Ronde 31

Een vakantieperiode betekent vaak een kleinere opkomst, ditmaal werd dat echter gecompenseerd door het meespelen van enkele jeugdigen, die hier nu immers tijd voor vrij kregen. Liefst drie van hen speelden mee en twee zijn zichtbaar op bijgaande foto.

Kijken we dan eerst naar Jan van Baardwijk, die een bijzonder typisch seizoen doormaakt. Immers, enkele ronden geleden stond hij bijna onderaan, nu kwam hij tegenover Ernst-Jan Pluim Mentz te zitten. Dan zou je toch verwachten, dat hun partij snel klaar zou zijn, niets was echter minder waar. Op een gegeven moment stond Jan zelfs iets beter en kreeg Ernst-Jan een donkerbruin vermoeden dat hij niet de perfecte 100% score vast zou kunnen houden. Maar zover kwam het toch niet, vooral helaas voor Jan. Ernst-Jan wist namelijk op een gegeven moment een wig te slaan in de verdedigingslinie van Jan. Daarna kwam het aanvalsmateriaal a.h.w. toestromen en moest Jan tenslotte een manmoedige poging met verlies bekopen.

Eigenlijk een heel typische partij werd het tussen Fred van Wieringen en Bonne Faber. Volgens Ernst-Jan was de partij tot zet 14 van wit "allemaal theorie", naar zijn mening een unicum voor De Pionier! Er wordt altijd eerder afgeweken van de gebaande paden. Fred vond op dat moment wel dat hij iets beter stond en Bonne had al visioenen wanneer hij de partij op zou moeten geven!? Bonne "schoot" in de verdediging, waar hij een stukoffer had kunnen spelen dat, met een diepe combinatie, waarschijnlijk winst had opgeleverd. Maar zijn verdedigende zet bleek achteraf "geniaal" want Fred meende een aanval op zijn damevleugel te moeten verwachten en speelde daarom een paard als verdediging vanuit een sterke positie naar een zwak veld aan de rand. Dat tekende nu al een beetje zijn komende verlies af want Bonne kwam met zijn beide paarden nu op de koningsvleugel opdraven. Dat, gecombineerd met dreiging via de diagonaal g1-a7, noopte Fred zijn andere paard ter verdediging van veld d4 (aangevallen door de zwarte loper op g7) terug te spelen naar e2. Ook Bonne haalde nu een paard terug en Fred herhaalde zijn zet. Bonne dus ook, in de verwachting, dat het remise zou worden door zetherhaling. Maar Fred wilde dat niet en speelde de bijna slechts mogelijke zet door Bonne's ene paard met een pion aan te vallen. Hij overzag echter helemaal de consequenties van het loperschaak op d4. Zich eigenlijk nog steeds van geen kwaad bewust speelde hij z'n koning opzij en hij kon zijn ogen nauwelijks geloven hierna toen het tweede paard van Bonne op g3 landde en daarmee een mat opleverend. Ook Bonne had de consequenties nog niet gezien, was echter wel de koning te rijk toen de gevolgen van Pg3 tot hem doordrongen.

Een snelle partij werd het tussen Ben Blakmoor en Wim Albus. Zo snel zelfs, dat ze vooral zelf slechts zagen hoe dit tot stand kwam. Het had vooral te maken met het bekende zwakke veld f7 van zwart, waar Ben in ider geval een loper liet landen. Wim had nog wel even door kunnen spelen, hij vond het echter wel voldoende zo en gaf dus op.

Een moeilijke partij speelden Alex van Wieringen en Michiel Landman tegen elkaar. De centrale lijnen waren al vrij snel zonder pionnen, beiden hadden dus ruimte te over. Het gaat er dan om hoe die ruimte zo goed mogelijk te gebruiken en dat deed Alex net iets beter dan Michiel. Er kwam tenslotte wel een toren (middels een schaakje) op de onderste rij te staan en de zwarte dame schoot te hulp, kon echter naar een slechter veld worden gedwongen met een pionnetje en dit kostte Michiel tenslotte een paard, dat ver was opgerukt. Daarna was de partij snel uit en Alex overgelukkig.

Arie Bliek kreeg de eer tegen de snelschaakkampioen van de jeugd, Tieme Walstra, te mogen spelen. Tieme toonde meteen aan zich goed te kunnen weren, hij hield Arie prima in een verdedigende stelling. De senioren weten inmiddels, dat je Arie bijna ècht mat moet zetten voor hij opgeeft en Tieme weet dat nu ook. Maar Arie gaf wel op.
Leo Stelloo en Wim Noordermeer bleven verdiept in hun eigen partij, ondanks de commotie, die zo nu en dan rond hen ontstond. Leo wist, gaande de partij, een prima stelling en zelfs materiaalvoordeel op te bouwen, maar o......., die bedenktijd! Tenslotte had Leo nog slechts een dikke minuut over en Wim zo'n drie kwartier, Wim was echter zo vriendelijk remise aan te bieden en Leo zo verstandig het aanbod aan te nemen.

Een tweede jongeling, die mee kwam spelen, was Dani Retel Helmrich, hier zichtbaar rechts achter op de foto, achter Alex en Michiel. Dani werd ingedeeld tegen Casper Verbeek en bleek niet tegen hem opgewassen. Casper wist materiaal buit te maken en een opgave door Dani hing in de lucht. Toch probeerde hij zijn noodlot van deze avond nog af te wenden, het mocht hem echter niet baten en Casper ging er tenslotte met het punt vandoor.
Dan de snelste partij van de avond, de jongste van de senioren tegen de oudste van de junioren ofwel Tim Albus tegen Martijn van Dam. Hoe ze het versierden weten ze eigenlijk alleen zelf, iedereen had nog maar nauwelijks zijn plaats ingenomen, een eerste zet gedaan en z'n klok gestart of Martijn liep al stralend rond met het nodige materiaal en - belangrijker - het punt op zak.

Als laatste partij komt die tussen Trudy Angeneind en Ronald van Velzen nu aan de beurt. Zoals we de laatste tijd van Trudy gewend zijn bouwde ze een stelling op, waar grootmeesters misschien jaloers op zouden kunnen zijn. Maar jaloers zijn ze zeker niet op de (schaak)vermoeidheid die op een gegeven moment toch wel toeslaat bij Trudy. Zo ook nu, hoewel daarbij niets valt af te doen aan de prestatie van haar tegenstander Ronald, die toch maar de geboden mogelijkheden moet zien. Net als Ernst-Jan bouwt Trudy ook gestaag aan haar "rijtje", alleen bij haar zijn het dan verliespunten. Zo ook tegen Ronald dus.

Na ronde 31 is dit de nieuwe stand.