Ronde 12

Het schaakgebeuren van deze avond lokte iets meer dan de helft van de leden naar de speelzaal. Daar konden ze getuige zijn van een viertal wedstrijden in de tweede ronde van de beker en nog een viertal interne partijen. Het ging er soms op het scherpst van de snede aan toe!

Kijken we eerst naar de bekerpartijen.

Daarin was Bonne Faber gekoppeld aan titelverdediger Ernst-Jan Pluim Mentz en dan moet je wel scherp zijn. Dat was Bonne niet in de eerste partij en toen hij "wakker" werd was de zaak voor hem al hopeloos. Ernst-Jan stuurde z'n pionnen het veld in en die zaaiden daar paniek. Toen eentje de toren op h1 ging slaan vond Bonne het meer dan genoeg en maakte daarom een eind aan deze partij. Aldus weer terdege aangescherpt werd aan de tweede partij begonnen en daarin ging het beduidend beter. Hierin werd het nodige materiaal afgeruild en, nadat de stelling het kenmerk "ongelijke lopers" had gekregen leek het Bonne een goed moment om remise aan te bieden, waardoor hij dus uitgeschakeld zou zijn. Maar Ernst-Jan keek wat verder en constateerde, dat zijn loper veel sterker was dan die van Bonne, terwijl hij ook nog beschikte over mooie aanvalslijnen op de koningsvleugel. Dus dit remisefeestje ging niet door en mondde wat later uit in een overwinningsfeestje voor Ernst-Jan.

Wat minder feestelijk ging het er aan toe tussen Ad van der Ree en Jan van Dam. Ondanks hun interne status mocht je hier wel een beetje spreken van een blunderfestival. Uiteraard gold dat lang niet voor alle zetten, Jan wist het in de eerste partij toch zo bont te maken, dat Ad de winst naar zich toe kon trekken. Nu had hij dus voldoende aan remise in de tweede partij. Met nog ruim voldoende tijd beschikbaar (Jan kwam al aardig in tijdnood) was een stelling ontstaan, waarin Ad remise door eeuwig schaak kon afdwingen. Maar er waren ook winstkansen, die kostten wel wat meer   bedenktijd. Onder die omstandigheden produceerde Ad de afgrijselijke zet Df2, daarmee zijn hele voordeel, inclusief een stuk, weggevend. Je zag het gezicht van Jan opfleuren! En hij liet het cadeautje dus beslist niet liggen, pakte het uit en trok hiermee de stand voor zich in evenwicht. Nu moesten er dus minimaal twee snelschaakpartijen worden gespeeld om tot een winnaar te komen. In de eerste van die twee kreeg Ad ook weer de overhand, hoewel het wel een beetje ten koste van zijn bedenktijd ging. Je weet nooit precies, wat dan de oorzaak is, Ad was echter, net als bij Df2, niet helemaal bij de les. Een pion kon promoveren op c8, de aldus "ontstane" dame kwam echter op b8 te staan en Jan greep meteen zijn kans door winst te claimen wegens een onreglementaire zet. Dan kun je gaan redetwisten over de sportiviteit van de claim, feit is wel, dat de reglementen hier duidelijk in zijn. Maar Ad was "not amused", wat wel bleek in de tweede snelschaakpartij. Zijn zetten daarin toonden dit ook duidelijk aan en nadat Jan daar gebruik van had gemaakt door een mooie aanval op te zetten bleek dit de spreekwoordelijke druppel voor Ad te zijn en gaf hij op.

Een compleet andere hektiek was er oorzaak van dat Dik Roeffel werd uitgeschakeld door Jan van Huizen. Ondanks zijn reglementaire voorsprong van 20 minuten bedenktijd bij aanvang van de partijen wist Dik niet de juiste methode te vinden om zich Jan van het lijf te houden. In de eerste partij ging dat nog vrij geruisloos, in de tweede echter wist Jan een fraaie combinatie op het bord te brengen. Die bestond uit een aanval van dame en paard op h7, terwijl tegelijkertijd nog een stuk van Dik in stond. Maar Dik, blijkbaar ook niet voor een kleintje vervaard, sloeg het aanvallende stuk van Jan op f6, daarmee ook dreigend een volle toren te winnen op a1. Jan probeerde nu een aftrekaanval op het bord te brengen, wat hem Dik's dame zou hebben opgeleverd. Middels een stukoffer met schaak op h2 probeerde Dik nog even in troebel water te vissen, het visseizoen bleek echter voor hem voorbij en Jan trok de partij naar zich toe. Dik's torenwinst kon ook niet doorgaan, zijn dame diende ter plekke te blijven om mat op f7 tegen te gaan. De zwarte koning werd teruggedreven naar het centrum en daar tenslotte mat gezet.

Het vierde koppel, dat de strijd voor een plek in de derde ronde aanging bestond uit Jan Straatman en Simone 't Mannetje. In hun eerste partij kreeg Simone een leuk overwicht, Jan is echter een schaker, die je voor de volle 100% moet overtuigen van zijn ongelijk in een dergelijke situatie. Daarvoor moest Simone door een diep snelschaakdal, ze bracht het er echter goed van af en kon opgelucht aan de tweede partij beginnen. Daarin nam ze eigenlijk opnieuw het heft in handen, wat tenslotte resulteerde in een vrije b-pion. Jan had echter wel gezorgd voor dreiging en wel met dame en loper op de a-lijn. Misschien werd het nu niet helemaal correct behandeld door Simone, toch was het eindresultaat een fraaie overwinning voor haar en een plek in de derde ronde.

Nu verder met de interne partijen.

Daarin was Rob van Wijgerden heel wat sneller klaar tegen Jan van Baardwijk dan hij van te voren zal hebben verwacht. Met een aan zeekadetten doen denkende opstelling verleidde hij Jan tot het maken van de nodige fouten, wat Rob eigenlijk binnen het uur de winst opleverde. En dat tegen iemand, die regelmatig vaak als één van de laatsten klaar is!

Veel langer ging het duren tussen Leo Stelloo en Sheila de Jonge. Leo is veel bedachtzamer dan bijv. Rob en wil dan ook vaak in tijdnood komen, waar zijn tegenstander dan nog relatief zeeën van tijd over heeft. Zo ook in deze partij, Sheila had tenslotte haar surplus aan tijd nog wel nodig om Leo op z'n knieën te krijgen. Hij probeerde zelfs aan zijn problemen te ontkomen door zijn dame te gaan offeren, iets, wat Sheila dankbaar aannam. Het leverde Leo een paard en een toren op, dat bleek echter onvoldoende voor welk positief resultaat dan ook.

Wim Noordermeer was deze avond niet opgewassen tegen Michiel Landman. Ze toverden het nodige fraais op het bord, waarvan eigenlijk weinigen getuige waren en liepen (Michiel met een blij gezicht) al ruimschoots in de zaal rond toen de anderen nog druk met hun partijen bezig waren.

Dat gold eigenlijk ook voor Ger Croonenberg en Frits Wilschut. Ook hun listen en lagen zullen niet op deze manier voor het nageslacht bewaard blijven. Het enige, dat wel bewaard blijft is de winst voor Frits.

De stand na ronde 12:
Ronde 12