Bij eigenlijk elke schaakpartij is het een kwestie van "er op of er onder" (sommigen zeggen ook wel "de dood of de gladiolen"), deze avond was het voor beide teams het geval. Frans Troost probeert daarbij objectief te blijven! Vooraf was het bij iedereen bekend, we zouden minimaal 1 punt moeten halen om nog eventueel niet te degraderen naar de 2 klasse. De tegenstanders uit de baggerstad Sliedrecht konden ook niet aanmodderen; zij hadden minimaal 1 punt nodig om kampioen te worden en te promoveren. Er werden vooraf al speculaties gemaakt over een vier-viertje waar alle twee partijen voordeel bij zouden hebben. Als Oostflakkee 1 van Zwijndrecht 2 zou winnen (wat qua rating zeker kon) dan zouden wij met 1 wedstrijdpunt erbij gelijk komen en met een beter bordpuntentotaal erin blijven. Maar ja, vooraf is het altijd makkelijk praten. De teamopstelling was compleet omgegooid: Jan van Baardwijk was van één van de laatste borden naar het eerste bord gepromoveerd. Op zich leuk maar Sliedrecht had precies hetzelfde gedaan! Dit ongetwijfeld om Ernst-Jan te ontwijken voor hun gebruikelijke bord 1-speler. Het plan was om de punten aan de onderste borden te pakken en bovenin gelijk te spelen. We begonnen goed aan de partijen en na een uurtje of anderhalf spelen leek het zelfs of we meer konden krijgen dan een gelijkspel. Alex en Rik stonden gewoon heel goed, Ernst-Jan had het initiatief en kon afwikkelen naar waar hij het beste in is, het eindspel. Ad stond ook niet verkeerd en zat, samen met Fred en Jan van Dam, nog ruim in de mogelijkheden. Jan van Huizen en Jan van Baardwijk stonden in tijd slechter maar verloren stonden ze nog lang niet.
Toch kwamen toen de kenteringen in de partijen. Jan van Dam was als eerste klaar: er werd door zijn tegenstander Willem Kuiper een afruil in gang gezet van een stuk tegen twee pionnen maar Willem Kuiper kreeg wel een grote ontwikkelingsvoorsprong en open lijnen. Jan zag de normale ontwikkelingszet Pf6 over het hoofd, zoals later in de na-analyse bleek, en kwam lelijk in de knoei te zitten doordat Willem Kuiper via natuurlijke ontwikkelingszetten snel de open lijnen pakte en Jan met zijn koning voor zijn pionnen uitkwam. Het mat kon niet uitblijven en zowel Jan als Willem stonden beduusd naar de stelling te kijken, alsof ze beiden niet konden geloven wat er was gebeurd. Maar de stand werd snel rechtgetrokken. Ernst-Jan ging een grote afruil niet uit de weg en had de stelling goed ingezien. Het was eigenlijk alleen zwart die wat kon en dat was een kolfje naar de hand van Ernst-Jan en promotie kon niet meer worden voorkomen. Nog geen 10 minuten later stonden we zelfs voor, Rik speelde een prachtpartij. Hij had goed ingezien dat de koningsaanval van Jan Sulman niet doorsloeg en Rik kwam met de zware stukken over de damevleugel binnenvallen en de koning werd naar voren gedwongen. Toen zwaar materiaalverlies niet meer te voorkomen was, en er nog veel erger dreigde, gaf Jan Sulman het op. Zoals vaker dit seizoen, hoe later de avond des te slechter gaat het met de Pioniers! Alex van Wieringen stond heel goed, had materiaal voorsprong tegen de topscorer van Sliedrecht, Jerry van Rekom. Alex echter tastte op een gegeven moment flink mis, gaf, zoals hij zelf aangaf, op makkelijke wijze een stuk terug. Toen nog een loper, die z'n dame aanviel met schuin erachter een toren en die ging er dan ook af. Dit viel niet meer te houden en de stand werd 2-2. Op het laatste bord, waar Jan van Huizen speelde, ging het ook niet meer zo goed. Jan stond al in tijd achter en ook de stelling werd steeds penibeler. Jan kreeg een koningsaanval over zich heen en miste in tijdnood nog een eeuwig schaak-moment om te ontsnappen. Een paar minuten later viel zijn vlag in verloren positie. Ad van der Ree was nog in een hevige strijd gewikkeld. Ad had een toren en een pion meer maar tegenstander Tobias Dekker had twee lichte stukken daarvoor in de plaats. Zaak voor Ad was om de lichte stukken van Tobias in bedwang te houden en ze niet te laten samenwerken. Dit lukte heel goed en Ad had wat initiatief, maar het was wankel. Remise was hier een terechte uitslag alhoewel Rybka of Fritz er nu misschien heel anders over zullen denken.
2½-3½ was nu de stand en we moesten 1½ punt uit de laatste twee partijen halen, maar dat ging niet lukken. Fred van Wieringen had een zware tegenstander. Fred kreeg initiatief maar zijn aanval werd wreed verstoord door een link tussenzetje en dat kostte Fred materiaal. Niels Mijnster viel binnen bij Fred en een goed samenwerkende dame en loper van Niels velden het oordeel en mat was onontkombaar. De strijd was eigenlijk nu gestreden; degradatie was een feit. Jan van Baardwijk gaf echter niet op en vocht, ook met een tijdsachterstand, maar met name tegen een doorgebroken randpion die dreigde te promoveren en dit ging ook gebeuren. 2½-5½ werd de stand aan het eind van de avond. Volgend jaar maar weer eens promoveren wordt het volgende doel! Bij dezen ook onze felicitaties aan Sliedrecht 2, die, na een jaar afwezigheid, terugkeren op hun stek.
Op vrijdagavond bleek ook, dat, zelfs als we gewonnen hadden van Sliedrecht, we niet in de eerste klasse zouden blijven. Zwijndrecht won van een sterkt verzwakt aangetreden Oostflakkee met 4½-3½ en we hadden er dan sowieso niet ingebleven. Waarschijnlijk is de nederlaag tegen Zwijndrecht de cruciale wedstrijd geweest, die we hadden moeten winnen.
De feiten en de cijfertjes waren als volgt:
De Pionier 1 (1770)-Sliedrecht 2 (1831) 2½-5½
Jan van Baardwijk (1628)-Joost Stoker (1692) 0 -1
Fred van Wieringen (1696)-Niels Mijnster (1940) 0 -1
Ernst-Jan Pluim Mentz (2054)-Wim Hokken (1983) 1 -0
Alex van Wieringen (1680)-Jerry van Rekom(1896) 0 -1
Ad van der Ree (1774)-Tobias Dekker (1899) ½- ½
Rik Verheij (1805)-Jan Sulman (1693) 1 -0
Jan van Dam (1784)-Willem Kuiper (1778) 0 -1
Jan van Huizen (1730)-Pieter Pons (1785) 0 -1
De interne partijen voor ronde 29 sneeuwden een beetje onder bij bovenstaand geweld. Daar leek Michiel Landman nog een beetje last van te hebben tegen Wim Noordermeer. Althans, Michiel kwam materiaal achter te staan, deed nog wel zijn uiterste best om dit te keepen, tegen een ontketende Wim bleek dit echter vechten tegen de bierkaai en Michiel moest dan ook opgeven.
Rob van Wijgerden was goed op dreef tegen Sheila de Jonge. Hij wist een half open g-lijn te krijgen en daar ook zijn aanval op te richten. Sheila leek nog tegenspel te kunnen ontwikkelen, Rob wist daar echter korte metten mee te maken en ging met een tevreden gevoel en een winstpartij naar huis. Sheila leek er echter niet goed van geworden te zijn.
Leo Stelloo en Frits Wilschut speelden een partij, waarin aanval en verdediging elkaar regelmatig afwisselden. Toch leek Leo het betere van het spel te krijgen, hij zette zijn stukken echter op de verkeerde velden en Frits kon goed gaan verdedigen. Dat lukte hem en daarom bood hij remise, wat, na enig overwegen, werd aangenomen.
Jannes van Halen maakte Trudy Angeneind materiaal afhandig en wist haar het leven tijdens deze partij flink zuur te maken. Dit werd nog fraai afgemaakt middels een matzet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten