Ronde 38

Aan alles komt een eind, dus ook aan de huishoudelijke competitie van seizoen '23-'24. Het bracht weer de nodige spanning en uiteindelijk ook kampioenen, daar volgende week hopelijk meer over, als alle prijzen worden uitgereikt tijdens de feestelijke slotavond. Er deden deze ronde eigenlijk geen èchte kanshebbers op één van die prijzen mee, desalniettemin enkele leuke partijen.

Een hele typische partij kwam tot stand tussen Jan van Huizen en Thomas Ammerlaan. Thomas gaf zelf aan dat hij op vuurwerk hoopte in de laatste partij van het seizoen en natuurlijk op winst! Maar op de manier, waarop hij deze partij opende mag je daar eigenlijk nauwelijks op hopen. Hij zal Jan wel meteen aan het denken hebben gezet en dat eerste vuurwerk kwam er al binnen vijf zetten in de volgende stelling:

Hier had Thomas ...;c5 gespeeld, waar voorzichtiger spel met bijv. ...;Pe7 - Ld3;Pbc6 - Pf3;d6 wel wat verstandiger zou zijn geweest. Maar de bedoeling was natuurlijk om Jan meteen uit zijn ritme te halen, wat zo misschien zou kunnen lukken. Het lukte in ieder geval wel om weer wat terug te komen bij een gelijkwaardige positie, die in bijgaande stelling bereikt hoopte te gaan worden. Maar dat lukte niet

en Thomas kwam materiaal achter. Zijn plan zal geweest zijn om met ...;Dxe3+ - Dxe3;fxe3 - Pxf8;e2 een wat gelijkere stand te krijgen. Maar ...;Txh7 - Lxh7;g5 - Txd5;Dxh7 - exf4;gxf4 - Tfd1 ziet er wat steviger uit. Maar je bent jong en je wilt wat, zegt men dan!? Nu raakte Thomas twee pionnen kwijt. Hiervan wist hij nog één terug te winnen maar het bleef er somber voor hem uitzien, hoewel het Jan wel de nodige bedenktijd kostte om dat te bereiken. Maar hij haalde tenslotte een dame, hoewel hij op dat moment nog maar ongeveer één minuut over had, tegen Thomas nog bijna drie kwartier. Dat geeft wel een beetje weer hoe de partij verliep, Jan met lang denken over zijn zetten en Thomas een beetje met zetten uit de losse pols. Uiteindelijk was er toch de winst voor Jan.

Een op papier ruim verschil in speelsterkte was er tussen Rik Verheij en Sheila de Jonge. Maar dat kwam in eerste instantie niet naar voren in hun partij, hoewel Rik vooral aan het aanvallen was en Sheila zich meer moest richten op verdedigen. Maar dat deed ze op zeker moment toch niet goed, toen haar dame werd aangevallen en ze dit belangrijke stuk net één veld te ver terugzette langs de diagonaal d1-h5. Daarmee liet ze haar e-pion in de steek, wat Rik twee pionnen opleverde en - na nog enig geharrewar - ook de partij.

Een spannende partij leek het te worden tussen Albert Bijzitter en Martijn van Dam. Beiden wisten elkaar goed in evenwicht te houden, hoewel het wel een kwestie werd van zoeken naar een opening om voordeel te krijgen. Dat dacht Albert aan het einde van de partij gevonden te hebben met het ontpennen van een paard richting de ongedekte dame van Martijn door schaak te geven met dat paard. Maar hij had overzien, dat het paard met een pion geslagen zou worden en dat die pion dan meteen ook de dekking van de dame op zich zou nemen. Enigszins gedesillusioneerd gaf Albert nu de partij op.

Bonne Faber was de laatste ronden wat "onderuit gezakt" en kwam, mede daardoor en ook door de wat mindere opkomst, tegenover Ivan Jansen te zitten. Beiden hadden elkaar al een paar keer ontmoet deze competitie en verder dan remise was dat treffen nog niet gekomen. Daar zou verandering in moeten komen?! Helaas voor hem te snel liet Ivan een pionnetje te weinig gedekt staan door de zwarte loper te fianchetteren. Ondanks de bedoeling om hier ...;Lg7 te spelen is het toch verstandiger de loper (nog)

niet te spelen, maar een zet als ...;a6 of ...;Le6. Er werd wel ...;Lg7 - 0-0;0-0 - Tad1 gespeeld en verlies van een pion viel niet meer te voorkomen. Bonne won dus een (centrum)pion, verdubbelde hierna zijn torens op de d-lijn en omdat Ivan hem met ...;Pe8 de kans gaf torens te ruilen middels - Td8 gebeurde dat ook. Beide torens konden worden geruild en even later ook de laatste twee paarden, waarbij Bonne nog een pion won ook. Nu werden ook de zwartveldige lopers geruild, wat Bonne overigens wel een dubbelpion op de c-lijn kostte. Met de zet h2-h3 hield Bonne wel een belangrijk tempo over, wat hem even later goed van pas kwam. De voorste c-pion zou kunnen promoveren (of de witte koning zou wat pionnen op kunnen peuzelen), wat voor Ivan reden was om op te geven.

Hierna weer partijen waar weinig van werd gezien, dus alleen de uitslag: Jan van Baardwijk won van Kees Breen en Franka de Jong verloor van Jacques Kokshoorn. Michael Smalheer bleek niet tegen Wim Noordermeer opgewassen, hoewel hij er wel moeite voor deed. Verlies dus voor Michael. En ook Ellen Akershoek kon nog steeds geen eerste resultaat boeken, hoewel ze er wel steeds dichterbij lijkt te komen. Tegenstander Frits Wilschut gaf haar dan ook na afloop van hun partij (winst dus voor Frits) wel complimenten voor haar vertoonde spel!

Nu dan ook een stand, hoewel geen tussenstand maar de eindstand!