Alle vier spelers voor de halve finale zijn nu bekend. Met die halve finale kan begonnen worden nadat de loting is verricht op 7 maart. Ook werd er nog (op het eigen niveau) gespeeld voor de interne competitie.
Zoals bijgaande foto een beetje lijkt aan te geven heeft Jan van Dam nog een heel lange weg te gaan in zijn kwartfinalepartij tegen Rik Verheij en beseft hij zich dat op dat moment ook terdege. Want Rik ging - zoals onze zuiderburen dat zo treffend weten te zeggen - zijn duivels ontbinden in z'n witpartij. Het eerste tiental zetten ging nog rustig weg aan opbouw van een stelling, even later bleek dat echter een aanvalsstelling pur sang te zijn, waarbij de witte koning op g1 nog weinig bescherming van pionnen genoot, dat ook niet nodig bleek te hebben. Want Jan hoefde zijn hersens niet te pijnigen met bedenken hoe en waar hij een aanval op zou kunnen gaan zetten, nee, hij moest zijn hersens pijnigen met het afweren van de witte aanval. Alle (witte) pionnen, van boertje a tot boertje f, deden met veel plezier hier aan mee en gooiden zich met een glimlach om de lippen in het zwaard als dat gevraagd werd! Hierdoor kwamen weer mooie velden vrij voor paarden en lopers, terwijl de aanval op zich al een kwaliteit had opgeleverd. Wat vooral een nadeel was voor Jan was het feit, dat zijn dame zich eigenlijk in een mistig gebied bevond, waar dit sterkste stuk weinig meer (bewegings)ruimte had dan haar heer gemaal normaal gewend is. M.a.w., het materiaal. dat de dame normaal gesproken moet helpen bij de aanval deed weinig anders dan in de weg staan. Zo wist Jan nog een aantal zetten door te modderen, zag echter zelf ook in, dat hij niets had te zoeken in deze partij en gaf daarom op. Hiermee zette Rik dus een prachtige stap richting minstens de halve finale, terwijl - in zijn huidige gedemonstreerde vorm - ook de finale binnen (hand)bereik kwam te liggen en zijn eventuele tegenstander daarin maar vast enkele schietgebedjes moest doen om Rik's duivels af te weren. Maar, zoals toch al zo vaak lijkt te gebeuren met schakers, in het vervolg was Rik eigenlijk geen schim meer van het hierboven geschetste spel. Ook de tweede partij kende een agressieve opening van wit, waarbij de zwartspeler goed op moet letten hoe en waar hij zijn stukken neerzet omdat er anders van alles dreigt, waar weinig (zwart)spelers op zitten te wachten. En inderdaad, Rik ging in de fout op z'n damevleugel en Jan nam de touwtjes in handen. Niet zo erg, zal Rik misschien gedacht hebben, dan gaan we toch snelschaken om die halve finale-plek. Zo gedacht, zo ook gedaan en Rik gaf de tweede partij op. Normaal gesproken is hij altijd één van de finalisten voor de snelschaakfinale binnen de club en gooit daar dan ook nog eens hoge ogen. Nu echter ging ook het snelschaken maar minnetjes voor hem. Je kent dat wel, je meent een goede stelling opgebouwd ter hebben, plotseling echter raak je een stuk kwijt of je vergeet materiaal, dat in de aanbieding gedaan wordt te incasseren. Hoe dan ook, de tweede partij was voor Rik al kwaad geweest, bij het snelschaken ging het naar erger, Rik verloor beide partijen. Hij wist zich gelukkig snel genoeg weer te vermannen, feliciteerde zijn tegenstander en samen gingen ze een biertje drinken om, onder het genot daarvan, alle overkomen wederwaardigheden nogmaals de revue te laten passeren.
Het leek deze avond eigenlijk een vroegertje te worden want bijna alle partijen bleken vrij snel na bovenstaand gevecht ook afgelopen te zijn. Maar je hebt natuurlijk altijd dwarsliggers........!
Hoe dan ook, Ernst-Jan Pluim Mentz speelde tegen Michiel Landman, die de pech had dat de anderen uit de top-10 ofwel afwezig waren ofwel pas geleden al een confrontatie met Ernst-Jan achter de rug hadden. Maar Michiel ging onvervaard van start en er ontstond zo langzamerhand een stelling, waarin beide koningen grotendeels van hun pionnenbescherming waren beroofd, hetzij verplicht door afruil hetzij vrijwillig door opspelen. Een hele poos bleef de materiaalverhouding gelijk, tot het moment, dat Ernst-Jan een pionnetje kon souperen op d6. Daar had dameruil uit kunnen ontstaan, Michiel wilde daar nog liever even mee wachten en koos een ander plan. Maar zijn koning kwam nog meer in z'n hempie te staan en dat bleek wat later voldoende voor partijverlies.
We laten de dwarsliggers nog maar even wachten en gaan nu eerst verder met de "snelle jongens" (hoewel, drie van hen waren/zijn "snelle meisjes"). Het eerste van hen klaar was Simone 't Mannetje, tegen Frits Wilschut. De laatste tijd bewees hij regelmatig de listen en lagen van zijn tegenstanders goed in de gaten te houden, tegen Simone echter overzag hij helemaal de batterij van loper en dame die langs de lange witte diagonaal kon worden afgevuurd.
Iets langer duurde het voordat het Leo Stelloo lukte om Trudy Angeneind op haar knieën te dwingen, toch lukte het hem na een voor zijn doen snelle partij. Trudy overzag namelijk stukverlies en wist in de resterende gespeelde tijd die achterstand niet meer goed te maken.
Ger Croonenberg wist het Sheila de Jonge onverwacht moeilijk te maken. Wel kreeg ze mooie aanvalslijnen voor haar lopers op zijn stelling gericht, toch wist hij die dreigingen steeds te pareren. Maar op een gegeven moment lukt zoiets niet meer en Ger staakte de strijd.
Ja, dan die dwarsliggers, hoewel het er op dit moment toch wel naar uitzag, dat ook de partij tussen Frans Troost en Jan van Baardwijk net zo snel afgelopen zou zijn als de andere gevechten. Want Jan had Frans eigenlijk helemaal in de tang en slechts de eindcombinatie ontbrak nog aan het geheel. De witte koning stond wat verloren in het centrum en kon van alle kanten worden aangevallen. Daarbij probeerden de torens de aanval "van achteren" te voorkomen, de damevleugel werd beschermd door - uiteraard - de dame en een paard had de onmiddellijke verdediging op zich genomen. Jan had de e-lijn bezet met dame en toren en hoefde slechts schaak te geven (hierdoor moest de witte koning een stapje terug doen en kon de zwarte loper van de witte velden erbij worden gehaald om het paard voor een derde en afdoende keer aan te vallen) om daarna te oogsten. Maar Jan zag de combinatie blijkbaar niet en zette zijn dame een veld te vroeg weer neer, dus niet naar e3 maar naar e4. Het bleef dreigend, Frans had echter een luchtgaatje gekregen en kreeg kansen tot ontsnapping. Daar maakte hij goed gebruik van, terwijl Jan het, relatief gezien, nog wat makkelijker maakte door de g-lijn te openen. Daar kon een aanval langs worden opgezet, wat het opspelen van de verdedigende koningspionnen afdwong. En Frans wist een toren buit te maken en zal gedacht hebben; "Hebben die kip!". Eigenlijk was dat ook wel zo, net als katten in het nauw maken kippen zonder kop echter ook rare sprongen. Jan zette alles op die éne kaart van zijn vrije h-pion en Frans overzag dat volkomen. Hij had die kip immers!? Dus, na veel geharrewar van bijna een halve speelavond werd het uiteindelijk toch nog Jan die het punt naar zich toe trok!
De stand na ronde 24:
Ronde 24
Hoe dan ook, Ernst-Jan Pluim Mentz speelde tegen Michiel Landman, die de pech had dat de anderen uit de top-10 ofwel afwezig waren ofwel pas geleden al een confrontatie met Ernst-Jan achter de rug hadden. Maar Michiel ging onvervaard van start en er ontstond zo langzamerhand een stelling, waarin beide koningen grotendeels van hun pionnenbescherming waren beroofd, hetzij verplicht door afruil hetzij vrijwillig door opspelen. Een hele poos bleef de materiaalverhouding gelijk, tot het moment, dat Ernst-Jan een pionnetje kon souperen op d6. Daar had dameruil uit kunnen ontstaan, Michiel wilde daar nog liever even mee wachten en koos een ander plan. Maar zijn koning kwam nog meer in z'n hempie te staan en dat bleek wat later voldoende voor partijverlies.
We laten de dwarsliggers nog maar even wachten en gaan nu eerst verder met de "snelle jongens" (hoewel, drie van hen waren/zijn "snelle meisjes"). Het eerste van hen klaar was Simone 't Mannetje, tegen Frits Wilschut. De laatste tijd bewees hij regelmatig de listen en lagen van zijn tegenstanders goed in de gaten te houden, tegen Simone echter overzag hij helemaal de batterij van loper en dame die langs de lange witte diagonaal kon worden afgevuurd.
Iets langer duurde het voordat het Leo Stelloo lukte om Trudy Angeneind op haar knieën te dwingen, toch lukte het hem na een voor zijn doen snelle partij. Trudy overzag namelijk stukverlies en wist in de resterende gespeelde tijd die achterstand niet meer goed te maken.
Ger Croonenberg wist het Sheila de Jonge onverwacht moeilijk te maken. Wel kreeg ze mooie aanvalslijnen voor haar lopers op zijn stelling gericht, toch wist hij die dreigingen steeds te pareren. Maar op een gegeven moment lukt zoiets niet meer en Ger staakte de strijd.
Ja, dan die dwarsliggers, hoewel het er op dit moment toch wel naar uitzag, dat ook de partij tussen Frans Troost en Jan van Baardwijk net zo snel afgelopen zou zijn als de andere gevechten. Want Jan had Frans eigenlijk helemaal in de tang en slechts de eindcombinatie ontbrak nog aan het geheel. De witte koning stond wat verloren in het centrum en kon van alle kanten worden aangevallen. Daarbij probeerden de torens de aanval "van achteren" te voorkomen, de damevleugel werd beschermd door - uiteraard - de dame en een paard had de onmiddellijke verdediging op zich genomen. Jan had de e-lijn bezet met dame en toren en hoefde slechts schaak te geven (hierdoor moest de witte koning een stapje terug doen en kon de zwarte loper van de witte velden erbij worden gehaald om het paard voor een derde en afdoende keer aan te vallen) om daarna te oogsten. Maar Jan zag de combinatie blijkbaar niet en zette zijn dame een veld te vroeg weer neer, dus niet naar e3 maar naar e4. Het bleef dreigend, Frans had echter een luchtgaatje gekregen en kreeg kansen tot ontsnapping. Daar maakte hij goed gebruik van, terwijl Jan het, relatief gezien, nog wat makkelijker maakte door de g-lijn te openen. Daar kon een aanval langs worden opgezet, wat het opspelen van de verdedigende koningspionnen afdwong. En Frans wist een toren buit te maken en zal gedacht hebben; "Hebben die kip!". Eigenlijk was dat ook wel zo, net als katten in het nauw maken kippen zonder kop echter ook rare sprongen. Jan zette alles op die éne kaart van zijn vrije h-pion en Frans overzag dat volkomen. Hij had die kip immers!? Dus, na veel geharrewar van bijna een halve speelavond werd het uiteindelijk toch nog Jan die het punt naar zich toe trok!
De stand na ronde 24:
Ronde 24
Geen opmerkingen:
Een reactie posten