Een rustige avond, zonder RSB-perikelen. Behalve voor de teamleiders, die vast een opstelling in elkaar moesten flansen voor hun volgende wedstrijd. De leden speelden, op het oog, leuke partijen. Maar schijn kan daarbij soms bedriegen!
Meestal speelt Ernst-Jan Pluim Mentz voor de interne competitie een makkelijke partij, zo eigenlijk ook deze avond. Althans, toen het tijd werd om eens rond te gaan kijken bleek zijn partij tegen Wim Noordermeer al afgelopen en had Ernst-Jan er weer een punt bij. Ook in het volgende snelschaakpartijtje was er voor Wim geen kans.
Voor Rik Verheij werd het een weer oppoetsen van zijn schaakvaardigheden tegen Jan van Baardwijk. Immers, zijn team moet komende week in touw voor de RSB-competitie en daar wilde Rik graag even voor oefenen. Het werd een partij met zoeken naar de goede zet aan beide kanten en beide spelers wisten daar eigenlijk onvoldoende raad mee. Het gevolg was een redelijk gelijk opgaande partij waarin op een gegeven moment remise werd aangeboden en ook geaccepteerd.
Vooral Peter Derrez had een moeilijke avond, tegen Michiel Landman. Het zware materiaal van Peter ging zich helemaal opstellen op de laatste twee rijen en daar drukte Michiel dan op. Hoewel Peter wel een kwaliteit voor kwam te staan was zijn stelling niet voordelig voor hem. Dat bleek even later ook wel toen Michiel een winnende aanval opzette en dus een punt scoorde.
Voor Sheila de Jonge werd het een kwestie van aanscherpen van haar schaakvaardigheden tegen Frits van der Veeke. Er bleken voldoende vaardigheden bij haar aanwezig te zijn zodat ze op een gegeven moment ook een punt mocht scoren.
Bonne Faber probeerde zijn openingskennis wat op te poetsen tegen Ben Blakmoor. Maar Ben kwam op de proppen met een monder bekende variant, waarin Bonne zich eigenlijk verslikte. De bedoeling van Ben leek het om zijn damevleugel zo snel mogelijk te activeren en Bonne hielp daar goed mee! Op een gegeven moment was hij eigenlijk verplicht een loper te geven voor een pion, waarna Ben een aanvallende stelling wist te krijgen. Toch wist Bonne in het verdere verloop van de partij zijn materiaal actief neer te zetten, wat tenslotte voor Ben reden was om remise aan te bieden. Dit aanbod werd onmiddellijk door Bonne aangenomen.
Het zou goed moeten gaan voor Wim van Schie tegen Casper Verbeek. Maar Casper wist toch wel een mooie positie op te bouwen. Maar Wim, ook niet van gisteren, kwam daar tegen in opstand en wist zodoende op zeker moment toch materiaal te verdienen. En het bleef niet alleen bij dat materiaal, hij eigende zich zelfs het punt toe!
Leo Stelloo speelde weer eens een moeilijke partij tegen Ronald van Velzen. Leo wist daarbij het nodige materiaal te winnen en kwam zelfs een loper en een paard, plus enkele pionnen, voor te staan. Het moeilijke voor Leo zat er daarna in om het punt ook te scoren want Ronald had er geen zin in om met die achterstand ook op te geven. Uiteindelijk werd hij toch mat gezet.
Kees Berkhout speelde zijn eerste winstpartij in de interne competitie tegen Dik Roeffel. Maar dat ging zeker niet van een leien dakje, Kees kwam eigenlijk zo goed als verloren te staan! Maar Dik had nog zoveel tijd nodig om het punt te scoren dat zijn bedenktijd op een gegeven moment voorbij was en het punt dus toch voor Kees.
De laatste partij is die tussen Frits Wilschut en Arie Bliek. Hierin deed Frits vooral zijn best om zijn verdediging goed uit te bouwen terwijl Arie heel voorzichtig een aanvallende stelling probeerde op poten te zetten. Maar Frits slaagde beter in zijn opzet en wist uiteindelijk de partij te winnen.
De nieuwe stand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten