Ronde 34

De opkomst liet eigenlijk maar weinig te wensen over. Het mooiste daarbij was, dat Dik van der Pluijm zich weer in staat achtte een partij te komen spelen! Ook loopt het RSB-seizoen op z'n einde, de volgende dag mocht het viertal zich weer eens tonen.

De toppartij ging ditmaal tussen Ernst Jan Pluim Mentz en Thomas Ammerlaan. Thomas lijkt de laatste tijd steeds betere resultaten te bereiken en staat al een hele tijd bij de top-5 van de club. Ook deze partij tegen de koploper begon niet slecht voor hem. Thomas opende daarin met zijn meest geliefde opening en Ernst Jan reageerde terughoudend leek het wel. Op een gegeven moment echter wilde Thomas zijn dameloper via de flank ontwikkelen maar ontnam daarmee ook de dame enige ruimte. Die dame ging even later op stap (zie diagram), wat Thomas enkele tempi ging kosten. Hier speelde hij ...;Dd4 en maakte daardoor die dame

aanvalsobject. Sterker zou ...;Ld4 zijn geweest, waarna zwart wat meer had kunnen ontwikkelen met - Tf1;Pd7 - f3;Pge5 - 0-0-0; Pxd3+ - cxd3;Pd5. Even later - de zwarte dame stond inmiddels op b7 en de witte op d2 - bood wit loperruil aan met - Lh6 waar opmars in het centrum, met - e5 betere kansen had geboden. Weer een moment, waarop wit een betere zet ter beschikking had, kwam bij het volgende

fragment. Hier speelde wit - Dg5, waar - c4 de betere zet is. Zwart reageerde hier wel goed met ...;Lxd3 - cxd3;Pc6 en kwam na - g4 nog iets beter te staan, zoals te zien op het volgende diagram. Hier had 

...;hxg4 - Lxg4;e5 - Dxe5;Txh4 - Ph5+;Txh5 - Lxh5;Th8 moeten volgen, Thomas speelde echter ...;Dc6 en kwam daardoor op dit niveau "verloren" te staan. Ernst Jan reageerde goed met - gxh5;Pxh5 - Pxh5+ en zodoende raakte zwart een stuk achter. Dat probeerde Thomas nog zo goed en zo kwaad als dat ging te ondervangen met dameruil maar Ernst Jan had alles nu goed onder controle en wist nu - op techniek zoals dat zo mooi heet - de partij te winnen.

Jan van Dam had alle geluk van de avond tot zijn beschikking tegen Maurits Leentvaar. Want hij was tijdens het spelen namelijk een kwaliteit kwijtgeraakt en stond nu dus met een toren, een loper en wat pionnen tegen twee torens en minder pionnen de aanval van Maurits te weerstaan. Maar plotseling sloeg het noodlot toe voor Maurits, in een moment van schaakblindheid overzag hij dat de loper van Jan één van zijn torens aanviel. Jan had z'n ogen wel open en stond nu plotseling een pion voor. Daar wist hij (jammer genoeg voor Maurits) wel weg mee en enkele zetten later gaf een gedesillusioneerde Maurits de partij op.

Een toch wel verrassende partij speelde Martijn van Dam tegen Reinier van der Wende. Want de koning van Reinier kwam al snel in de partij midden op het bord te staan en met de meeste stukken nog op het bord is dat vragen om moeilijkheden. En die kreeg Reinier dan ook, hoewel hij er nog wel alles aan deed om verlies tegen te gaan. Uiteindelijk lukte hem dat niet.

Het is altijd leuk om commentaar op een partij te hebben van beide kanten. En dat lukt ditmaal bij de partij tussen Hans van Calmthout en Bonne Faber. Laten we dan eerst Hans aan het woord laten: Combinatie zien, maar niet werkend krijgen. Worstelt u daar ook af en toe mee? Nadat wit eerder een + - combinatie totaal gemist had, kwam de volgende stelling op het bord:

Wit zag hier 32 Pf7x – Kf7x 33 De6x+ - Kf8 34 Dd5x met + stelling.

Maar wat na 32 Pf7x – Pd7xf6 33 De6x – Te8 34 Ph6 ++ Kh7? Hoe nu verder met de witte D? 35 Da6? en zwart peuzelt Ph6 op.

Opnieuw rekenen maar wit kwam er niet uit. Dan maar 32 Pd7x-Dd7x 33 De5.

Mijn engine maakte echter gehakt van wits zwakke rekenwerk:

32 Pf7x-Pd7f6x 33 De6x-Te8 34 De8x ! Pe8x 35 Te8x – Kg7 36 Pg5! Met winststelling voor wit. Dan de analyse van Bonne: Na de wel verwachte openingszetten van Hans kwam ik even wat beter te staan maar gaf dat minieme voordeeltje weer weg in de volgende positie:

Wit wilde proberen te breken en had - e4 gespeeld, waarop zwart net kon doen alsof zijn neus bloedde door te rocheren maar zwart zag dat niet en ruilde de pionnen. Hierdoor bereikte wit eigenlijk zijn eerste doel met - dxe4, hoewel ook - Pxe4;Pxe4 - dxe4 ongeveer dezelfde mogelijkheden biedt. Hierna probeert Hans de druk in het centrum te verhogen en geeft het schouderklopje "Wow, Bonne is fris en fruitig uit de startblokken geschoten, dat wordt vast nog een stevig gevecht" na een bepaalde reactie van mij. Dan probeert hij een aanval op te zetten op de koningsvleugel en wordt op zeker moment de volgende stelling bereikt:

Het witte paard dreigt naar d6 te springen en daarom speelde zwart ...;Pc4. Uiteraard wilde wit de pion niet kwijt en speelde - f4, waardoor zijn koning wat in z'n hempie kwam te staan. Mijn paard deed niet veel meer op c4 dan die pion aanvallen, dus maar weer terug naar a5 dacht ik, daarbij - Pd6 niet goed in de overwegingen meenemend. En inderdaad, er volgde - Pd6. Nu was goede raad duur en daardoor lag het kwaliteitsoffer ...;Txd6 - exd6 enigszins voor de hand. Eerst volgde nog ...;c4+ - Kh2 (- Df2 ziet er sterker uit). De lopers worden geruild door wit en hij krijgt een sterke pion op f6. Al snel komt nu de door Hans aangegeven stelling in beeld, waarbij ook mijn engine de zet - Pxf7 als veel sterker dan het gespeelde - Pxd7 aangeeft. Er volgde nu dameruil en in de volgende stelling bood ik remise, met de

gedachte "je weet nooit hoe een koe een haas vangt!?" maar de haas Hans liet zich niet vangen, hoewel "Ja, zie de winst ook niet, maar ga toch nog ’n gokje wagen". En dat gokje pakte - helaas voor mij - heel goed uit. Want al heel snel had Hans zijn vinger op mijn pijnlijke plek weten te leggen!

Hierna volgt het gevecht tussen de jonge honden Wilco Baartmans en Ivan Jansen. Hier kwam, in het eindspel, de koning van Wilco toch wel in een moeilijke positie te staan, waarbij hij nauwelijks enige speelruimte had. Desondanks wist Ivan daar geen gebruik van te maken en eindigde dit gevecht na nog een aantal zetten in remise.

Julian Krabbendam mocht zijn krachten meten met Dik van der Pluijm, die, na zijn positieve rentree een vorige week, weer een poging wilde wagen het oude stramien weer op te pakken! Van Hans kwam het volgende stukje over deze ontmoeting binnen: Stelling na 26…Le4x

Dik : Eindelijk actie, maar slaan is niet verplicht. Ik zag dat het na 27 La5!- Lg6 28 Tc7 nog lastig zou worden.

Het verbaasde mij, dat wit na lang nadenken toch koos voor 27 fe4x – Dg4x+ 28 Lg2 – f3 29 Dc2 – Tac8 30 b3 ?? Een ernstige fout. 30…Tc3x 31 Dd2 – Td3 32 Df2 – Td1x 33 Td1x – fg2x

En zwart verzilverde de winst.

Jan van Baardwijk kreeg weer eens te maken met Leo Stelloo, een beetje de langzame schakers uit onze competitie. Daar komt voor Jan nog bij, dat hij regelmatig vergeet de klok van zijn tegenstander in werking te stellen. Er kwam een stelling tevoorschijn waar Jan het betere van het spel leek te hebben. Maar staar je dan niet blind op wat Leo nog uit zijn mouw weet te schudden. Daar kwamen ditmaal heel wat apen uit tevoorschijn en één daarvan wist Jan tenslotte op de knieën te krijgen.

Ook nu weer enkele partijen waar heel weinig van werd gezien en de eerste daarvan is die tussen Albert Bijzitter en Baris Kinis. Baris speelt met het jeugdtempo en daar bleek Albert wel raad mee te weten want relatief snel (gerelateerd aan het jeugdtempo?) wist hij het punt te scoren.

Franka de Jong en Michael Smalheer speelden tegen elkaar en Franka kwam eigenlijk steeds slechter te staan. Haar koning kwam in het gedeelte van het bord te staan waar de klappen gingen vallen. Maar Michael wist het niet af te maken. Hij liet Franka's koning nog enkele pionnen opsmikkelen en wist de buit niet binnen te halen. Het werd nog remise en daar leek Franka best tevreden mee te zijn.

Nog een partij aan de onderkant van de ranglijst en die ging tussen Frits Wilschut en Kees Breen. Het werd weer het oude liedje met Frits. Een prima stelling opbouwen en dan de kracht missen dat ook af te maken. Hij was dan ook degene, die als eerste zijn tegenstander feliciteerde met het behalen van een punt.

Als laatste dan Ellen Akershoek, die onderaan de lijst gezelschap het gekregen van Jacques Kokshoorn. Dat is eigenlijk geen plek voor Jacques en dat bewees hij Ellen dan ook, die daarmee haar zesde nederlaag had te slikken. Maar ze blijft het een leuk spelletje vinden!

Dit brengt dan weer een nieuwe tussenstand.

Dan nog even over de wedstrijd van het viertal de volgende dag, met het wedstrijdformulier:

Hier valt verder weinig over te zeggen. Kees had zich weer opgeofferd aan het eerste bord en had, met enige moeite, een vervanger opgetrommeld voor de vakantie vierende Wim Noordermeer. Het meevragen van Martijn leek een goede zet, immers, Martijn had tot nu toe al zijn RSB-partijen weten te winnen. Maar eenmaal houdt zoiets ook op. Jammer genoeg in een wedstrijd van het viertal! Ook valt er dan een tegenstelling te vinden bij Julian. Hij heeft tot nu al zijn partijen voor het viertal weten te winnen!