Een week geleden ging deze strijd in de viertallencompetitie niet door omdat Ridderkerk het oude schema nog gebruikte, waarin ze vrij waren. Nu waren ze nog steeds in de war, ze stuurden geen viertal maar een drietal. Ook werd een eerste halve finale voor de IBC gespeeld, net als een aantal interne partijen.
Het begon dus goed voor het Pionierviertal met een punt voor Trudy Angeneind, zij ging een interne partij spelen. De andere drie (rechts op de foto) moesten dus allemaal remise spelen om de volle winst in de wedstrijd binnen te kunnen halen. Enige tijd leek het er op, dat Ger Croonenberg meer dan dat zou gaan doen aan bord 3. Hij wist een stuk te winnen, was echter wat te hebberig en pikte ook nog eens een pionnetje mee. Zijn tegenstander had de stelling echter beter doorgond, gaf schaak, waardoor de koning van Ger naar het centrum ging, wat eerst dat suk weer terug kostte en even later verzoop Ger in het voor hem opgezette matnet. Maar dit puntverlies werd weer goedgemaakt door Leo Stelloo aan bord 1. Bij Leo ging het eigenlijk net andersom dan bij Ger want Leo leek in eerste instantie te verliezen, zijn tegenstander onderschatte de stelling waarschijnlijk ook, wat hem gevaarlijk bezoek van een zwarte toren op de onderste rij opleverde. Daar kon die toren op pionnenjacht gaan. Zover kwam het toch niet, de Ridderkerker gaf op toen hij dat gevaar op zich af zag komen. Nu moest Frits Wilschut de winst dus binnenhalen aan bord 2. Ook hij stond in eerste instantie moeilijk, daar kwam echter verandering in nadat Frits de a-lijn (half) had weten te openen en deze met z'n torens ging bezetten. Met kunst en vliegwerk wist zijn tegenstander het gevaar nog af te weren, met goed spel had Frits echter minimaal een halfje kunnen verzekeren. Maar Frits had een verkeerd plan gevonden, waarbij hij een loper offerde voor een pion en daarmee de vermeende doorgang voor zijn e-pion naar het promotieveld dacht te verzekeren. Maar Frits had verkeerd gerekend, raakte dus een stuk en een poos later (hij vocht nog als een leeuw voor minstens een halfje) ook de partij kwijt. Al met al dus een 2-2 stand, zichtbaar op het wedstrijdformulier:
| De Pionier | 1224 | - | Ridderkerk | 1362 | 2-2 | |
| 1 | Leo Stelloo | 1398 | - | Meindert de Neef | 1506 | 1-0 |
| 2 | Frits Wilschut | 1274 | - | Bas Weber | 1361 | 0-1 |
| 3 | Ger Croonenberg | 1284 | - | Wim van Daalen | 1257 | 0-1 |
| 4 | Trudy Angeneind | 942 | - | Theo van Gogh (s.n.o.) | 1326 | 1-0 |
Zolang er bij De Pionier een bekercompetitie wordt georganiseerd is het nog niet gelukt een finale te kunnen spelen tussen leden van de verschillende sexen. Wie echter de tegenstander voor Simone 't Mannetje zal worden is nog niet bekend. Daarvoor moeten Jan van Dam en Ernst-Jan Pluim Mentz nog aan de bak. Nu wist Simone in twee sterke partijen Michiel Landman de voet dwars te zetten. Michiel leek in eerste instantie de betere partij te spelen, zowel in de eerste als in de tweede. Maar beide keren keerden de kansen in het voordeel van Simone. Vooral de tweede partij werd spannend omdat Simone erg veel tijd nodig had om een (toch wel) winnend voordeel te krijgen. Maar ze had toch net nog voldoende tijd over om Michiel er hooguit een remise uit te kunnen laten slepen. Maar daar had Michiel natuurlijk niet voldoende aan, hij moest winnen. Maar omdat Simone al een vrijpion op de derde rij had kon ze in de laatste minuut de dames ruilen en haar loper geven voor een pion, de hare zou ongehinderd gaan promoveren. Dat zag Michiel ook in en hij gaf op.
In de interne competitie leken er veel verrassingen te gaan gebeuren, tenslotte bleef dit bij "slechts" eentje, wel een heel belangrijke overigens.
Om maar meteen met die belangrijke verrassing te beginnen, Jan van Dam kreeg te maken met Ernst-Jan Pluim Mentz. Jan had nog even geen zin in het spelen van de beker en wilde liever voor de interne competitie spelen. Ernst-Jan leek hem daarbij snel naar de slachtbank te leiden, kreeg zijn geplande aanval echter niet rond. Hij leek ook gevaarlijk spel te spelen door zijn koning in het centrum te houden en zijn koningsvleugel ook totaal niet te ontwikkelen. Dat probeerde hij later middels het opspelen van zijn h-pion om zodoende ruimte te krijgen voor stukkenontwikkeling. Na een latere kijkronde bleek plotseling de dame van Jan op c7 te staan en die van Ernst-Jan ....... in het doosje! Ernst-Jan had daar wel wat materiaal voor teruggekregen, echter minder waard dan een dame. Het kostte Jan nog de nodige hoofdbrekens, uiteindelijk liet hij zich dit buitenkansje niet meer ontglippen en is liefst 30 punten dichterbij gekomen, hoewel zijn achterstand toch nog steeds behoorlijk is.
Een enigszins verrassende uitslag ontstond toch ook wel tussen Ad van der Ree en Jan van Baardwijk. Beide kemphanen maakten er een leuke pot van, hoewel Jan wel enkele keren het betere van de stelling leek te hebben. Maar Ad is wel een schaker die zich niet zomaar laat verrassen en hield dan ook zijn verdediging steeds goed op orde. Jan wist er niet door te komen en tenslotte werd de vrede hier getekend.
Door het wegblijven van de vierde man bij het Ridderkerk-viertal mocht Trudy Angeneind het nu toch in de interne proberen. Daar kreeg ze te maken met Jan van Huizen en of ze daar nou eigenlijk zo blij mee was............? Maar ze bood goede tegenstand en Jan had er nog een hele kluif aan om het punt te scoren! Helaas speelt Trudy nog vaak wat te wisselvallig om de goede stellingen, die ze toch weet te krijgen, tot een goed einde te brengen. Maar hoop doet leven........!
De strijd tussen Wim Noordermeer en Rik Verheij leek op een complete verrassing uit te lopen. Rik kon eerst de verwachte betere stelling opbouwen, miste echter waarschijnlijk "ergens" de betere zet want "plotseling" kwam er een remisepositie op het bord en leek Wim zelfs winstkansen te krijgen. Maar het pionneneindspel werd niet helemaal goed behandeld door Wim want, waar hij zijn koning eigenlijk in het centrum had moeten houden, ging hioj op zoek naar die mogelijke winst. Dit liet Rik zich geen tweede keer zeggen, hij forceerde een doorbraak op de koningsvleugel en kon een pion laten promoveren. Daarna was het een fluitje van een cent voor hem om de winst te laten noteren.
Nog een verrassing zat er aan te komen tussen Jan Straatman en Fred van Wieringen. Fred had zich één van zijn weinige foutjes laten ontsnappen en Jan maakte daar dankbaar gebruik van door een kwaliteit op te souperen. Lange tijd leek hij naar winst te gaan, totdat hij zelf een foutje maakte en een volle toren middels een familieschaakje in moest leveren. Maar om nu het volle punt binnen te halen werd toch nog behoorlijk moeilijk voor Fred met een stuk (een paard) voorsprong en beiden nog een pion. Als Jan die pion van Fred had weten te incasseren zou het nog remise worden. Maar Fred bleef voldoende op zijn qui-vive en liet het niet zo ver komen. Hij incasseerde zelf Jan's pion en stoomde, langzaam maar zeker, op naar pionpromotie en partijwinst.
Ben Blakmoor speelde zijn tweede partij van het seizoen en opnieuw tegen één van de dames: Sheila de Jonge. Ben liet zien dat hij op het schaakbord wel weg weet met de dames en won, net als vorige week van Trudy, nu op zijn gemakje van Sheila. Binnenkort nog eens tegen Simone?!
Dan de stand na ronde 26:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten