Ronde 39

Het is weer direct te merken, net als in andere seizoenen loopt de animo voor clubbezoek aan het einde van een seizoen terug. Wel vindt men het nog spannend wie er kampioen gaat worden en wie de andere groepsprijzen in de wacht gaat slepen. Hoe lager de groep hoe kleiner de belangstelling er eigenlijk voor is. De gezelligheid lijkt daar hoger in het vaandel te staan.

Wat de kampioensgroep (groep 1) betreft, daar bleek de lijstaanvoerder verhinderd, terwijl zijn grootste uitdager wel aanwezig was. Voor de spanning zou het interessant zijn geweest als ze beiden aanwezig waren geweest, dan hadden ze tegen elkaar moeten spelen. Nu werd Thijs van Dam ingedeeld tegen zijn vader, Jan van Dam. Het is eigenlijk al een hele poos geleden, dat Jan het niet zo moeilijk had tegen Thijs en ook nu kreeg hij het moeilijk. Dit betekende zijn zetten zorgvuldig overwegen en dat kost wel de nodige tijd. Maar hij wist goed partij te geven, terwijl Thijs ook aan een goede stelling bouwde. Dat bleek ook want op zeker moment wist hij een pion buit te maken en wat later nog eentje. Dat bleek het begin van het einde voor Jan te zijn en zo won Thijs de partij. Hiermee is hij lijstaanvoerder Jan van Huizen tot op 12 punten genaderd, wat volop spanning betekend voor de laatste ronde volgende week, mits beiden aanwezig zijn natuurlijk. Er is overigens nog een restrictie want, wil je kampioen worden, dan moet je reglementair 15 partijen hebben gespeeld, eventueel vermeerderd met het aantal voor de beker gespeelde ronden. Jan heeft ruim voldoende (25 tot nu toe) partijen gespeeld, nog vermeerderd met zijn bekerpartijen en Thijs heeft er tot zover 10 gespeeld en is bekerkampioen geworden. Dit alles uiteraard ter beoordeling van de competitieleider. Voor groep 1 speelde verder nog Rik Verheij. Rik staat echter tè ver achter om nog in aanmerking voor een prijs te komen. Zijn tegenstander deze avond, Martijn van Dam, echter wel maar dan voor groep 2. Dit werd een leuke partij, met een aanvallende Rik en Martijn had veel tijd nodig om zich daar voldoende tegen te wapenen. Typerend moment daarin was eigenlijk toen er op beider display van de klok 0.30 kwam te staan. Maar voor Rik waren dat minuten terwijl het voor Martijn maar seconden waren! Dat schetst wel een beetje de spanning bij hun eindspel. Rik leek Martijn helemaal in de tang te hebben en Martijn's enige hulpmiddel tegen een dreigend mat was zijn paard op g7. Dat paard dekte namelijk een aantal velden waarop Rik's dame (ondersteund door een loper) mat zou kunnen geven. In een iets eerder stadium had Martijn zijn dame naar g1 gespeeld en die dame (ondersteund door een toren op de tweede rij) dreigde ook daar mat. Maar Rik was aan zet maar kon eventjes geen schaak meer geven en zo was de beurt aan Martijn. Nu kwam diens talent van het spelen in tijdnood naar voren en hij bleef schaakjes geven. Tot het moment. dat zijn laatste schaakje mat bleek te geven en hij een zucht van verlichting kon slaken, met complimenten van Rik voor de gespeelde partij. Hier gaat de strijd om de titel tussen Martijn en Thomas Ammerlaan, die afwezig was en 7 punten achter staat. Beiden hebben voldoende partijen gespeeld. Een tweede partij in deze groep ging tussen Bonne Faber en Michiel Landman, die beiden een te grote achterstand hebben om nog kans te maken op de prijs. In hun partij verloor Michiel blijkbaar even de concentratie toen Bonne met de batterij loper c2 en dame d3 mat dreigde op h7. Om dat mat te verhinderen speelde Michiel g7-g6, toen Bonne's loper naar h6 werd gespeeld en dus de toren op f8 aanviel, speelde Michiel niet het logische Te8 maar meende voordeel te kunnen krijgen met f7-f5. Maar hierdoor verloor hij dus een kwaliteit en dat bepaalde een groot deel van de verdere partij. Michiel kreeg nog het idee, dat afruil voor hem gunstig zou kunnen zijn om nog een remise uit het vuur te slepen en ruilde daarom zo veel mogelijk materiaal. Dat resulteerde in een eindspel van toren en zes pionnen tegen loper en zes pionnen, wat normaliter winst voor de torenpartij op moet leveren. Michiel dacht echter met zijn loper en de koning in het centrum die winst tegen te kunnen houden. Bonne echter liep - nadat de verdere pionnen op de koningsvleugel allemaal waren vastgelegd en de laatste pionnen op de damevleugel ook waren geruild - met zijn koning naar c6 om daar mee te helpen met de winst. Nog even een vingerfoutje, door de koning aan te raken terwijl de toren gespeeld had moeten worden, werd de uitslag nog even vertraagd maar het resultaat bleef hetzelfde, de toren werd geruild tegen de loper waardoor de zwarte koning één veld te ver van een pion af kwam te staan en de witte koning die pion aan kon vallen. Michiel wilde hierna het mat in 15, dat toen ontstond, niet meer afwachten en gaf op.

De andere partijen, die werden gespeeld, hadden allemaal betrekking op groep 3 en daarin stond Tim van Huizen ver bovenaan, maar hij kan geen recht doen gelden op het kampioenschap omdat hij te laat is ingestroomd in de competitie en zodoende te weinig partijen (11, zonder voor de beker te hebben gespeeld) achter zijn naam heeft. Hij speelde deze ronde tegen Ivan Jansen (een groot verschil tussen hen beiden maar omdat een groot aantal van de tussenliggende spelers afwezig was of al in de laatste ronden tegen één van beiden had gespeeld) en wist zijn jeugdtempo goed te gebruiken. Dat leverde hem tenslotte de winst op. Wie nu wel in aanmerking komen voor de groepsprijs zijn Jacques Kokshoorn en Jan van Baardwijk, die het tegen elkaar uit mochten vechten. Daarin was eerst Jacques niet zo handig door een stuk weg te geven. Maar Jan maakte het nog bonter door wat later een geslagen toren met een paard terug te slaan, waardoor de dame van Jacques - tot verbijstering van Jan waarschijnlijk - naar de achterste rij kon worden gespeeld en daar mat ging geven en dus het punt voor Jacques won. Jacques is nu de eerst aangewezene voor de titel, op 4 punten gevolgd door Jan en Leo Stelloo (schitterde ook door afwezigheid) weer 6 punten daarachter. Een partij tussen Jacques en Leo in de laatste ronde zou dan mooi zijn maar ze hebben nog niet zo lang geleden al tegen elkaar gespeeld. Nog een kanshebber is dan Wim Noordermeer, die 13 punten achter Jacques staat. Wim speelde deze avond tegen Frits Wilschut en wist die partij - blijkbaar zonder de van hem gekende foefjes - te winnen. Als laatsten is dan de beurt aan Wilco Baartmans en Baris Kinis. Hierbij bleek Baris beter bij de les dan in zijn vorige partij (of Wilco maakte foutjes) en wist de partij dan ook te winnen.

Hierdoor krijgen we de voorlaatste tussenstand, met nog heel wat te beslissen in de laatste ronde.