Ronde 27

Weer een nieuwe ronde, met een aantal leuke en ook wel interessante partijen, sommige toch wel met een verrassende uitslag!

Allereerst was daar dan Sheila de Jonge tegen Jan van Huizen. De middag hiervoor hadden ze, samen met Ernst-Jan Pluim Mentz, die deze ronde helaas oneven moest zijn, zich al duidelijk laten zien bij het basisscholentoernooi, nu mochten ze dus tegen elkaar. Op papier zou Jan redelijk makkelijk moeten kunnen winnen, papier is echter gewillig! Jan kreeg namelijk de grootste moeite met Sheila, wat ook wel in het tijdgebruik te zien was. Zelfs tot het einde toe, toen Jan al wel een winnende stelling op had gebouwd, die echter zomaar zou kunnen verliezen omdat hij behoorlijk in de buurt van "00.00" op zijn klok ging komen. Ook Sheila echter had de nodige tijd gebruikt, qua tijd kon het alle kanten op. Maar Jan wist toch de route te vinden naar partijwinst, wat dus ook gebeurde.

Michiel Landman is weer eens hoog geklommen op de ranglijst en daar kwam hij dan Jan van Dam tegen. Michiel speelde zijn normale spelletje en wist Jan redelijk bezig te houden. Op een gegeven moment wist hij een mooie diagonale pionnenrij te krijgen van a3 tot c5, waarvan de c-pion vrij was, ondersteund door torens. Toen echter leek Michiel zijn hand te overspelen, hij speelde z'n vrije pion namelijk op, daarmee een extra aanvalsobject voor Jan makend.Maar het ging Jan minder makkelijk af dan verwacht. Hij veroverde die pion tenslotte wel, moest er echter een centrumpion voor inleveren, waardoor Michiel nu een vrijpion op de e-lijn kreeg. Het werd tenslotte een pionnengevecht met beiden een toren en een loper ter ondersteuning. Jan had echter een dubbelpion op de g-lijn. De vrijpion van Michiel werd tenslotte geslagen, gezamenlijk met torenruil. Nu stond de koning van Jan echter ongunstig t.o.v. z'n pionnen en dat wist Michiel tenslotte in zijn voordeel te beslissen met een verrassende winst, die Jan zijn tweede plek op de lijst kostte.

Ook een spannende partij kwam er tussen Peter Derrez en Fred van Wieringen. Na bijna 3 uur spelen was er nog heel weinig te zeggen over het resultaat, een remise was misschien wel het meest voor de hand liggende. Peter echter leek geen zin te hebben in nog meer verdedigend spel en probeerde een gaatje in Fred's stelling te vinden. Fred echter, groot gebracht met het begrip "catenaccio", ging zich steeds beter thuisvoelen in de stelling en Peter kreeg zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd. Zo ging dat een poosje door en Fred kwam eigenlijk steeds comfortabeler te staan. Dat wist hij tenslotte in winst om te zetten.

Wim Noordermeer en Jan van Baardwijk kennen elkaars spel van haver tot gort en ook deze avond kwam dat tot uiting. Jan kreeg echter, gaande de partij, mooie aanvalslijnen naar Wim's koning. Daar wist Wim niet adequaat genoeg op te reageren, wat hem tenslotte de partij kostte.

Casper Verbeek gaat zo langzamerhand een bepaalde naam krijgen bij De Pionier. Hij speelde deze ronde tegen Arie Bliek en bouwde een fraaie positie op, tot het moment, dat hij zijn bekende blunder produceerde, waarna Arie met een glimlach het punt incasseerde.

Frits Wilschut kreeg te maken met de altijd agressieve Tim Albus. Maar die agressiviteit wil zich ook vaak tegen Tim keren, zo ook nu. Er ontstond een stelling, waarvan je je af kon vragen "Waar halen ze die vandaan?" en Frits stond materiaal voor, echter wel problematisch. Maar hij bleef daar redelijk kalm onder en liet Tim als het ware uitrazen totdat deze geen aanvalsobjecten meer kon vinden. Dat was dan het moment, waarop Tim opgaf.

Ook al had hij een aantal leuke dingen laten zien in vorige ronden, toch staat Ronald van Velzen tamelijk onderaan. Toch wil dat niet altijd zeggen dat je ook iemand van het onderste deel van de lijst tegen te krijgt. Ditmaal mocht Ronald het dan tegen Bonne Faber proberen. Maar Bonne wist niet goed, hoe hij met de gespeelde opening uit de voeten moest, hoewel Ronald daarbij wel een pion verspeelde en zijn dame redelijk vroeg in het spel moest brengen. Daar wilde Bonne meteen van profiteren, zonder echt op de consequenties te letten. Terwijl Ronald één van zijn paarden pende ging Bonne Ronald's dame aanvallen. Gelukkig voor Bonne kende Ronald de lessen van Cor van Wijgerden blijkbaar niet, waarin gesteld wordt dat een gepend stuk een slechte verdediger is. Ronald haalde zijn dame terug, waar hij een stuk had kunnen winnen. Nu kon Bonne de penning opheffen en wist, met de resterende voorsprong, de partij mooi uit te maken.

Tenslotte speelde Trudy Angeneind weer eens tegen Leo Stelloo en wist haar stelling goed op te bouwen. Leo moest al z'n zeilen bijzetten om gevrijwaard te blijven van erger dingen dan een moeilijke positie. Zo langzamerhand wist hij zich te ontworstelen uit Trudy's omklemming en trok aldus de partij naar zich toe. Opnieuw dus een bewijs, dat Trudy goede resultaten kan halen zolang de vermoeidheid niet te veel de kop opsteekt. Leo won dus uiteindelijk.

De stand na ronde 27 is als volgt.