Er kwam een gevecht voor de beste runner-up tussen Dik van der Pluijm en Jan van Dam en beiden probeerden natuurlijk de ander beentje te lichten. Maar op dit niveau gaat dat al niet meer zo makkelijk en dus werd er, nadat beiden nul op hun aanvalsrekest hadden gekregen, besloten tot een relatief snelle remise.
Jan van Huizen kreeg Bonne Faber als tegenstander, iemand, die vrij hoog stond voor zijn doen. Maar Jan kreeg een moeilijke avond en wist niet goed te voorkomen dat hij een paard kwijtraakte voor een pion. Hij kreeg daarmee echter wel sterke druk op de centrale lijnen. Maar Bonne wist die problemen redelijk op te vangen tot hij op een gegeven moment een afruilpoging van een stel torens deed. Dat had een grote fout kunnen worden, die geen van beide spelers (gelukkig voor Bonne) opmerkte. Nu kon Bonne zijn torens verdubbelen langs de e-lijn en de voorste daarvan posteren op e2 om zodoende op pionnenjacht te gaan. Met diverse noodsprongen wist Jan dit nog redelijk in evenwicht te houden met zijn dame, die ook enkele pionnen op ging vreten en aldus op a6 kwam te staan. Dat werd voor Jan de geluksgreep van de avond want Bonne meende een aanval in te kunnen zetten via schaak op f1, daarmee totaal overziend dat - naast een toren - dat veld nu ook werd bestreken door de witte dame. Dameverlies dus en meteen een totaal onverdiende opgave.
Fred van Wieringen wilde graag eerst zijn (voetbal)kluppie zien spelen voordat hij naar zijn andere kluppie kwam en zo moest Thijs van Dam (zie foto) een poosje wachten voor hij zijn volgende punt zou kunnen scoren. Maar Fred had goed opgelet hoe je druk kunt zetten en wist het Thijs toch moeilijker te maken dan in hun eerste ontmoeting van het seizoen. Toch kreeg hij op zeker moment schaak via de onderste lijn, wat niet alleen torenruil betekende maar ook een verslechtering van zijn mooie stelling tot dan toe. Dit betekende ook nu het begin van het einde en zo scoorde Thijs zijn volgende punt.
De volgende verrassing kwam bij Maurits Leentvaar tegen Sheila de Jonge. Het is al veel vaker voorgekomen, dat spelers zich verkeken op de schaakkracht van Sheila en dat overkwam Maurits nu ook. Het gevolg werd zijn volgende nederlaag en een brede smile bij Sheila.
Nog meer verrassingen eigenlijk, Thomas Ammerlaan was nog niet ècht uitgetest sinds het begin van zijn lidmaatschap, nu echter zou dat kunnen gebeuren tegen Martijn van Dam. Maar was Martijn niet helemaal bij de les? Want Thomas wist het hem moeilijk te maken via de koningsvleugel en daar een niet meer te stoppen aanval in te zetten, die het einde voor de aspiraties van Martijn betekende en dus de volgende verrassing van de avond.
Verrassend werd het gevecht tussen Jacques Kokshoorn en Leo Stelloo eigenlijk niet. Jacques bouwde aan een mooie aanvalspositie en Leo verbruikte veel bedenktijd om daar een oplossing voor te vinden. Zoveel zelfs dat hij - na zijn opgave - verzuchtte "ik had ook veel te weinig tijd". Dus ook weer - naast wat er bij Bonne gebeurde - een goed leermoment. Maar of de spelers er werkelijk lering uit zullen trekken is de grote vraag. Wel dus weer een punt voor Jacques.
Het laatste punt van de avond was gauw verdiend want Wim Noordermeer gaf al na hooguit tien zetten een stuk weg tegen Rob van Wijgerden. Dat vond hij meteen voldoende reden om op te geven.
De nieuwe ranglijst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten