Ronde 34

Weer een ronde met leuke en interessante partijen, waarbij ook verrassingen konden worden genoteerd. Het peil was misschien niet steeds om over naar huis te schrijven, ieder deed, op het eigen niveau, zijn of haar uiterste best!

De toppartij was natuurlijk die tussen de nummers één en twee van de ranglijst ofwel Jan van Dam tegen Ernst-Jan Pluim Mentz. Er ontspon zich een belangwekkend gevecht tussen hen, waarbij geen van tweeën zich in leek te houden. Toch had Jan er wat meer tijd voor nodig en dat wil zich in het eindspel (ondanks het Fischertempo) nog wel eens wreken. Maar ook Ernst-Jan ging in het eindspel wat meer tijd gebruiken en tenslotte gaven beide klokken een vergelijkbare tijd aan. Maar Ernst-Jan had intussen zijn torens weten te verdubbelen op de onderste (dus witte) rij terwijl Jan's koning in het uiterste hoekje stond, slechts beschermde door beide torens van Jan, die verdubbeld waren op de f-lijn. Om een gaatje te maken voor zijn koning had Jan g3 gespeeld, daar was echter op gereageerd met het opspelen van de zwarte h-pion naar h3. Ook had zwart een bijna de hele stelling beheersende (gedekte) loper op d4 staan en Jan's enige hoop was nu eigenlijk gevestigd op eeuwig schaak. Maar de toren van Jan die dan steeds schaak gaf werd dan door de koning aangevallen, die toren moest dan weer terug en Ernst-Jan kon dan de positie van een toren verbeteren. M.a.w., de ene toren ging naar de tweede rij om zodoende op g2 te komen en mat te geven op g1. Misschien had Jan, toen hij een schaak op de onderste rij afdekte dit niet met de loper naar f1 moeten doen maar met een toren. Misschien was Ernst-Jan dan zijn (nog steeds 100% score!) kwijtgeraakt.

Bonne Faber speelde tegen Alex van Wieringen en beiden weten wel, welke opening er dan ten tonele verschijnt. Hierbij leek Alex op een gegeven moment op de koningsvleugel onder de voet te worden gelopen door een storm aan pionnen. Ook hij had echter dreiging in de stelling weten in te bouwen en daar raakte Bonne blijkbaar toch wat van de kook. Hij bouwde wat defensieve veiligheid in, waar hij misschien alles op de aanval had moeten zetten. Nu verloor hij zelfs een pion, waarbij ook de dames werden geruild. Die pion leek hij echter terug te kunnen winnen en daarom werd remise aangeboden. Alex, die redelijk krap in zijn tijd was komen te zitten, accepteerde het aanbod na er nog even over te hebben nagedacht.

Ook tussen Jan van Huizen en Ben Blakmoor ontstond een interessante strijd, waarbij Ben het betere van de stelling leek te gaan krijgen. Maar ook hier ging alles niet zoals de neutrale toeschouwer misschien verwacht zal hebben want Ben ging zijn eigen, voor sommigen niet te volgen, plan uitdokteren en gaf daarbij nou juist de regie over de partij een beetje uit handen. Dat duurde zo nog een poosje, totdat Jan er een eind aan wist te maken en Ben tot opgave dwong, hoewel dat misschien toch nog wel wat snel was.

Voor Sheila de Jonge kwam nu Leo Stelloo als tegenstander opdagen en dan moet je wel steeds goed op je tellen gaan passen. Maar Leo heeft nog steeds een grote vijand naast het bord te staan en die vijand is de laatste tijd digitaal gegaan. Ook hier kwam een interessante strijd tot stand, waarin Sheila uiteindelijk een materiële voorsprong wist te krijgen. Maar Leo dreigde mat met een paard en de dame, dus moest Sheila terdege uit gaan kijken. Maar ze wist dit onheil af te wenden, hoewel Leo tenslotte de nederlaag door zijn digitale vijand kreeg toegediend.

Fred van Wieringen kreeg ditmaal te maken met Jan van Baardwijk en Fred bouwde rustig en vol vertrouwen aan een stevige stelling. Jan probeerde daarbij de dreigingen, die zijn tegenstander in de stelling vlocht, tegen te gaan, wat redelijk lukte. Toch wist Fred langzamerhand de partij naar zich toe te trekken, hij won een paard tegen een pion en er ontstond een paardeneindspel, waarbij de beide paarden van Fred op pionnenjacht gingen, waar paard en koning van Jan weinig tegen uit konen richten. Winst voor Fred dus.
Peter Derrez leek maar moeilijk in zijn spel te kunnen komen tegen Frits Wilschut. Althans, de openingszetten, die op het bord kwamen, leken nog maar weinig gespeeld en een lichte verrassing leek in de lucht te komen hangen. Maar zover liet Peter het toch maar niet komen, op zeker moment zette hij de koning van Frits helemaal klem en even later mat.
De partij tussen Arie Bliek en Rob van Wijgerden kostte laatstgenoemde nogal wat bedenktijd, vooral waarschijnlijk door het redelijk verdedigende spel van Arie. Toch kwam Rob langzaam maar zeker opzetten en toen al het materiaal, behalve een aantal pionnen en aan beide kanten een toren, was afgeruild leek het punt voor Rob voor het oprapen. Maar hij speelde een pionnetje op, daarmee het enige vluchtveld voor zijn koning bezettend en Arie posteerde zijn toren meteen op de enige open lijn om daarmee een zet later mat te geven.
Casper Verbeek dacht enkele ronden geleden het lek boven te hebben, echter tegen Ronald van Velzen bleek dat nog verre van waar te zijn. Je zou bijna zeggen "in een onbewaakt ogenblik" zette hij een stuk neer waar het nou juist niet moest staan en even later keek hij aan tegen een stelling waar de honden eigenlijk geen brood meer van lusten. Casper dus ook niet maar Ronald des te meer, het punt was voor hem.
Dan tenslotte Tim Albus tegen Trudy Angeneind. Tim ging weer onstuimig van start, wat bijvoorbeeld betekende, dat hij al na zo ongeveer een kwartier spelen een pion op de voorlaatste rij had staan. Dat gevaar wist Trudy nog wel te ontkrachten, ze zag echter een poosje later het mat in twee, dat in de stelling was gekomen wegens het feit, dat Tim's koning nog steeds veilig meende te staan achter zijn drie paaltjes. Niets was echter minder waar, hoewel het Trudy wel de dame ging kosten om het mat uit te voeren. Ze zag het echter niet en Tim kon zijn aanval verder uitvoeren en even later het punt binnen halen.

Klik hier voor de nieuwe stand.