Met weer een mooie opkomst kon deze ronde worden begonnen. En, in tegenstelling tot een flink aantal ronden hiervoor, iedereen kon een partij spelen, m.a.w., het aantal deelnemers was even! Met nog felicitaties aan CSV 2 voor het behaalde kampioenschap in klasse 2C!
Jan van Huizen was weer eens aan de beurt om het op te nemen tegen Ernst-Jan Pluim Mentz en ook Jan wist hem niet af te stoppen. Nu al 18 winstpartijen op rij zijn er voor de heersend clubkampioen, hoewel het begin van de partij toch wel redelijk positief leek voor Jan. Maar er ontstond een open g-lijn en daar was Jan te laat bij om die te bezetten. Juist daarlangs liet Ernst-Jan zijn officieren opmarcheren naar het vijandelijke kamp en daar kwam de koning van Jan ontroostbaar in het nauw. Uithuilen en opnieuw beginnen dus voor Jan.
Beter verging het naamgenoot Jan van Dam, tegen Bonne Faber. Nadat de centrumpionnen werden afgeruild, waardoor Jan veel ruimte kreeg en Bonne bleef zitten met een moeilijk te ontwikkelen damevleugel, ging Jan op die vleugel drukken, op afstand gesteund door zijn prachtige loperpaar. Bonne reageerde onvoldoende adequaat en zo moest hij een stuk inleveren. Dat was voor hem voldoende om de partij op te geven.
Voor een commentator was er geen eer te behalen aan de partij tussen Fred van Wieringen en Ben Blakmoor. Hiervoor is eigenlijk de term "salonremise" uitgevonden: Ben, snookerliefhebber als hij is, wilde graag het snookeren voor Eurosport gaan kijken en bood daarom al snel remise. Na ampele overweging ging Fred akkoord met dat aanbod, volgens hem zou het toch wel remise gaan worden.
Heel anders ging het tussen Michiel Landman en Jan van Baardwijk. Terwijl iedereen al klaar was waren zij nog druk doende aan een toreneindspel met beiden evenveel pionnen. Maar één van de pionnen van Jan was al vrijgemaakt van soortgenoten op de lijnen voor hem, dit had Jan echter wel de nodige tijd gekost. Hij hoefde al niet meer te noteren, terwijl de klok van Michiel nog niet eens begonnen was met seconden aan te geven. De stelling had op dat moment een redelijk remiseniveau, geen van beiden wilde dat echter aanbieden. Michiel deed enkele minder nauwkeurige zetten, terwijl Jan alles uit de kast haalde met het Fischer-tempo! En zoals eigenlijk een beetje kon worden verwacht, Jan kwam op winst te staan, terwijl zijn klok - hoewel er een flink aantal zetten werd gedaan - maar steeds boven 3 minuten aan bleef geven. Uiteindelijk won Jan dan ook, vooral dankzij het Fischer-tempo!
Alex van Wieringen had weer eens tijd weten te vinden om een partij te komen spelen en trof daarvoor Wim Albus tegenover zich. In eerste instantie ging Wim drukken op de stelling van Alex, deze zo in de verdediging drukkend. Maar hij drukte te veel en Alex wist zich te bevrijden, met zelfs materiaalwinst. Daarna ging het eigenlijk ook heel snel naar partijwinst (ook voor Alex) toe.
Een enigszins onopvallende partij speelden Rob van Wijgerden en Sheila de Jonge, waarbij ze beiden veel tijd gebruikten. Gezien hun beider lichaamstaal en de stofwolken van een fel gevecht, waren ze in de tijdnoodfase terecht gekomen. Toen die stofwolken waren opgetrokken bleek Sheila gewonnen te hebben.
Een oude bekende qua resultaat, maar vooral qua manier waarop dat tot stand kwam, was er tussen Arie Bliek en Leo Stelloo. Qua spel was Leo hier duidelijk de betere, hij had zich een toren en enkele pionnen extra weten toe te eigenen van Arie. Deze huldigt echter het standpunt, dat je pas verloren hebt als je mat staat of als je opgeeft. Dat laatste staat dan in super kleine letters in zijn woordenboek. Op zeker moment was er een stelling ontstaan met Arie's dame en koning penibel in het hoekje van de koningsvleugel en Leo's zware materiaal vlakbij. Maar Leo had echter nog slechts 30 resterende seconden, twijfelde echter heel lang over de zet, waarmee hij de dame had gewonnen. Jan van Baardwijk had het wel geweten, Leo's hand bleef echter lang boven de toren zweven, tot zelfs het Fischer-tempo hem niet meer van dienst kon zijn en hij alleen maar kon mopperen over het feit, dat, naar zijn idee, al zijn tegenstanders hem op tijd lieten verliezen Dat vond hij maar oneerlijk!
Twee spelers met enigszins dezelfde instelling wat het schaken betreft zaten tegenover elkaar: Wim Noordermeer en Tim Albus. Maar misschien was Tim ditmaal op zijn handen gaan zitten om Wim foutjes te laten maken en zelf dus minder. Hoe het ook zij, die strategie bleek hem behulpzaam want aan het einde van de avond stond er een nul achter Wim's naam.
Een eigenlijk verbazingwekkende partij werd gespeeld tussen Casper Verbeek en Frits Wilschut. Zoals langzamerhand bekend willen partijen van Casper vaak eindigen door een blunder(tje) zijnerzijds. Maar nu had hij een en ander blijkbaar ingestraald want niet hij maar Frits gaf zijn dame en dus de partij weg.
Dan mocht nu Trudy Angeneind het tegen het nieuwste lid, Teun van Munster, proberen. Trudy had haar materiaal goed opgesteld, Teun wist echter toch tenslotte een gaatje te vinden. Dat gaatje leverde hem in eerste instantie een paard en in tweede instantie de partij op.
Door deze resultaten is dit de nieuwe stand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten