Het werd een wedstrijd met meerdere gezichten want zelfs in de (te) korte periode in de eerste klasse in vorige seizoenen was er nog nauwelijks tegen een (op papier!) sterkere tegenstander gespeeld. Ook had het team dit seizoen achteraf al wel slechtere wedstrijden gespeeld.
Met zelfs 4 auto's (2 spelers gingen op eigen gelegenheid) trok het team (met dank aan Tom-Tom en verdere vrienden, anders was men waarschijnlijk allemaal niet zo keurig op tijd in de speelzaal van CSV verschenen) dus naar Capelle, met één invaller (tot dusver de enige!), Ad van der Ree werd door een virus (niet op zijn computer!) thuis gehouden.
Voor de gelegenheid (ook zelf heeft het Pionierteam dergelijke methodes al wel ondervonden) was Frans Troost bereid gevonden om zich op te offeren aan het eerste bord, tegen een speler met een rating, waar de meeste spelers in de RSB-competitie slechts van kunnen dromen. Maar Frans is iemand, die niet voor een kleintje vervaard is en op het verzoek van de teamleider meteen reageerde met "dat varkentje was ik wel even, meer dan verliezen kan ik toch niet?". Hopelijk bedoelde hij zijn tegenstander niet met "dat varkentje"! En bijna had deze taktiek gewerkt!
Tot redelijk ver na tienen gebeurden er weinig problematische zaken, misschien het enige dat het materiaal van CSV ietsje minder was dan ze hadden gerekend, waardoor aan bord 2 enig gedoe ontstond met de klok. Maar dat werd professioneel opgelost door de wedstrijdleider met Flakkeesche roots, wat bij sommige Pioniers wel in de smaak viel.
De eerste uitslag kwam aan bord 7, bij Jan van Huizen. Jan had zichzelf al een beetje rijk gerekend en gehoopt op minstens pionwinst, z'n tegenstander echter vond net die zetten, die dat verhinderden en het leek hem hierna (ook geholpen door de nog aanwezige stelling) een goed idee remise aan te bieden. Daarmee plaatste hij Jan toch enigszins in een moeilijk parket. Zelf was hij best tevreden met een halfje, het teambelang had daar misschien niet voldoende aan. Maar na enig overleg accepteerde hij het aanbod toch maar.
Vrij snel hierna kon het volgende halfje worden genoteerd en wel bij Jan van Dam aan bord 4. Hier wekte de lange rochade, die Jan (misschien uit nood) had gedaan de nodige verwondering aangezien daarmee zijn koning niet echt in veiligheid werd gebracht, wat toch wel de bedoeling moet zijn van een rochade. Maar met doordacht spel zette Jan die doemdenkers op hun plaats en incasseerde wat later de, toch wel verdiende, remise nadat de angel er bij zijn tegenstander was uitgehaald middels dameruil. Op dat moment leek minstens één wedstrijdpunt een haalbare zaak, het noodlot sloeg echter ongenadig hard toe voor het Pionierteam.
De eerste, die dat trof, was invaller Alex van Wieringen aan bord 6. Alhoewel hij geconfronteerd werd met een opening, die hij minstens graag speelt, kwam hij toch vrij snel onder druk door zijn materiaal in wezen wat te afwachtend op te stellen. Dankzij de tegengestelde rochades (zelf had zijn tegenstander dit lang gedaan) kreeg Alex een (tenslotte) vernietigende aanval te verwerken, waarop hij geen antwoord wist te vinden. Eigenlijk was hij de hele partij nauwelijks op de helft van zijn tegenstander te vinden geweest, wat toch wel nodig is wil je een resultaat scoren. Een verdiend verlies dus eigenlijk.
Nu konden diverse Maya-liefhebbers hun hart ophalen, aan diverse borden ging het einde der (bedenk)tijden wel heel dichtbij komen!
Nu konden diverse Maya-liefhebbers hun hart ophalen, aan diverse borden ging het einde der (bedenk)tijden wel heel dichtbij komen!
Hoewel Frans halverwege de avond met veel bravoure vertelde, dat hij het al veel langer vol had gehouden dan hij zelf had verwacht, moest hij toch toelaten, dat hij langzaam maar zeker onder de voet werd gelopen. Zijn probleem was wel, dat z'n koning in het centrum was gebleven, wat hem tenslotte een kwaliteit kostte. Wel had hij zijn tegenstander een verbrokkelde pionnenstelling weten te bezorgen, terwijl ook zijn loperpaar uiterst geschikt was om nog wat resultaat uit het vuur te kunnen slepen. Maar nu ondervond Frans ècht wat het ratingverschil betekende. Maar hij heeft zich desondanks kranig geweerd, zelfs totdat beiden aardig in de buurt van tijdnood kwamen.
Nu kwam echter de genadeklap en voor sommigen kwam die klap keihard aan! Allereerst aan bord 3, bij Rik Verheij. Rik speelde een goede partij en kwam langzamerhand voordeliger te staan. Dat voordeel uitte zich vooral in een vrijpion op c7, die ontstaan was na een afruilsessie rond veld c7. Met zijn volgende zet kon Rik de pion weer dekken en er leek geen vuiltje voor hem meer aan de lucht, zelfs zijn tegenstander scheen al met de gedachte te spelen om op te geven. Maar Rik wilde het waarschijnlijk te mooi doen en speelde alvast zijn loper naar b6 om promotie van de c-pion kracht bij te zetten. Hij had echter veel sterker zijn f-pion een veld op kunnen laten spelen, waardoor meteen ook het vluchtveld g6 aan de zwarte koning kon worden ontnomen. Nu kon, middels een schaakje, die loper weggelokt worden van de c-pion en de pion worden geslagen. Het kostte wel een stuk, het volgende torenschaakje via g8 was echter minder effectief omdat de zwarte koning een vluchtveld kreeg via g6 en h5. Nog had Rik winstkansen, het volgende toreneindspel werd echter (ondanks dus de voorsprong van een loper) niet sterk genoeg behandeld en Rik moest erkennen, dat hij het niet goed had gespeeld en dus verloren.
Een beetje vergelijkbaar was wat er aan bord 5 gebeurde bij Fred van Wieringen. Fred had een kwaliteit weten te verdienen, zijn tegenstander bleek echter uit taai hout gesneden te zijn en deed net alsof er niets aan de hand was. Fred kwam (misschien daardoor?) nu met enkele mindere zetten aanzetten, vooral miste hij pionwinst middels een torenschaak op g5, waardoor zijn tegenstander, later in de partij, een pionnenphalanx kon creëeren op de koningsvleugel. Nu gaf Fred (op zich wel goed, echter had eerst dat schaakje moeten komen) meteen de kwaliteit terug en kon hij niet meer voldoende mankracht formeren op de koningsvleugel. Met minder dan 5 minuten resterende bedenktijd probeerde hij nog z'n tegenstander te "overbluffen" met een remiseaanbod, deze bleek echter onvermurwbaar en haalde even later het vierde winstpunt voor CSV 1 - en daarmee ook meteen de wedstrijdwinst - binnen.
Toch was er gelukkig geen sprake van slechts remises aan Pionierkant. Clubkampioen Ernst-Jan Pluim Mentz (voor de gelegenheid dus aan bord 2) haalde een winstpartij binnen, hoewel dat ook zeker geen makkie genoemd mag worden. Hij moest immers lange tijd vrede hebben met een redelijk verdedigende partij en kon pas in de kleine uurtjes van de wedstrijd ècht aan meer dan remise gaan denken. Maar toen wist hij dan ook het voordeeltje, dat hij had verkregen, in snelschaaktempo te verzilveren!
Tenslotte was dan Jaap Santifort nog als laatste bezig aan bord 8. Hij zette zijn tegenstander langzamerhand het vuur na aan de schenen met een mooie aanval langs de h-lijn. Hij viel met z'n dame via d6 de pion op h1 aan, nog ondersteund door een toren op h8. Daardoor kon de vijandelijke batterij van toren op g1 en dame op g2 niet in aktie komen. Jaap kon nog een tweede toren op de h-lijn plaatsen, z'n tegenstander koos echter ook eieren voor z'n geld door een toren op de tweede rij neer te planten. Maar Jaap had al wel de indruk, dat hij niet verder zou komen en bood daarom remise aan, te meer, omdat de wedstrijd inmiddels al een winnaar kende. Dit aanbod werd echter geweigerd. Er werden nog een aantal zetten gespeeld, waarna het vallen van vlaggen (Jaap had nog slechts wat minder dan een minuut, zijn tegenstander rond anderhalve minuut) aardig dichtbij ging komen en Jaap nogmaals remise bood, wat opnieuw werd geweigerd. Jaap ging steeds sneller spelen en kwam zelfs een beetje in tijd voor en bood, op het moment, dat hij de tijd niet meer in de gaten had gehouden, voor de derde keer remise. Nu werd het aanbod wèl aangenomen, de tegenstander had op dit moment nog minder dan 10 seconden en zal wel blij zijn geweest met het aanbod! Vooral, omdat Jaap al eerder remise aan had geboden en dit was geweigerd, had hij zonder scrupules door mogen spelen om te winnen op tijd. Eigenlijk nog enkele gezichten van de wedstrijd: het Pionierteam verloor nu dus met 5½-2½, het had "net zo goed" zelfs 3-5 kunnen worden.
Waarschijnlijk is men in Capelle best tevreden met dit resultaat, het Pionierteam wilde natuurlijk ook de kanshebbers uit Spijkenisse en Overschie niet meer in het zadel helpen door van Capelle te winnen!? Van die beide teams was immers ook verloren.
Het wedstrijdformulier van wedstrijdleider Bas Koote zag er als volgt uit:
Een beetje vergelijkbaar was wat er aan bord 5 gebeurde bij Fred van Wieringen. Fred had een kwaliteit weten te verdienen, zijn tegenstander bleek echter uit taai hout gesneden te zijn en deed net alsof er niets aan de hand was. Fred kwam (misschien daardoor?) nu met enkele mindere zetten aanzetten, vooral miste hij pionwinst middels een torenschaak op g5, waardoor zijn tegenstander, later in de partij, een pionnenphalanx kon creëeren op de koningsvleugel. Nu gaf Fred (op zich wel goed, echter had eerst dat schaakje moeten komen) meteen de kwaliteit terug en kon hij niet meer voldoende mankracht formeren op de koningsvleugel. Met minder dan 5 minuten resterende bedenktijd probeerde hij nog z'n tegenstander te "overbluffen" met een remiseaanbod, deze bleek echter onvermurwbaar en haalde even later het vierde winstpunt voor CSV 1 - en daarmee ook meteen de wedstrijdwinst - binnen.
Toch was er gelukkig geen sprake van slechts remises aan Pionierkant. Clubkampioen Ernst-Jan Pluim Mentz (voor de gelegenheid dus aan bord 2) haalde een winstpartij binnen, hoewel dat ook zeker geen makkie genoemd mag worden. Hij moest immers lange tijd vrede hebben met een redelijk verdedigende partij en kon pas in de kleine uurtjes van de wedstrijd ècht aan meer dan remise gaan denken. Maar toen wist hij dan ook het voordeeltje, dat hij had verkregen, in snelschaaktempo te verzilveren!
Tenslotte was dan Jaap Santifort nog als laatste bezig aan bord 8. Hij zette zijn tegenstander langzamerhand het vuur na aan de schenen met een mooie aanval langs de h-lijn. Hij viel met z'n dame via d6 de pion op h1 aan, nog ondersteund door een toren op h8. Daardoor kon de vijandelijke batterij van toren op g1 en dame op g2 niet in aktie komen. Jaap kon nog een tweede toren op de h-lijn plaatsen, z'n tegenstander koos echter ook eieren voor z'n geld door een toren op de tweede rij neer te planten. Maar Jaap had al wel de indruk, dat hij niet verder zou komen en bood daarom remise aan, te meer, omdat de wedstrijd inmiddels al een winnaar kende. Dit aanbod werd echter geweigerd. Er werden nog een aantal zetten gespeeld, waarna het vallen van vlaggen (Jaap had nog slechts wat minder dan een minuut, zijn tegenstander rond anderhalve minuut) aardig dichtbij ging komen en Jaap nogmaals remise bood, wat opnieuw werd geweigerd. Jaap ging steeds sneller spelen en kwam zelfs een beetje in tijd voor en bood, op het moment, dat hij de tijd niet meer in de gaten had gehouden, voor de derde keer remise. Nu werd het aanbod wèl aangenomen, de tegenstander had op dit moment nog minder dan 10 seconden en zal wel blij zijn geweest met het aanbod! Vooral, omdat Jaap al eerder remise aan had geboden en dit was geweigerd, had hij zonder scrupules door mogen spelen om te winnen op tijd. Eigenlijk nog enkele gezichten van de wedstrijd: het Pionierteam verloor nu dus met 5½-2½, het had "net zo goed" zelfs 3-5 kunnen worden.
Waarschijnlijk is men in Capelle best tevreden met dit resultaat, het Pionierteam wilde natuurlijk ook de kanshebbers uit Spijkenisse en Overschie niet meer in het zadel helpen door van Capelle te winnen!? Van die beide teams was immers ook verloren.
Het wedstrijdformulier van wedstrijdleider Bas Koote zag er als volgt uit:
| CSV 1 | 1914 | - | De Pionier 1 | 1768 | 5½-2½ | |
| 1 | Leon Koster | 2308 | - | Frans Troost | 1658 | 1-0 |
| 2 | Roel Trimp | 1985 | - | Ernst-Jan Pluim Mentz | 2086 | 0-1 |
| 3 | Jan-Peter Bogers | - | Rik Verhey | 1820 | 1-0 | |
| 4 | Mark Vermeer | 1812 | - | Jan van Dam | 1772 | ½-½ |
| 5 | Jaap Rusch | 1861 | - | Fred van Wieringen | 1716 | 1-0 |
| 6 | Paul van der Lee | 1805 | - | Alex van Wieirngen | 1643 | 1-0 |
| 7 | Patrick v.d.Lee | 1787 | - | Jan van Huizen | 1689 | ½-½ |
| 8 | WinoodRampersad | 1841 | - | Jaap Santifort | 1760 | ½-½ |
Uiteindelijk waren de resultaten aan de borden 1, 4, 6 en 7 wel terecht, aan de andere vier borden had het voor hetzelfde geld anders kunnen lopen. CSV 1 toch bedankt voor een sportieve wedstrijd en vast succes gewenst in de eerste klasse!!
Overigens, ieder, die tot zover is gekomen met lezen, alvast een mooi nieuw schaakjaar gewenst met veel winstpartijen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten