Ronde 32

De strijd, voor plaatsing voor het nieuw uit te proberen idee om op een eerlijker (?) manier tot het bepalen van de kampioenen voor de schaduwgroepen te komen, is in volle gang.
Daar hoeft Ernst-Jan Pluim Mentz zich eigenlijk geen zorgen meer om te maken, hij is wel geplaatst voor de eerste groep. Maar dat wilde hij toch nog wel eens onderstrepen tegen Ad van der Ree. Maar Ad was net weer terug van een operatie en de nasleep daarvan, hoewel hij dat zelf zeker niet als excuus voor een misschien minder goede partij aan zou willen voeren! En eigenlijk heeft hij zo'n excuus zeker ook niet nodig. De zuurpruimen onder ons zullen misschien de opmerking plaatsen "maar wat is nou het verschil?", Ad speelde als vanouds weer een goede partij. Tot ver in de - om maar eens een voetbalterm te gebruiken - tweede helft bleven de posities gelijkwaardig, had Ad misschien zelfs wel het betere van het spel. Maar in dit soort partijen komt het toch wel op de kleine lettertjes neer en daarin pleegde Ad, helaas voor hem, een onzorgvuldigheidje. Daardoor wist Ernst-Jan een voordeeltje te creëren, wat Ad vrij veel bedenktijd kostte om op te lossen. En daar zat 'm nou de kneep. Het was niet meer op te lossen. Met tenslotte nog een, op zich fraaie, materiaalwinst besloot Ad de partij, net op het moment, dat zijn vlag viel.
Voor de strijd voor schaduwgroep 2 speelden Bonne Faber en Alex van Wieringen een partij. Daarin kreeg Bonne de overhand en had hij, mits met goed spel, de winst voor zich op kunnen eisen. Daarvoor had hij dan, toen Alex een toren aanviel in het centrum, moeten doen alsof zijn neus bloedde en een paard van Alex moeten slaan op f6. Winnend was het dan nog zeker niet geweest, als Alex echter voor de korte termijn zou zijn gegaan (m.a.w. de toren zou hebben genomen) dan zou het groot voordeel voor Bonne op hebben geleverd. Maar ook Bonne ging voor de korte termijn en stelde zijn toren in veiligheid. Enige tijd later kende hij nog een black-out en deze was veel donkerder dan de vorige. Om verlies van z'n a-pion te voorkomen (de knul werd aangevallen door de dame van Alex) speelde hij de b-pion op, waar het "simpele" Kb1 afdoende zou zijn geweest. Nu kon Alex afruil van de zware stukken bewerkstelligen en daarna een pion winnen. Maar dat zou wel triplering op de f-lijn hebben betekend en dat zag onze vriend ook niet zo zitten, dus maar remise aangeboden, wat meteen werd aangenomen.
Hierdoor had Fred van Wieringen op de eerste plek van schaduwgroep 2 gekomen mocht hij van Jan van Huizen hebben kunnen winnen. Maar ook hier zegevierde het vriendschappelijke gevoel. Zelfs na slechts 13 zetten werd dit bereikt middels zetherhaling door (vooral) Fred. Maar eigenlijk was hij daar ook wel een beetje toe verplicht, anders had Jan groot voordeel kunnen krijgen. Ook Jan was toch wel verplicht op de zetherhaling in te gaan, anders had het hem een kwaliteit gekost, zonder al te veel compensatie.
Je zou op voorhand hebben verwacht dat Ben Blakmoor tegenstander Wim Noordermeer op zou rollen, vooral met gebruik van zijn specialiteit! Maar Wim wist Ben vrij aardig in toom te houden en stevende af op een gelijkwaardige stelling. Maar daarvoor had hij op een gegeven moment zijn aangevallen dame op de diagonaal die ze bezette moeten laten staan. Dat deed hij echter niet en Ben kon binnendringen en afwikkelen naar de - ook inderdaad behaalde - winst.
Een heel typische partij speelden Jan van Baardwijk en Tim van der Hart. Typisch omdat ze, naar het zo leek, beiden al op zet 3 uit hun openingsboek waren. Maar dat kunnen best wel hele leuke partijen betekenen! Later dwong Jan dameruil af, waar hij de dames misschien beter op het bord had kunnen laten blijven. Toch kwam Tim een beetje in moeilijkheden omdat hij de dame met z'n koning terug moest nemen en die koning wat in zijn hempie kwam te staan. Maar toen hij tenslotte een veilige plek had gevonden op g7 was het gevaar eigenlijk voorbij en had het er alle schijn van, dat beiden zeer tevreden zouden zijn met een remise. Toch duurde het nog bijna 15 zetten voordat dit werd aangeboden en geaccepteerd.
Sheila de Jonge lijkt wel een oogje te hebben op een loperoffer op h6, dit om de koningsstelling van haar tegenstander open te breken. Die tegenstander deze avond, Ger Croonenberg, dacht hier het zijne van en op basis van die gedachten speelde hij f5, om een paard op e4 aan te vallen. Hij had er overigens wel gelijk in, anders was hij binnen enkele zetten mat gegaan of had veel materiaal moeten verliezen. Nu gebeurde dat overigens ook, hoewel het wel wat langer duurde. En het resultaat uiteindelijk was toch wel dat hij de partij verloor.
Een heel leuke partij, van hun eigen niveau, werd het tussen Leo Stelloo en Wim den Heijer. Maar Leo vond wel, dat hij een moeilijke stelling tot een goed einde moest brengen. Dat viel op zich best wel mee, dat goede einde kwam er ook! Met enkele fraaie torenzetten wist hij Wim's koning naar een veld te dirigeren waar zijn paard hem mat wist te zetten. De partij zou misschien nog mooier zijn geweest als Leo op een gegeven moment geen dames had geruild maar zijn dame had geofferd tegen een loper. Dan zou het eindresultaat overigens wel hetzelfde zijn geweest qua slotstelling, voor het publiek zou het nog fraaier zijn geweest.
Mehdi Potters speelde een moeilijke partij tegen Jannes van Halen. Hij wist wel een mooie aanvallende stelling te creëren, wist die stelling echter niet goed af te maken. Daarvoor had hij eigenlijk de hulp van Jannes nodig, die er tenslotte wat te slordig mee bleek te zijn.
Dik Roeffel en Frits Wilschut hielden elkaar ook goed in evenwicht. Maar voordat ze dat zelf ook in de gaten hadden werden er nog vele zetjes gespeeld. Toch brachten die het evenwicht niet in gevaar en toen beiden dit ook door hadden gingen ze snel accoord met remise.
Trudy Angeneind haalde een resultaat, dat ze lange tijd niet zo had ingeschat tegen Sidney Noordijk. Beiden lijken steeds beter te gaan schaken, hoewel dat bij Trudy iets meer naar voren komt dan bij Sidney. Trudy presteerde het zelfs om haar aangevallen dame niet weg te spelen maar in plaats daarvan een pion te ruilen. Hierdoor kwam Sidney's koning overigens wel schaak te staan. Dat wikkelde hij daarna niet goed af en pardoes stond hij plotseling mat.