Inderdaad, het gebruikelijke patroon deed weer opgeld: een oneven aantal spelers en Wim Noordermeer werd daar de dupe van. Op bijgaande foto is hij nog bezig met zijn partijtje vooraf.
Het is zo langzamerhand het lot van spelers, die hoog op de ranglijst klimmen, tegen Ernst-Jan Pluim Mentz te mogen spelen en voor Sheila de Jonge was dat dit seizoen al de derde keer! Maar ze kweet zich manmoedig van deze "taak" en mocht het genoegen enigszins smaken haar tegenstander zo nu en dan in diep gepeins tegenover zich te zien zitten. Maar dat gepeins leidde tenslotte toch wel tot partijwinst.
Het bleek ook weer eens tijd voor een ontmoeting tussen Jan van Dam en Jan van Huizen. Eerstgenoemde lijkt een beetje afgestapt van zijn favoriete openingszet, dat levert voor hem toch nauwelijks problemen op. Jan van Huizen begaf zich nu op het terrein van de half-open spelen en er ontspon zich een geanimeerd treffen, dat vooral plaatsvond op de damevleugel. Maar de stelling werd een beetje dichtgeschoven, wat Jan van Huizen er op een gegeven moment toe bracht om remise aan te bieden, een aanbod, dat ook werd aangenomen. Maar in de analyse achteraf bleek, dat er nog wel mogelijkheden aanwezig waren om iets te proberen. Niet dat die mogelijkheden zonder meer winst opgeleverd zouden hebben, toch was het misschien het proberen waard geweest.
Nog een remise en die kwam er tussen Bonne Faber en Ben Blakmoor. Beiden wilden elkaars kennis van een bepaalde openingsvariant wel eens testen en die kennis bleek redelijk aanwezig, zodat er, na ruim 20 zetten, een stelling op het bord kwam, waar het maken van een kleine fout voor de maker ervan waarschijnlijk "dodelijk" zou zijn geworden. Die wetenschap bracht Bonne er toe dan maar remise aan te bieden en ook hier dus acceptatie van het aanbod.
Jan van Baardwijk lijkt weer een beetje opgekrabbeld uit het dalletje, waarin hij zich - geizen zijn stand op de ranglijst enkele ronden lang - bevond. Ditmaal kreeg hij nog geen van de "toppers" van de lijst tegenover zich, Arie Bliek werd zijn tegenstander. Beiden maakten er een leuke pot van, waarbij Jan, zoals zo vaak, veel tijd opgebruikte en Arie relatief weinig (of hij dacht veel over de stelling na in de tijd van zijn tegenstander). Dat resulteerde tenslotte in een stelling, waarin Arie heel veel aandacht moest besteden aan zijn achterste lijn, waarop Jan zijn aanvalspijlen richtte. Maar die pijlen bleken toch doel te kunnen treffen, Arie verloor materiaal en werd tenslotte nog mat gezet ook.
Het leek een makkelijke avond voor Ad van der Ree te gaan worden, toen bleek, dat Casper Verbeek zijn tegenstander werd. Maar dat bleek toch minder waar dan je, met het oog op de ranglijst, zou denken. Want op een gegeven moment leek Ad zijn hand te overspelen door een paard te slaan op de damevleugel, waarna Casper dat paard en een toren tegelijkertijd aan kon vallen met een loper. Ad verblikte of verbloosde echter niet en speelde het paard weg en niet de toren. Maar Casper nam die kwaliteit echter niet en ging op jacht op groter wild. Het leek er daarbij sterk op, dat dit hem een dame op zou gaan leveren, die dame had geen velden meer. Maar Ad had goed gekeken en middels enkele schaakjes wist hij de dames te ruilen en er met stukwinst en later partijwinst uit tevoorschijn te komen.
Ook Rob van Wijgerden leek een makkelijke avond te krijgen tegen Trudy Angeneind, Trudy echter maakt steeds progressie in haar spel, dit komt echter nog niet tot uitdrukking in haar resultaten. Ook ditmaal moest ze op zeker moment haar dame inleveren, wat voor Rob dus het teken werd om het net verder te sluiten en het punt binnen te halen.
Voor het eerst dit seizoen (althans op de club) kwamen zoon en vader Tim en Wim Albus tegenover elkaar te zitten. Je kunt hen op bijgaande foto nog op de achtergrond tegenover elkaar zien zitten. Er ontspon zich tussen hen een gewaagd spelletje, waar vooral Tim patent op lijkt te hebben. Helaas voor hem echter overspeelt hij zijn hand daarbij regelmatig en ook in deze partij leek dat zijn "straf" te gaan worden. Zijn vader zette Tim's koningsstelling dermate onder druk dat Tim geen ontkomen meer wist te vinden en de partij tenslotte opgaf.
Dan was er nog de partij tussen Frits Wilschut en Leo Stelloo. Hierin probeerde Leo vol op de aanval te spelen, Frits echter wist de zaken redelijk in de hand te houden. Tot echter het moment, dat hij zijn dame (met schaak, dat nog wel) naar de c-lijn speelde, dezelfde lijn, waarop een toren van Leo zich bevond. Die toren werd weliswaar afgedekt door een paard, maar toen Leo zich aan de zorgen over dat dameschaak had ontworsteld kon hij (ook met schaak) dat paard wegspelen, wat dus verlies voor Frits betekende. Maar de stelling was dus wel bijzonder gevaarlijk want in de analyse later bleek, dat Leo geluk had gehad, als Frits namelijk niet voor dat schaak was gegaan maar een paardzet had gespeeld, was alles hoogstwaarschijnlijk heel anders gelopen!
Hierdoor is de nieuwe stand enigszins veranderd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten