De Pionier 1-Overschie 2 en ronde 11

Bij het opstarten van deze wedstrijd wees wedstrijdleider Ger Croonenberg de spelers nog eens extra op hun rechten en plichten terwijl, later op de avond, Trudy Angeneind de loting voor de tweede bekerronde verrichtte.

De Pionier bevindt zich momenteel in een neergaande spiraal wat de uitslagen van de externe wedstrijden betreft. Daarin is eigenlijk het gelijke spel van het viertal de afgelopen week het hoogtepunt. Zou het eerste team daar verandering in weten aan te brengen?

De wedstrijd begon normaal op tijd, waarbij het wel opviel, dat de Rotterdammers over het algemeen meer tijd aan het opbouwen van hun partijen besteedden dan de Pioniers. Een voorteken?

Later op de avond bleek het niet goed te gaan bij Jaap Santifort aan bord 7. Zelf zei hij hierover dat hij, dankzij enige tijd van inactiviteit, enigszins roestig was geworden wat z'n spel betreft. De tegenstander bleek zijn stelling binnengedrongen te zijn om daar dood en verderf te gaan zaaien. En, heel verstandig, dat wilde Jaap niet afwachten en dus stond het team op achterstand.

Hierna kwam een opflakkering van de Pionierlantaarn tot stand aan bord 6, bij Jan van Huizen. Jan was in staat het verdedigingsmechanisme van zijn tegenstander te ontregelen met zijn beide torens op de vijfde rij. Het nodige materiaal werd afgeruild maar Jan behield zijn voordeel, dat hij tenslotte uitbouwde naar winst.

Helaas bleef het bij deze opflakkering, even later zat ook Frans Troost aan bord 8 tegen een weinig vrolijkheid voor hem biedende stelling aan te kijken. Nog even probeerde hij ijzer met handen te breken, voor iemand, die z'n handen veel meer gebruikt voor het invullen van begrotingen en andere financiële zaken is dat echter een onmogelijke zaak (voor bouwvakkers uiteraard ook!?) en Frans ging zich bij Jaap aan de bar vervoegen om samen hun verdriet te verdrinken.

Ook teamleider Jan van Dam deelde aan bord 5 in deze malaise. Eigenlijk veel te vroeg was hij een kwaliteit achter geraakt en wist die achterstand niet meer recht te buigen, hoewel hij daarvoor wel bijna tot het uiterste ging. Maar zelfs dat was onvoldoende en het volgende verliespunt moest worden genoteerd: 1-3 voor Overschie 2.

Ondertussen leek het aan de eerste vier borden (zie bijgaande foto) wat beter te gaan, vooral wat het gebruik van bedenktijden betreft, behalve dan aan bord 1. Daar bleef Ernst-Jan Pluim Mentz maar steeds aan de slechtere kant van de bedenktijden staan. Eigenlijk stond (zat) hij ook aan de slechtere kant van de stelling, immers, hij leek steeds aangewezen op verdedigen. Op zich had hij daar geen grote problemen mee, een mens wil echter ook wel eens wat anders. Door het steeds moeten zoeken naar de beste verdediging blijf je dus achter qua tijd en dat nekte hem tenslotte.

Nu moesten dus de drie nog resterende partijen worden gewonnen om tenminste nog een wedstrijdpunt binnen te slepen, ook dat was echter niet aan De Pionier 1 vergund. Want aan bord 2 verzandde Rik Verheij in een eindspel met ongelijke lopers. In sommige stellingen hoeft dat geen onoverkomenlijk probleem te zijn, hier was dat anders. Beide spelers konden (of wilden) geen risico nemen, dus tenslotte eindigde de partij in remise door herhaling van zetten en daarmee een definitief verlies van de wedstrijd.

Ondanks zijn relatief grote tijdvoordeel wist Ad van der Ree geen voordeel te vinden in zijn positie aan bord 3. Sterker nog, hij moest een deel van zijn voorsprong in tijd weer inleveren met dat zoeken naar voordeel, terwijl zijn tegenstander de druk op Ad's koningsstelling aan het verhogen was. Dat werd tenslotte het breekpunt en ook Ad moest zich dus bij de verliezers voegen.

Een leuker resultaat leek weggelegd voor Fred van Wieringen aan bord 4. Want hij leek daar zijn tegenstander behoorlijk in de problemen te hebben gebracht met de triplering van zijn zware materiaal langs de g-lijn. Maar om die problemen daadwerkelijk onoverkomenlijk te krijgen zou er wel eens materiaal in een combinatie gestoken moeten gaan worden met daarbij de wetenschap, dat dit best wel eens onvoldoende zou kunnen zijn, waardoor Fred het deksel op z'n neus zou kunnen krijgen. En daar voelde hij uiteraard weinig voor, mede gezien de nu geringe bedenktijd. Dus werd hier de vrede getekend, zodat het Overschie-achttal met een 2-6 overwinning huiswaarts mocht keren. Overigens werd het Fred na afloop nog wel eventjes duidelijk gemaakt, hoe hij had kunnen winnen.

Bij deze wedstrijd werd de bekende reclameslogan van enige tijd geleden weer eens bewezen: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Want zo'n anderhalf jaar geleden stond deze wedstrijd ook op het programma, toen in de eerste klasse A en in Rotterdam. De winst was daar voor De Pionier 1, met 3-5. "Toevallig" waren zo'n anderhalf jaar geleden de spelers aan de borden 1 en 6 dezelfden (alleen met verwisselde kleuren) en die van bord 5 speelden toen aan bord 4. Hebben ze wat van hun fouten van toen geleerd? De Rotterdammers blijkbaar iets meer, toen kende bord 1 een remise als uitslag, net als bord 4. En Jan van Huizen won toen ook aan bord 6. Vergeleken met toen is (althans qua rating) De Pionier 1 zwakker geworden (1815 tegen nu 1787) en Overschie sterker (1809 tegen nu 1822). Voor De Pionier ligt het verschil vooral in het vertrek van Frank Sträter.
Het wedstrijdformulier zag er zo uit na afloop:

	De Pionier 1	1787	-	Overschie 2	1822	2-6
1	Ernst Pluim Mentz	2086	-	Han Smit	1946	0-1
2	Rik Verheij	1820	-	Jeroen van der Meer	1903	½- ½
3	Ad van der Ree	1795	-	Daan Smit	1781	0-1
4	Fred v.Wieringen	1716	-	Arnout van Kempen	1844	½- ½
5	Jan van Dam	1772	-	Hans Doornheim	1787	0-1
6	Jan van Huizen	1689	-	Aad Everwijn	1830	1-0
6	Jaap Santifort	1760	-	Ruud-Jan Kloek	1756	0-1
8	Frans Troost	1658	-	Serge Erdtsieck	1733	0-1

Intern speelde Bonne Faber tegen Rob van Wijgerden en Rob speelde een wat minder gespeelde variant van één van de bekendste openingen, was daarin echter iets tè enthousiast zijn d-pion naar voren, wat hem het centrum kostte. Aangezien zijn dame daarbij vroeg in het spel kwam werd ze een aanvalsobject, wat ook enige tempi kostte. Deze voordeeltjes wist Bonne keurig uit te diepen terwijl Rob vooral op verdedigen was aangewezen. Dat werd hem tenslotte te veel.

Jan van Baardwijk en Leo Stelloo maakten er een tijdrovend potje van en waren (misschien mede) daardoor als laatsten klaar. Jan had het Leo behoorlijk moeilijk gemaakt, Leo wist zich echter kranig lange tijd staande te houden, tot er een toreneindspel overbleef met Jan nog een pion er bij. De koning van Leo stond op een moeilijke plek, zodat Jan zijn pion naar de zesde rij kon opspelen. Hierna was de winst een koud kunstje voor hem.

Met angst en beven was Sheila de Jonge haar partij tegen Wim Noordermeer begonnen, het viel haar echter, gaande de partij, erg mee. Ze wist een gevaarlijke aanval te plaatsen, waar Wim niet het juiste antwoord op wist te vinden. Hoewel, misschien is opgeven dan toch het juiste antwoord?

Jan Straatman moest opboksen tegen Raoul Provily in een (soort van) rapidtempo. Beiden 1 uur voor de partij en Jan wist enig voordeel te krijgen. Maar, misschien onderbewust gewend aan het normale tempo van 1 uur en 3 kwartier vergat hij op een gegeven moment z'n tijd en wist Raoul hem keurig het punt af te futselen!

Frits Wilschut en Trudy Angeneind hadden dinsdagavond voor de viertallencompetitie naast elkaar gezeten, nu zaten ze tegenover elkaar, beiden wel met dezelfde kleur als dinsdag. Zoals al zo vaak gebeurd, Trudy wist keurig partij te geven, totdat Frits haar in een matnet liet zwemmen. Daar wist ze niet uit te komen en Frits eigende zich het punt toe.

Tenslotte blijft de partij tussen Frans Houtbraken en Dik Roeffel nog over. Frans probeerde daarin Dik beentje te lichten, Dik bleek echter niet alleen stevig in z'n schoenen te staan, ook stonden die schoenen a.h.w. aan de grond verankert. M.a.w., Frans moest tenslotte zijn meerdere in Dik erkennen.

Zoals aan het begin gezegd, Trudy deed hierna de loting, die terug te vinden is onder het kopje "interne beker competitie".

De stand na ronde 11
Ronde 11