Bij afwezigheid van Thijs van Dam (speelt mee bij de NJSK in Almelo) was het topbord een prooi voor Dik van der Pluijm. Hij kreeg nu Bonne Faber tegenover zich en er ontspon zich een interessant gevecht. Wegens het snel openen van het centrum duurde het iets langer voor Dik zijn koning naar veiliger oorden kon brengen. Maar het was nog te vroeg om daar een ècht nadeel van te ondervinden. Nu ging Dik druk leggen op de inmiddels zwak geworden zwarte d-pion, terwijl Bonne ging voor afruil van de loper van de witte velden. Dik had z'n beide lopers gefianchetteerd. Met die afruilpoging bood Bonne z'n b-pion "gratis" aan, waar Dik op in ging. De lopers werden geruild, waarbij Dik de fout maakte met de koning terug te slaan. Hij kon wel een paard op e5 slaan, dat gedekt werd door een pion, maar die pion stond gepend. Maar Dik had overzien dat de dame schaak kon geven en daarmee uit de baan van die toren zou komen. Dus Dik sloeg het paard nog niet, speelde eerst f2-f3 om de diagonaal af te sluiten. Hierbij was hij echter wel een stuk achter geraakt en had daar "slechts" één pion voor teruggekregen. Maar ook Bonne maakte een fout door beide torens op "paardafstand" van elkaar te plaatsen, voor eerst de lange zwarte diagonaal met z'n loper te bezetten. Nu won Dik dus een kwaliteit en kon wat rustiger ademhalen, hoewel hij nog steeds minder stond. Daarom bood hij remise aan, een aanbod, dat Bonne meteen aannam, hoewel hij nog wel beter bleef staan.
Sheila de Jonge was veroordeeld tot Hans van Calmthout, wat voor haar een moeilijke partij ging worden. Dat bleek ook wel, ze werd, langzaam maar zeker, in de hoek gedrukt waar normaliter de klappen vallen. Ook hier dus en ze mocht geen punt meenemen, zelfs geen halfje.
De langste partij van de avond ontstond tussen Martijn van Dam en Jan van Baardwijk. Hier probeerde Martijn eigenlijk ijzer met handen te breken want de verdediging van Jan zat goed in elkaar. Omdat deze partij het langst duurde kregen de spelers een kring van zittende en staande belangstellenden om zich heen. Die konden dan zien, hoe beiden probeerden meer dan remise uit de stelling te halen. Het werd een eindspel met toren en paard en één pion meer voor Martijn en toren en loper en pionnen voor Jan. Jan ging in actie op de a-lijn om daar op een verzwakte pion te drukken, Martijn kon dat echter goed verdedigen. De zwarte toren kwam achter de witte stelling en kon daar pionnen aanvallen. Die waren echter allemaal te dekken en de enige optie was toen het opspelen van een inmiddels vrije b-pion van wit. Maar dat wierp ook wel de nodige problemen op, zodat er naar herhaling van zetten - en dus remise - werd gegaan.
Vervolgens komt Jacques Kokshoorn tegen Thomas Ammerlaan aan de beurt. Deze partij vertoonde enige gelijkenis met een eerdere, toen door Thomas gewonnen, RSB-partij. Ook nu kwam Thomas naar voren langs de h-lijn en dreigde daar te winnen. Daarbij werd echter pion f7 in problemen gebracht maar dat kon nog worden opgelost. Toch kon er geen verdere actie worden gevonden en zo eindigde ook deze partij in remise.
Dan tenslotte nieuwelinge Sanne Berkhuizen, die te maken kreeg met Frits Wilschut. Ze leek een mooie positie op te kunnen bouwen, moest echter wel toestaan dat Frits een een toren achter haar linies ging verschijnen. En weg was eigenlijk haar mooie positie, enkele zetten later eindigend in een opgave. Het is voor de club en het damesgehalte daarin te hopen dat Sanne niet ontzettend is afgeschrikt door dit verlies en niet meer de moed weet op te brengen er een vervolg aan te geven! Het is immers tot nu toe steeds gebleken, dat ook diegenen, die onderaan de ranglijst bengelen, wel eens een partij weten te winnen.
Er is weer een nieuwe tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten