Ronde 33 en snelschaakfinale

De grote mannen van de schaakclub kwamen in touw deze avond. Wie daar niet aan kon tippen mocht dan een huishoudelijke partij gaan spelen. Daarbij werd men ook verrast door de - zij het korte - aanwezigheid van Dik van der Pluijm, die bezig is met herstellen van een zware aanval op zijn gezondheid. Uiteraard kon hij nog niet meedoen, wel had hij gezorgd voor gebak en was de eerste consumptie voor zijn rekening om dat aanwezige herstel samen met de andere Pioniers te vieren.

Maar laten we beginnen met het snelschaakgebeuren, waarvoor zich een zestal snelle spelers had weten te kwalificeren. Blijkbaar had Maurits Leentvaar, die zich bij het gebeuren voor Pasen had gekwalificeerd, zich afgemeld en was in zijn plaats Rik Verheij aanwezig.

Het enige echter voor Rik wat hij daarbij bereikte was het lotingsnummer 1, verder werd hij helaas tien ronden lang veroordeeld tot het feliciteren van zijn tegenstanders, te beginnen met Jan van Dam. Er werden dus tien ronden gespeeld, met een pauze na de vijfde daarvan. Daarbij bleek Thijs van Dam al direct een optie te nemen op het behalen van de titel. Hij stond alleen een remise toe aan Ernst Jan Pluim Mentz, verder won hij al zijn partijen, ook in het tweede deel! Hierdoor eindigde hij tenslotte als verdiende winnaar van de Pionier-snelschaaktitel (al voor de derde keer in successie!). In het eerste deel wist Tim van Huizen hem een beetje bij te houden door verder al zijn partijen te winnen, waardoor hij in de tussenstand na vijf ronden de tweede plaats bezette na Thijs. Maar Tim wist dat tempo niet vol te houden en won in het tweede deel alleen maar van Rik en speelde remise tegen Jan. Mede hierdoor was er een vrij groot gat tussen de leiders aan het slot van de avond, Thijs (9 uit 10) en Ernst Jan (8 uit 10). Tim hield er wel een derde plaats aan over met 5½ uit 10, gevolgd door Thomas Ammerlaan met 5 uit 10 en weer een gaatje - iets minder groot - met Jan (2½ uit 10) en Rik (0 uit 10).

1	Thijs	10	9	2	0	9
2	Ernst Jan	10	7	2	1	8
3	Tim	10	5	1	4	5½
4	Thomas	10	5	0	5	5
5	Jan	10	2	1	7	2½
6	Rik	10	0	0	10	0

Tot zover dan alles wat het snelschaken betreft, hoewel er verder hier en daar ook wel wat te snel werd geschaakt! Niet van alle partijen werd weer eens evenveel gezien, terwijl ook Fred van Wieringen een veel van zijn kunde vragende partij kreeg te spelen en zodoende maar enkele partijen wist te volgen. We beginnen daarom ook met de belangrijkste partij, naast het snelschaken, met de partij tussen Jan van Huizen en Fred. 

Fred moest het opnemen tegen de huidige kampioen van De Pionier, Jan van Huizen. Jan steekt niet in dezelfde vorm als vorig jaar. Het begin van de partij verliep voor beide spelers stroef. De aandacht voor het snelschaken was de reden hiervoor. Toen ze er dan ook echt voor gingen zitten, ontstond er een spannend en interessant middenspel, dat alsmaar onoverzichtelijker werd. Uiteindelijk, na het ruilen van stukken, bleef er voor beiden een dame, een toren en vier pionnen over. Fred bood Jan remise aan maar die wilde nog even doorspelen. Enkele zetten later nam Jan het aanbod toch aan.

Bij de indeling was enige onzekerheid ontstaan. Er zou een oneven aantal zijn en aldus zou Sheila de Jonge oneven worden en ze wilde daarom vroeg naar huis. Maar het veranderde nog en iemand, die in eerste instantie was ingedeeld, gaf aan niet mee te zullen spelen en slechts als toeschouwer aanwezig was. Zodoende werd Sheila toch ingedeeld en ze kwam nu te spelen tegen Michiel Landman. Dit werd één van die partijen, waar (tè) snel werd gespeeld. Michiel wist het namelijk zo te spelen, dat hij binnen de kortste tijd al twee stukken achter kwam te staan. Even daarna moest hij kiezen tussen nog een stuk verliezen of mat dreigen te gaan. Hij koos er daarom voor maar op te geven.

Een (veel) langere partij werd gespeeld tussen Martijn van Dam en Julian Krabbendam. Hier wist Martijn langzaam maar zeker Julian onder steeds grotere druk te brengen. Toen dat dan ook resulteerde in materiaalverlies voor Julian koos deze er voor te proberen Martijn op het verkeerde been te zetten. Dat lukte hem echter niet, Martijn bleef op zijn qui vive en drukte de aanvallende toren van Julian steeds meer terug richting de damevleugel. Dit hield tenslotte een mat in één in, die dan ook door Martijn werd uitgevoerd.

Hierna dan een partij tussen Bonne Faber en Bart Westdijk, die elkaar al voor de vierde keer dit seizoen tegen kwamen. Twee partijen daarvan werden echter gespeeld voor de bekercompetitie, waar Bart dan als winnaar uit tevoorschijn was gekomen. In deze partij koos Bart voor zijn koningsloper te fianchetteren en de partij ging lange tijd gelijk op, er ontstond een stelling met aan beide kanten veel gedoe met de

paarden, waarbij zwart in deze positie aan zet is. Bart koos voor ...;Pxf3+ (je weet immers niet hoe er terug wordt genomen (- Lxf3 en - gxf3 zijn slechter dan - Pxf3). Bonne koos voor het beste - Pxf3 en Bart speelde de relatief beste zet ...;Lf6. Nu was er de eerste mogelijkheid tot herhaling van zetten  met - Lg5, Bonne wilde echter een andere mogelijkheid proberen met - Td5 en afwachten waar de dame naar toe zou gaan. Bart ging naar b6 en (na - Le3 naar c7) Bonne koos nu voor verdubbeling van zijn torens met - Tfd1, wat iets minder goed is omdat de voorste toren maar weinig velden over heeft. Na ...;Le6 werd - T5d2 gespeeld, waarop sterk ...;Pa5 had kunnen volgen. Bart koos nu voor ...;Lb3 en de toren ging terug naar f1, waar Bonne later spijt van kreeg toen de toren beter op e1 bleek te staan. Maar het ging later fout voor Bart in de volgende stelling:

Hier was zwart aan zet en hij speelde ...;Ted8, waar ...;Db6 sterker zou zijn geweest. Nu ging hij een belangrijke pion verliezen, wat anders minder voor de hand liggend zou zijn. Want nu volgde natuurlijk - Td5;Dc4 - Txb5;Dxe2 - Txe2;Tc4 en nu had Bonne hier meteen nog meer voordeel kunnen krijgen met - Tb4;Txb4 - axb4 maar hij koos voor voor zijn gevoel meer zekerheid met - f3 om a de pion nog een dekking te geven en b om de koning de mogelijkheid te geven meer bij het spel betrokken te raken. Tegen het eind van de partij kwam nu het volgende (met wit aan zet) op het bord:

Hier zou je kunnen kiezen tussen - f4, - b3 en - b4 en Bonne koos voor - b4 met het volgende idee: op de koningsvleugel ontwikkelen zou nog lang kunnen duren; met één veld naar voren van de b-pion zou de witte koning even wat meer ruimte moeten geven, wat ook zou kunnen gebeuren na twee velden vooruit voor de b-pion maar dan waren er ook meer mogelijkheden. Bart koos hier voor ...;cxb4 en vond het voldoende na - Kxb4. Hier zou - cxb4 wel wat sterker zijn geweest. Maar het zou verder een kwestie van techniek worden en Bart verwachtte dat Bonne dat voldoende in zijn bagage zou hebben.

Hierna komt Jan van Baardwijk tegen Wilco Baartmans aan de beurt en daar heeft Fred weer iets over te zeggen: Jan van Baardwijk is altijd een geduchte tegenstander. Wilco Baartmans was gewaarschuwd. Wilco speelde zeer nauwkeurig en wist in een fraaie combinatie een stuk te winnen. Jan had echter twee aaneengesloten vrijpionnen. Wilco kan een pion veroveren en het verzet van Jan was gebroken. Wilco pakte de winst. Een minstens zo grote verrassing zag Fred bij de partij tussen Albert Bijzitter en Ivan Jansen. Deze partij ging vanaf het begin gelijk op. In het middenspel was het nog spannend, maar na het afruilen van de grote stukken bleven er alleen maar pionnen over. Beide koningen moesten zorgvuldig hun positie kiezen. Dat ging bij Albert mis. Tot schrik van Albert kon een pion van Ivan doorlopen. De winst was voor Ivan. Leo Stelloo en Kees Breen speelden een goede opening, totdat Kees in de fout ging en een stuk verloor. Dat weerhield Kees er niet van om vol in de aanval te gaan en hij schoof zijn pionnen en dame plus paard richting de koning van Leo. Die wist dit echter prima te verdedigen en ging zelf ten aanval. Met meer materiaal wist Leo, ondanks zijn tijdnood, het af te maken. De felicitaties kwamen van Kees.

Eigenlijk de enige partij die door niemand van de commentatoren werd bekeken was die tussen Michael Smalheer en Baris Kinis. Lukte het Baris de laatste tijd steeds vaker om een partij positief af te sluiten, nu moest hij zijn tegenstander feliciteren met diens derde overwinning, waardoor hij iets verder van de laatste plaats af kwam.

Er is ook nu weer een nieuwe tussenstand.