partij tussen Peter Derrez en Ad van der Ree. Peter leek er, gezien zijn lichaamstaal, de nodige moeite mee te hebben, terwijl Ad, uiterlijk stoïcijns, zijn zetten uitvoerde. Dat bleken dan ook goede zetten te zijn, Peter kwam steeds meer in problemen. Dameverlies wegens een familieschaakje wist hij nog ternauwernood te voorkomen, even later echter sloeg Ad toe met een onderste-rij-combinatie, waarop Peter de handdoek in de ring wierp.
Een lange partij stond de spelers Leo Stelloo en Fred van Wieringen te wachten. Aangezien Leo per definitie lang over zijn zetten na wil denken zou je verwachten, dat Fred veel meer tijd over zou hebben. Niets was echter minder waar, Leo had tot lang in de partij een voorsprong in tijd. Dat schetst dus al een beetje de problemen van Fred met de stelling. Kenmerkend daarbij was toch wel een zwart paard, dat lange tijd met vlammende blik op b3 had postgevat. Maar het oordeel werd tenslotte toch geveld door de klok want Leo verviel weer eens in zijn oude probleem, wist de goede zetten niet meer snel genoeg te vinden en tenslotte won Fred op tijd. De stelling was er echter ook wel enigszins naar.
Sheila de Jonge mocht proberen Dik Roeffel aan de tand te voelen. Voor veel Pioniers was het een blij weerzien met Dik, die lange tijd verhinderd was op de donderdagavond. Dan zou je dus kunnen verwachten, dat hij het edele spel enigszins verleerd zou zijn. Maar ook hier bleek niets minder waar te zijn, Dik speelde een fris van de lever partij en wist Sheila heel lang aan de praat te houden. Dat leverde hem tenslotte een meer dan verdiende remise op.
Wim Noordermeer verkeert al een poosje in voor hem te lage regionen, daar moet je chter wel uit weten te komen als je je daar niet thuis voelt. Tegen Frits Wilschut werd dan ook een verwoede poging gedaan en Frits wist daar niet voldoende adequaat op te reageren. Z'n stelling ging langzamerhand ongewenste gebreken vertonen, terwijl Wim de duimschroeven steeds verder aan wist te draaien. Die marteling was Frits niet verder tegen opgewassen, hij gaf Wim dan ook de hand met een welgemeende felicitatie.
Ook in die lage regionen is de volgende partij te vinden, de partij tussen Wim Albus en Johan Mullenberg. Wim ging, indachtig zijn stijl, met man en macht op jacht naar het punt. Daarmee wist hij zijn tegenstander dan ook snel te overdonderen en een poosje later ook te overmeesteren.
Na deze ronde vind je hier de nieuwste stand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten