Dordrecht 4-De Pionier 1

De laatste wedstrijd voor een Pionierteam dit seizoen, waarbij er weinig meer op het spel stond voor beide teams, behalve eigenlijk de eer. Dordrecht 4 was immers al gedegradeerd. Heel verrassend kwamen Marcel Mol en zijn vrouw nog een kijkje nemen; hij werd natuurlijk meteen aan het werk gezet als fotograaf.

Wat altijd moeilijk is bij een wedstrijd is het feit, dat je geacht wordt een verhaaltje er over te schrijven en tegelijkertijd een hele moeilijke partij hebt te spelen. Dat zal hier en daar best wel te merken zijn. Overigens, de andere wedstrijden in de groep kregen nog een verrassende uitslag, waarbij de tweede degradant wel bekend werd (Ridderkerk 1), de kampioen raakt pas vrijdagavond bekend na RSR 4-CSV 2.

Bord 1 is meestal een speciaal gebeuren bij een Pionier 1-wedstrijd omdat Ernst-Jan Pluim Mentz een (veel) hogere rating heeft dan de gemiddelde tweede klassespeler. Sommige teams kiezen dan voor één van hun mindere spelers, anderen doen dat niet en soms volgt er zelfs een verrassende uitslag. Maar deze avond bleek Ernst-Jan goed op zijn qui-vive en was daarbij als een van de eersten klaar met zijn winstpartij.

Omdat Marcel al meteen in de eerste wedstrijd werd uitgesloten nam teamleider Jan van Dam dat bord (bord 2 dus) sindsdien voor zijn rekening en kreeg hij hier deze avond een op papier veel minder sterkere tegenstander tegenover zich. Ook hij wist dat ratingverschil vrij snel duidelijk te maken met een volgend punt voor zijn team.

Wegens zijn goede resultaten in het vorige seizoen was Jan van Huizen naar bord 3 gepromoveerd, waar hij al enkele goede resultaten had laten zien! Deze avond kwam hij terecht in een dubbel toreneindspel met een pion meer. Een dergelijk eindspel wil nog wel eens op remise eindigen, Jan wist echter de torens te verdubbelen op de zevende rij en viel daarvandaan de zwarte koning, die zich op de eigen vleugel bevond, aan. Dat leverde tenslotte een eindspel op van elk een toren en Jan nog twee verbonden vrijpionnen. Het volgende (en laatste ook) Pionierpunt.

Wegens het ontbreken van Rik Verheij nu bord 4 voor Ad van der Ree. Ad had daarbij het genoegen om al heel snel en als eerste klaar te zijn met een winstpartij. Hij had daarbij het gevoel, dat zijn tegenstander steeds volgens een bepaald patroon speelde en omdat van dat patroon moest worden afgeweken al heel snel de weg kwijtraakte in de stelling. Maar ook werd de partij al redelijk snel opgegeven.

Een hele moeilijke partij speelde voorzitter Fred van Wieringen aan bord 5. Dat kostte hem ontzettend veel bedenktijd en daarom leek het er veel op, dat hij een nulletje zou weten te scoren. Maar Fred staat bekend om zijn zich in een stelling vast kunnen bijtende kwaliteiten, wat ook hier gebeurde. Hij offerde op een gegeven moment een paard tegen een pion op de damevleugel, daarmee zijn eigen dame de mogelijkheid gevend op de verder onbezette laatste beide rijen binnen te dringen. Daar stond natuurlijk nog wel de zwarte koning! En zowaar, Fred wist eeuwig schaak af te dwingen!

Naast hem zat zijn zoon Alex van Wieringen te zwoegen. Dat zwoegen resulteerde tenslotte in een niet ontwikkelde damevleugel met toren en paard noodgedwongen op hun beginpositie. De h-lijn kwam half open nadat Alex het h7-pionnetje had ingepikt. Hierna werden de dames geruild en werd de loper, die daardoor op f7 kwam te staan, door een pion aangevallen. Daarbij verloor Alex niet alleen het overzicht, echter ook een stuk en wat later (als enige Pionier deze avond!?) ook de partij.

Hierna was het de beurt aan de invallers. Bonne Faber had, als invaller voor Rik, bord 7 toegewezen gekregen en leek al snel het betere spel te krijgen. Hij won zelfs twee pionnen, ook hij verloor echter het goede overzicht, terwijl zijn tegenstander beter leek te gaan spelen. Eerst moesten beide pionnen weer worden ingeleverd, samen met diverse stukkenruil, daarna kwam Bonne weer een pion voor. Maar de stelling was heel dicht bij de remisegrens (wit een toren en 3 pionnen, zwart een toren en 2 pionnen, echter alle pionnen stonden verbonden op de koningsvleugel) en daarom bood de Dordtenaar remise, wat werd aangenomen.

Dan tenslotte de tweede invaller: Peter Derrez verving Ben Blakmoor, aan bord 8. Ook Peter wist een leuke stelling op te bouwen en won daarbij op een gegeven moment een stuk. Maar zijn koning kwam wat onveilig te staan en het werd een beetje spitsroeden lopen voor Peter. Maar hij wist het hoofd boven water te houden en zijn materiaalvoorsprong leverde tenslotte nog een winstpunt op voor het Pionierteam.

De eindstand Dordrecht 4-De Pionier 1 werd zodoende 2-6, zoals ook te zien op het wedstrijdformulier:

	Dordrecht 4	1558	-	De Pionier 1	1754	2-6
1	Anton de Maertelaere	1560	-	Ernst-Jan Pluim Mentz	2144	0-1
2	Martijn Rijneveen	1484	-	Jan van Dam	1800	0-1
3	Gert Zwartjes	1653	-	Jan van Huizen	1817	0-1
4	Dick Groot	1551	-	Ad van der Ree	1770	0-1
5	Ton Hobe	1577	-	Fred van Wieringen	1747	½-½
6	Thijs van Hoek	1649	-	Alex van Wieringen	1596	1-0
7	Dick Nugteren	1533	-	Bonne Faber	1626	½-½
8	Erwin van Wingerden	1458	-	Peter Derrez	1536	0-1