Het leven is geen lolletje, daar hoef je slechts de diverse journaals voor te beluisteren om dat te constateren. Ook het schaakleven is vaak geen sinecure.
Het duurde ditmaal tot ver in de tweede helft van de competitie, uiteindelijk heeft Ernst-Jan Pluim Mentz toch moeten berusten in een nederlaag. Ook vorig seizoen had hij al wel eens van Jan van Dam verloren, ditmaal leek het er eerst maar weinig op. Ernst-Jan richtte zijn pijlen op Jan's koningsstelling terwijl Jan, naast daar uiteraard een verdediging, vooral de centrale lijnen bezette. Lang leek het er op, dat Jan het loodje zou leggen, "plotseling" echter bleek hij een kwaliteit voorsprong te hebben, terwijl ook de stelling geen directe voordelen voor Ernst-Jan in zich herbergde. Zoals dan meestal te doen gebruikelijk, de stelling werd "tot het bittere einde" door Ernst-Jan uitgemolken en Jan moest nog wel even goed zijn best doen. Tenslotte werd hij daar voor beloond en bracht hij de clubkampioen en lijstaanvoerder zijn eerste nederlaag van het seizoen toe.
Op een nederlaag leek ook Jan van Huizen af te stevenen tegen Jan Straatman. Voorzitter Jan wist namelijk goed uit de door jeugdleider Jan opgeworpen problemen te komen en won daar een pion bij. Alles kostte hem echter wel zeeën van tijd. Dat brak hem tenslotte op want hij miste enkele cruciale zetten en moest het punt aan zijn tegenstander laten met een pion op de zevende rij en dus in promotiepositie. Of dat, technisch gezien, ook zou zijn gelukt is natuurlijk een open vraag!
Wim Noordermeer had het ook moeilijk tegen Tim van der Hart. Een beetje zijn stijl eigen probeerde Tim het nodige materiaal te ruilen. Dat lukte ook goed en op zeker moment bleek hij maar liefst een stuk meer in het doosje gedaan te hebben dan Wim. Met dat stuk voorsprong werd het dan ook geen al te groot probleem voor Tim.
Jan van Baardwijk moest heel diep gaan om Mehdi Potters van zich af te houden. Ook hier bleek er op zeker moment sprake te zijn van stukverlies en Mehdi was daar de dupe van. Hij probeerde letterlijk tot het gaatje te gaan en met nog slechts zijn koning resterend van zijn ooit zo trotse leger werd Mehdi mat gezet.
Een bedachtzame avond werd het voor Leo Stelloo en Frits Wilschut. Leo bouwde een aanval op de koningsvleugel op, die door Frits keurig werd opgevangen. Daarna werd er geprobeerd een doorbraak te forceren op de damevleugel maar ook daar kon adequaat worden opgetreden. Tot op het moment, dat Frits zijn bedachtzaamheid verloor en pardoes een toren in de aanbieding deed. Dat cadeautje liet Leo zich goed smaken, net als het er op volgende punt.
Eigenlijk al vrij snel nadat de partij tussen Ger Croonenberg en Frits van der Veeke was begonnen werd hij al beëindigd. Frits leek zijn tegenstander het nodige materiaal af te gaan snoepen, liet daar echter zijn verdedigende zaakjes totaal bij verslonsen. Dat werd te veel voor de stelling en Ger wees zijn opponent dan ook fijntjes op het feit, dat diens koning letterlijk geen bewegingsruimte meer had.
Een vriendelijke partij speelden Jannes van Halen en Sidney Noordijk tegen elkaar. En ze wilden het ook vriendelijk blijven houden en besloten derhalve tot remise.
Die was er niet voor Trudy Angeneind, ook al had ze dat misschien wel verdiend. Sterker nog, op zeker moment stond ze eigenlijk gewonnen tegen Dik Roeffel. Maar het is al zo vaak gezegd, niets is moeilijker bij het schaakspel dan het winnen van een gewonnen stelling. Dat ondervond ook Trudy, ze kon de goede zetten niet meer vinden en haar mooie stelling stortte volledig in elkaar. Dus maar weer berusten in een nederlaag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten