Ronde 4

Een tussenronde. Het eerste team had gespeeld en het tweede moest de volgende avond aan de bak. Toch altijd wel (ont)spannend voor de betrokkenen. Jammer genoeg geen voortzetting voor de bekercompetitie.
Opnieuw een oneven aantal maar Ernst-Jan Pluim Mentz stelde zich graag beschikbaar om niet te spelen. Hij had, zo te zien, wel andere interesses.

Wel kwamen de nummers 1 en 2 van de actuele ranglijst tegen elkaar te spelen en daar zag lijstaanvoerder Jan van Huizen wel een mogelijkheid in om zijn eerste positie te verstevigen. Maar was runner-up Michiel Landman het daar eigenlijk wel mee eens? Hij ging in ieder geval voortvarend van start en Jan moest alle hem beschikbare zeilen bij zetten. Maar dat lukte hem wonderwel, hoewel Michiel daar vast andere gedachten bij gehad zal hebben. Zijn materiaal verzamelde zich vooral rond zijn koning om deze tegen aanvallen te beschermen. Nadeel is dan natuurlijk wel, dat het andere materiaal, dat hier geen taak in heeft of te ver weg is, dan de aanvallen te verduren krijgt. Toen dat voor Jan goed was afgelopen richtte hij zijn aandacht weer op Michiel's koning en die wist zich onvoldoende staande te houden. Jan dus vrolijk aan kop gebleven en Michiel een beetje teruggezakt.

Het gevecht tussen Jan van Baardwijk en Wim Noordermeer ontspon zich in eerste instantie vrij rustig. Maar op een gegeven moment leek Wim een blackout te hebben want - hoewel Jan op dat moment al wel enigszins beter stond - hij liet pardoes een toren ongedekt staan. Daarbij op het moment denkend, dat hij middels een paardschaak een pion kon winnen. De blackout bestond er voornamelijk in dat hij overzag dat die pion door Jan's tweede paard gedekt werd. Maar Wim verblijkte of verbloosde totaal niet en speelde lustig verder. Maar met een toren achter valt dat nauwelijks meer goed te maken en een poosje later had Jan dan ook gewonnen.

Ben Blakmoor mocht Leo Stelloo eens een keer aan de tand voelen. Ben zette zijn stelling rustig op, Leo maakte dankbaar gebruik van de gelegenheid om daardoor ook zijn materiaal op die plekken te posteren, waar hij het graag had staan. De klok tikte verder en Leo verloor een beetje zijn geduld en schoof een pionnetje door, wat hij beter niet had kunnen doen. Hierdoor vielen er langzamerhand gaatjes in zijn stelling en daar maakte Ben dankbaar gebruik van. Op zeker moment viel hij dan ook Leo's damevleugel aan om te proberen een open lijn voor zijn a-pion te forceren. Daarin verloor Leo het overzicht en kreeg Ben dus de gelegenheid zijn snode plannen uit te voeren. Die brachten hem tenslotte een hele nieuwe dame en de partijwinst.

Het, technisch gezien, hoogste niveau werd bereikt tussen Rik Verheij en Jan van Dam, onder het toeziend oog van Ernst-Jan. Rik wist een paard mooi te posteren op de zesde rij en zou daar op termijn bepaalde acties mee kunnen ondersteunen. Maar Jan was ook zo nu en dan aan de beurt om te zetten en voerde daarbij zijn eigen plan uit. Dat bestond in eerste instantie natuurlijk in het matzetten van Rik's koning, wat Jan dacht te bereiken via de tweede rij. Door het fianchetteren van zijn koningsloper en een latere afruil daarvan kreeg Rik een "ontzettend" gat voor zijn koning en daar richtte Jan z'n pijlen op. Hij wist daarbij een toren op c2 te krijgen en die toren ondersteunde alles natuurlijk zoals het een toren betaamd. Rik wrong zich nog in allerlei bochten maar uiteindelijk ontkwam hij niet meer aan zijn vonnis: verlies.

Ger Croonenberg kreeg te maken met Bonne Faber. Daarbij leek het er veel op, dat Ger zich optrok aan de situatie en zijn sterkste spel tevoorschijn haalde. Dat kostte Bonne de nodige hoofdbrekens en het leek op een remise uit te gaan draaien. Toen echter was Ger net iets te optimistisch in het plaatsen van zijn materiaal, wat Bonne de gelegenheid gaf een pionnetje te winnen na een afruil met schaak. Dit werd eigenlijk het begin van het einde voor Ger, hoewel er nog heel wat water door de Rijn zou stromen voor dat bereikt werd. In het eindspel tenslotte hielp Ger z'n tegenstander eigenlijk nog door dit niet optimaal te behandelen, zodat Bonne de winst nog relatief makkelijk op kon strijken.

Als laatsten (althans in dit verslag) kwamen Frits Wilschut en Trudy Angeneind in beeld. Ook zij hadden tevoren al diverse keren tegen elkaar gespeeld en dat heeft misschien Trudy de aanzet gegeven haar betere schaak boven te halen. Frits was lange tijd aan het beuken op haar positie, wist daar echter niet echt verder mee te komen. Toch vlogen er, door dat gebeuk, enkele splinters in het rond en dat betekent eigenlijk toch wel verzwakking. Zo ook hier en plotseling zag Frits een mogelijkheid om Trudy (figuurlijk, dat gelukkig wel) beentje te lichten. Daar kwam ze niet meer bovenop en (hoewel ze weer een hele mooie avond doorbracht bij De Pionier) verlies werd tenslotte haar deel.

 

De stand na ronde 4.