Wat, om te beginnen, te denken van de confrontatie tussen Ben Blakmoor en Ernst-Jan Pluim Mentz? Vooraf zette ieder z'n geld eigenlijk wel op Ernst-Jan en terecht. Ben probeerde zijn opponent zo snel mogelijk uit zijn openingsspel te halen en slaagde daar ook wel in. Maar daarmee kwam hij zelf ook op te ongebaande paden terecht en keek al na zo'n 15 zetten tegen een onoverbrugbare achterstand aan. Nou staat Ben sowieso niet bekend als een liefhebber van de genie (wel zonder het lidwoord!), hij koos dus eieren voor zijn geld en gaf de partij dan ook op.
Jan van Dam en Jan van Huizen gingen er eens echt voor zitten, eerstgenoemde had zichzelf al op voorhand voorzien van krachtvoer. Dat bleek hij ook wel nodig te hebben, hij werd danig aan de tand gevoeld door de jeugdleider. Op een gegeven moment verwachtten de meeste toeschouwers daarom ook een overwinning voor de zwartspeler. Maar wit wist zich staande te houden, tot op zeker moment de klok zich er ook mee ging bemoeien. Bijna vlogen de stukken door de lucht, de slotconclusie bleek uiteindelijk remise, hoewel hier en daar natuurlijk wel kansen werden gemist.
Michiel Landman werd geconfronteerd met Rik Verheij en de moed zonk hem daarbij al meteen in z'n schoenen. Maar hij wist goed stand te houden en er ontstond een stelling met dame en paard (voor Rik) tegen dame en loper, waarbij beiden nog evenveel pionnen op het bord hadden staan. Hier kun je nog geen etiket van "beter staan" opplakken, hoewel de voorkeur toch wel een beetje naar de paardpartij leek te gaan. Maar die paardpartij moet dan wel zijn dame beschikbaar houden! Want wat gebeurde er? Totaal onverwacht blunderde Rik en raakte die dame kwijt. Verder spelen had toen uiteraard geen zin meer voor hem.
Bonne Faber speelde tegen Wim Noordermeer en wilde wel eens afwijken van de tussen hen gebaande leeuwenpaden. Maar, zoals wel vaker gebeurd, berouw komt na de zonde want Bonne zette zijn ongedekte dame zo neer, dat Wim met een röntgenaanval op die dame een aftrekschaakje dreigde. Daar won hij een pion en de (veel) betere stelling mee. Rocheren zou nu ook nog een stuk gaan kosten dus begaf de witte koning zich maar in het wespennest in het centrum. Die wespen gedroegen zich nog niet meteen agressief maar wel werd de koning de pas afgesneden naar veiliger oorden. Bonne hield nog een waterkansje op vervelend zijn op de koningsvleugel over en speelde daarom nog wel door. Maar Wim was voldoende in vorm om daar niet op in te gaan en maakte de partij met kwaliteitswinst (of mat) uit.
De derde verrassing was voor Frits Wilschut tegen Rob van Wijgerden. Beiden hielden zich in eerste instantie bezig met het opbouwen van een (naar hun talent) goede stelling, waarbij het nodige materiaal ook afgeruild werd. Vooral Rob moest nu rekening houden met mat achter de paaltjes en had het daar, ogenschijnlijk, moeilijk mee. Frits ging met z'n laatste paard het paard van Rob en tegelijk diens dame aanvallen zonder directe winstbedoelingen. Maar Rob dacht nu een snelle manier gevonden te hebben om een einde aan de partij te maken en ruilde de paarden niet af maar sloeg een gedekt pionnetje met z'n dame. Z'n paard bleef daardoor ongedekt achter, zodat die snelle manier wel was gevonden, echter niet op de door Rob gewenste wijze! Punt voor Frits dus.
Dan was er nog de strijd tussen Trudy Angeneind en Leo Stelloo. Leo bleek zich goed ingeleefd te hebben in wat er allemaal op het bord verscheen want hij zorgde er voor, dat er aan zijn kant minder materiaal verdween dan aan Trudy's kant. Dan blijkt er voor een zichzelf respekterend iemand al snel weinig meer over dan nog een poosje tegen de bierkaai te vechten. Dat deed Trudy ook wel, het resultaat werd toch, dat Leo het punt in z'n zak stak.
Door enige problemen met de verwerking van de uitslagen in eerdere ronden vertoont de stand na ronde 7 enig verschil met vorige standen (niet alleen door de gespeelde partijen!). Nu is dat probleem hopelijk verholpen, hier is dan de (goede) stand na ronde 7.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten