De voor dit doel gemaakte foto's zijn, net als het toestel, even - net als politicus Pieter Omtzigt met zijn functie elders - afwezig geweest, op tijd echter "teruggevonden". Voor het RSB-gebeuren schreef Jaap Santifort een verslag, dat is gelardeerd met enkele opmerkingen van Wilco Baartmans, die, op verzoek van wedstrijdleider Martijn van Dam (die ook enkele foto's maakte), ook probeerde iets over de partijen te schrijven.
Na
de onverwacht verloren wedstrijd in de eerste ronde was het nu tijd
voor revanche. Teamleider Jan van Dam stelde dezelfde acht spelers
opnieuw op. En ook precies in dezelfde bordvolgorde. Daar spreekt
vertrouwen uit!
De
uitslagen worden in volgorde van uitslag behandeld. Als eerste was
Tim van Huizen aan bord 8 klaar. Hij won in een paard tegen loper
eindspel. Het betere paard van Tim ruilde hij iets te vroeg af tegen
de slechte loper van de tegenstander. In het nu volgende eindspel
kwam hij een pion voor te staan en dankzij tempozetten kwam hij in
beslissend voordeel en werd het al snel 1-0 voor De Pionier 1 en Tim
heeft zijn eerste resultaat in het eerste team behaald!
Daarna kwam
er een beslissing bij de partij van Rik Verheij. Hij kwam wat beter
uit de opening en stond, qua materiaal, redelijk in evenwicht.
Paarden en torens bepaalden het spelbeeld nadat de laatste torens
waren afgeruild. De tegenstander bood hier remise maar daar bleek Rik
dus niets voor te voelen en werd het 2-0 voor de Pioniers. Thijs van
Dam speelde aan bord 2 tegen Jerry van Rekom, een bekende in het
schaakwereldje. Jerry heeft een boek geschreven over de schaakopening
“De Leeuw”. En natuurlijk moest in zijn partij de Leeuw gespeeld
worden. Thijs was niet op de hoogte van de kennis van zijn
tegenstander en speelde daarom onbevangen en kwam zelfs iets beter te
staan. Reden voor de tegenstander om remise aan te bieden. Maar Thijs
weigerde dat, na overleg met de teamleider. En achteraf gezien was
het terecht. Want toen de tegenstander uit zijn (eigen geschreven)
openingsboek was werd de kwaliteit van de zetten wat minder. Hij
moest opgegeven en tekende daarmee voor 3-0 voor de Pioniers. Er
heerste nu wat ongeloof bij de aanwezigen want Sliedrecht 1 is op
papier een sterker team dan De Pionier 1. (zie ook het
wedstrijdformulier aan het slot)
En
dat bleek ook wel in de volgende uitslagen. Thomas Ammerlaan moest
aan bord 7 zijn meerdere erkennen in zijn tegenstander en gaf op.
Maar hij heeft wel gevochten tijdens zijn partij. Zo erg zelfs dat
hij volledig uitgeput met zijn hoofd op de tafel een korte “power
nap” nodig had om weer door te gaan. En dat terwijl zijn eigen klok
liep! Er gebeuren soms gekke dingen in het schaakwereldje…
Tussenstand 3-1. Ook bij Jan van Huizen was het een vreemde
vertoning. Jan stond 2 pionnen voor en ook zijn stelling was beter.
Maar door een aanval van zijn tegenstander was Jan ietwat van slag
geraakt. Hij verwisselde twee zetten en kwam plotsklaps een toren
achter te staan! Daar baalde Jan zichtbaar van. Even later moest ook
hij opgeven. Tussenstand 3-2. Het zal toch niet dat Sliedrecht terug
in de wedstrijd komt? Zo ging het immers ook bij het tweede team pas
geleden. Gelukkig kon Jaap Santifort aan bord 3 de aanval van zijn
tegenstander weerleggen en kwam een stuk voor te staan. Door een
gedwongen afruil versimpelde Jaap de partij en sleepte het punt
binnen. Gezegd moet worden dat de tegenstander in enorme tijdnood zat
en wellicht niet de beste zetten kon vinden. Nieuwe tussenstand dus 4-2.
Dus minimaal één wedstrijdpunt zat nu in de tas. Zouden er nog meer
volgen? Helaas speelde Ernst Jan aan bord 1 geen gelukkige partij.
Met zwart verloor hij veel tempi door met zijn h-pion helemaal op te
rukken naar h3. Maar daardoor werden zijn andere stukken en de
centrumpionnen niet ontwikkeld. Daar wist de tegenstander wel raad
mee en hij pakte het volledige centrum. Ernst Jan kon niet meer
rocheren en kon alleen maar verdedigen. Dat was een ongelijke strijd
en Ernst Jan gaf op. Daarmee werd het 4-3.
Toen
was er nog één partij bezig. Jan van Dam speelde een taaie partij
en kwam in zijn gebruikelijke tijdnood. Maar dat hoeft geen nadeel te
zijn. Jan is op zijn best als hij volledig gefocust kan snelschaken.
Hij had - ondanks zijn pion achterstand – een solide stelling
opgebouwd, met zijn koning op een centrale positie. Uit wanhoop
speelde zijn tegenstander door vanwege het teambelang. Dat kostte hem
zijn pion voorsprong en daarmee was de stelling volledig in evenwicht. De handen werden geschud en de remise was een feit.
Hiermee kwam de eindstand op 4,5-3,5. De tegenstanders dropen af en
de Pionierleden proostten op het behaalde resultaat.
met dank aan Jaap Santifort en Wilco Baartmans
Intussen speelden de andere Pioniers ook hun spelletjes. Eerst dan natuurlijk aandacht voor een vervolg van het bekertoernooi. Daar werden het partijen tussen Ivan Jansen en Fred van Wieringen, met op papier het voordeel voor Fred gezien zijn hogere rating. Maar dat kun je ook al in het bovenstaande wedstrijdformulier zien, ratingverschil is nog steeds niet maatgevend! In de eerste partij had Ivan, als laagste op de actuele ranglijst, de witte stukken. Zoals vaak ging het in het begin gelijk op, maar op zeker moment kon Fred een pionvork op twee paarden spelen en dacht daarbij meteen "kat in het bakkie". Maar zo gemakkelijk ging het niet voor hem, hij kwam weliswaar een paard tegen een pion voor te staan, maar Ivan kreeg er een goede aanval voor terug. Met dame, paard en loper viel hij toen de zwarte koningsstelling aan. Met de nodige moeite wist Fred die aanval te pareren en behield tenslotte zijn voordeel. Hierna was het eigenlijk vrij snel uit, met steeds groter voordeel voor Fred. In de tweede partij moest Ivan dus winnen met zwart wilde hij nog kans behouden op de volgende ronde. Maar dat lukte hem van geen kant want Fred kon hem meteen aardig onder druk zetten. Ivan's lopers, paarden en zijn dame kregen weinig bewegingsvrijheid van Fred, wat hij op dacht te lossen met de lange rochade, maar ook dat liep slecht voor hem af. Met dame en paard gaf Fred schaak en dreigde mat te zetten. Om dat mat te voorkomen moest Ivan zijn dame geven, waarna het niet meer zo moeilijk werd voor Fred om ook de tweede partij te winnen en zo door te gaan naar de volgende ronde.
dank aan Fred voor de info!
Voor de interne competitie speelde Bonne Faber tegen zoon Alex van Wieringen. Hierin ging het lange tijd gelijk op, hoewel Alex wel een sterke damevleugel op kon bouwen. Hier werd Bonne een beetje voorzichtig en had - i.p.v. zijn d-pion op te spelen - dit moeten doen met zijn e-pion en zo een paard van Alex aan te vallen. Maar hij wilde veld c6 onder controle krijgen en speelde dus het mindere d5. Even later kwam het in deze opening vaak gespeelde a2-a4 om ruimte op de damevleugel te krijgen. Dat smoorde Alex in de kiem met het dichtzetten van het restant van de vleugel. Nu volgde nog het afruilen van paarden en van Bonne's zwartveldige loper tegen het laatste paard van Alex. Beiden verdubbelden nu torens op de c-lijn en Bonne bood, in een iets mindere positie, remise, wat door Alex werd aangenomen "omdat hij trek had in bier". Naast hen speelden Albert Bijzitter en Maurits Leentvaar ook om een hoge plek op de ranglijst. Ook dit werd een partij, deels uit het openingsboekje. Maar daar week Maurits toch een beetje van af, zodat Albert aan kon gaan vallen op de koningsvleugel. Daar werd Maurits minder blij om dan de volgende foto doet denken, hij raakte er materiaal kwijt en Albert wist zijn dame in een dreigende positie te manoeuvreren. Hij kreeg een gevaarlijke aanval op een paard, zo gevaarlijk zelfs dat Maurits een verdervervolg niet meer zag zitten en de partij opgaf. Leo Stelloo was gevaarlijk bezig tegen Kees Breen en Kees zag het gevaar al dreigen. Hij wist geen verweer tegen de aanval door Leo te vinden, zodat deze partij in winst voor wit (Leo) eindigde. Frits Wilschut speelde tegen de een poosje afwezig geweest zijnde Melvin de Vree, die deze afwezigheid blijkbaar goed had opgevuld voor zichzelf, wat duidelijk te zien was aan het resultaat: Frits verloor deze partij. Ook verlies was er voor Jacques Kokshoorn, die Julian Krabbendam zijn eerste winst bij De Pionier gunde. Wilco Baartmans wist tegen Baris Kinis een soort van herdersmat op het bord te brengen. Mat werd het niet meteen, wel wist Wilco het nodige materiaal naar het doosje te laten verhuizen. Hij kreeg een dermate overmacht op het bord dat Baris er niet meer uit kon komen en de partij op moest geven. De laatste te behandelen partij wordt die tussen Sheila de Jonge en Wim Noordermeer, waarbij Martijn dus goed zijn best deed om er een speciale foto bij te maken. Sheila en Wim probeerden er ook een speciale partij van te maken, die uiteindelijk in het voordeel van Sheila uitmondde. Ze kreeg haar beide torens, gedekt door pionnen, op Wim's koningsvleugel waar deze beide stukken een matnet gingen vlechten. Om dat nog even te voorkomen plaatste Wim een loper tussen toren en koning, Sheila kon echter nog een pion opspelen, die de loper aan ging vallen en zo Wim tot overgave dwong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten