Weer een ronde dichter bij het slot van het seizoen. Maar voor de kanshebbers op de prijzen staat er steeds meer op het spel en er konden daarbij toch wel enkele verrassingen worden genoteerd! Aan de lichaamstaal van een enkeling te zien had men al een beetje een voorgevoel van wat hen te wachten stond.
Het zou deze avond een treffen worden tussen de kandidaten voor het groepskampioenschap van de groepen één en twee. Zo speelde lijstaanvoerder Jan van Dam tegen op dat moment lijstaanvoerder van groep twee, Alex van Wieringen. Ze wisten elkaar perfect in evenwicht te houden (of waren misschien enigszins bang om risico te lopen) en zodoende kwam er een positie op het bord met eigenlijk Jan met de iets sterkere stelling maar Alex met de mogelijkheid dit steeds af te sluiten. Zodoende werd tenslotte tot remise besloten, waar vooral Alex natuurlijk best tevreden mee was.
Het andere treffen tussen groep twee en groep één was dat tussen Leo Stelloo en Jan van Huizen. Daarbij zou Jan eigenlijk altijd aan het langste eind moeten trekken, Leo echter wist prima stand te houden hoewel hij op een gegeven moment wel op tijd leek te moeten gaan verliezen. Zijn bedenktijd was inmiddels al minder dan 5 minuten geworden terwijl Jan een sterkere positie innam. Dat wilde Jan over de streep trekken door met een paard een pion te slaan, waarna er een stukkenruil zou volgen zoals hij waarschijnlijk had berekend. Echter leek hij over het hoofd te hebben gezien dat Leo, na afloop van de combinatie, die pion weer terug won. Misschien had Jan beter eerst lopers kunnen ruilen, waarna die pion van Leo twee keer zou zijn aangevallen en slechts één keer verdedigd. Maar er zaten nog leuke mogelijkheden in als Leo het niet helemaal goed zou hebben gespeeld en misschien liet Jan zich daardoor beïnvloeden. Hoe dan ook, de partij ging verder met een stelling in evenwicht en er leek weinig meer in te zitten dan remise, een prima resultaat overigens voor Leo. Jan wilde echter "tot het gaatje" gaan en probeerde zijn pionnenmeerderheid op de koningsvleugel in actie te brengen. Dat lukte op zich wel, Leo had echter een meerderheid op de damevleugel met zelfs al een pion, opgerukt tot b7. Verder waren alle stukken afgeruild, behalve de (ongelijke) lopers, waarvan die van Jan zich kon bewegen langs de zwarte velden (dus controle op het promotieveld van Leo's b-pion) en die van Leo dus langs de witte velden. Normaal gesproken zou het in remise moeten zijn geëindigd, maar als je meer wilt........! Het werd dus eigenlijk een kwestie van "wie het onderste uit de kan wil hebben krijgt het deksel op z'n neus" en dat deksel landde tenslotte op de neus van Jan! Beiden moesten hun loper geven voor een pion, Leo behield echter z'n dame en wist de laatste pion van Jan te elimineren. Hiermee komt Leo meteen op de eerste plek van groep 2!
Dan speelde de jeugd - en dus de toekomst - van de club weer eens tegen elkaar: Martijn van Dam tegen Thijs van Dam. Laatstgenoemde is overigens in goede vorm, hij lijkt de overwinningen in de verschillende jeugdtoernooien in de regio aan elkaar te rijgen! Zo won hij zaterdag j.l. het jeugd Grand Prix toernooi van Barendrecht/IJsselmonde. Tegen Martijn was hij ook goed bezig want na een afruil van de meeste stukken bleef er een stelling over, waarin Thijs enkele pionnen meer had en dat voordeel knap naar winst wist te voeren.
Wim Noordermeer kreeg te maken met een blijkbaar enigszins uit vorm zijnde Bonne Faber. Dat bleek al vrij snel toen hij in een soort van schaakstress schoot toen Wim een obscure variant uit zijn hoge hoed toverde. Daar werd niet op de beste manier op gereageerd, hoewel Wim het eigenlijk ook iets beter had kunnen spelen dan gebeurde. Bonne wist vooral niet goed op de dreiging op zijn b-pion te reageren zodat het langer duurde voordat zijn stukken enigszins samen gingen werken. Maar het dieptepunt kwam wat later. Wim ging proberen Bonne's koningsvleugelpionnen in een slechtere positie te manoeuvreren, war hij wonderwel in slaagde omdat Bonne pionverlies overzag. Maar ook Wim wist daar wel weg mee, ook hij verspeelde een pion en er ontstond een dubbel toreneindspel dat goed in remise zou kunnen eindigen. Maar Bonne wilde nog een toetje slagroom op zijn stresstaart plaatsen en offerde een toren, in de mening, dat hij daarna een toren van Wim zou kunnen slaan met zijn koning. Maar op de plek, waarop Bonne zijn koning in zijn berekening had te staan stond echter een toren zodat het simpelweg een toren - en dus de partij - kostte.
Alweer de derde partij voor Kees Breen bij De Pionier en hij kreeg nu Sheila de Jonge tegenover zich. Dit werd een leuke partij, waarin Kees wel goede kansen kreeg, die echter niet wist te verzilveren en uiteindelijk ten onder ging aan de gecombineerde aanval van dame en toren op zijn koningsstelling. Kees zal hierbij gedacht hebben dat hij er misschien met eeuwig schaak vanaf zou kunnen komen maar het werd mat voor hem.
André Dijkxhoorn kreeg de van een operatie terugkerende Frits van der Veeke tegenover zich en wist daarin zijn vierde remise binnen te halen.
Als laatste van het rijtje partijen komen we dan aan de partij tussen Frits Wilschut en Casper Verbeek. Ook Frits bleek niet helemaal bij de les te zijn en overzag de gevaren van een binnenvallende dame. Dat ging hem zijn eigen dame kosten en dus gaf hij op.
De nieuwe tussenstand.
Het andere treffen tussen groep twee en groep één was dat tussen Leo Stelloo en Jan van Huizen. Daarbij zou Jan eigenlijk altijd aan het langste eind moeten trekken, Leo echter wist prima stand te houden hoewel hij op een gegeven moment wel op tijd leek te moeten gaan verliezen. Zijn bedenktijd was inmiddels al minder dan 5 minuten geworden terwijl Jan een sterkere positie innam. Dat wilde Jan over de streep trekken door met een paard een pion te slaan, waarna er een stukkenruil zou volgen zoals hij waarschijnlijk had berekend. Echter leek hij over het hoofd te hebben gezien dat Leo, na afloop van de combinatie, die pion weer terug won. Misschien had Jan beter eerst lopers kunnen ruilen, waarna die pion van Leo twee keer zou zijn aangevallen en slechts één keer verdedigd. Maar er zaten nog leuke mogelijkheden in als Leo het niet helemaal goed zou hebben gespeeld en misschien liet Jan zich daardoor beïnvloeden. Hoe dan ook, de partij ging verder met een stelling in evenwicht en er leek weinig meer in te zitten dan remise, een prima resultaat overigens voor Leo. Jan wilde echter "tot het gaatje" gaan en probeerde zijn pionnenmeerderheid op de koningsvleugel in actie te brengen. Dat lukte op zich wel, Leo had echter een meerderheid op de damevleugel met zelfs al een pion, opgerukt tot b7. Verder waren alle stukken afgeruild, behalve de (ongelijke) lopers, waarvan die van Jan zich kon bewegen langs de zwarte velden (dus controle op het promotieveld van Leo's b-pion) en die van Leo dus langs de witte velden. Normaal gesproken zou het in remise moeten zijn geëindigd, maar als je meer wilt........! Het werd dus eigenlijk een kwestie van "wie het onderste uit de kan wil hebben krijgt het deksel op z'n neus" en dat deksel landde tenslotte op de neus van Jan! Beiden moesten hun loper geven voor een pion, Leo behield echter z'n dame en wist de laatste pion van Jan te elimineren. Hiermee komt Leo meteen op de eerste plek van groep 2!
Dan speelde de jeugd - en dus de toekomst - van de club weer eens tegen elkaar: Martijn van Dam tegen Thijs van Dam. Laatstgenoemde is overigens in goede vorm, hij lijkt de overwinningen in de verschillende jeugdtoernooien in de regio aan elkaar te rijgen! Zo won hij zaterdag j.l. het jeugd Grand Prix toernooi van Barendrecht/IJsselmonde. Tegen Martijn was hij ook goed bezig want na een afruil van de meeste stukken bleef er een stelling over, waarin Thijs enkele pionnen meer had en dat voordeel knap naar winst wist te voeren.
Wim Noordermeer kreeg te maken met een blijkbaar enigszins uit vorm zijnde Bonne Faber. Dat bleek al vrij snel toen hij in een soort van schaakstress schoot toen Wim een obscure variant uit zijn hoge hoed toverde. Daar werd niet op de beste manier op gereageerd, hoewel Wim het eigenlijk ook iets beter had kunnen spelen dan gebeurde. Bonne wist vooral niet goed op de dreiging op zijn b-pion te reageren zodat het langer duurde voordat zijn stukken enigszins samen gingen werken. Maar het dieptepunt kwam wat later. Wim ging proberen Bonne's koningsvleugelpionnen in een slechtere positie te manoeuvreren, war hij wonderwel in slaagde omdat Bonne pionverlies overzag. Maar ook Wim wist daar wel weg mee, ook hij verspeelde een pion en er ontstond een dubbel toreneindspel dat goed in remise zou kunnen eindigen. Maar Bonne wilde nog een toetje slagroom op zijn stresstaart plaatsen en offerde een toren, in de mening, dat hij daarna een toren van Wim zou kunnen slaan met zijn koning. Maar op de plek, waarop Bonne zijn koning in zijn berekening had te staan stond echter een toren zodat het simpelweg een toren - en dus de partij - kostte.
Alweer de derde partij voor Kees Breen bij De Pionier en hij kreeg nu Sheila de Jonge tegenover zich. Dit werd een leuke partij, waarin Kees wel goede kansen kreeg, die echter niet wist te verzilveren en uiteindelijk ten onder ging aan de gecombineerde aanval van dame en toren op zijn koningsstelling. Kees zal hierbij gedacht hebben dat hij er misschien met eeuwig schaak vanaf zou kunnen komen maar het werd mat voor hem.
André Dijkxhoorn kreeg de van een operatie terugkerende Frits van der Veeke tegenover zich en wist daarin zijn vierde remise binnen te halen.
Als laatste van het rijtje partijen komen we dan aan de partij tussen Frits Wilschut en Casper Verbeek. Ook Frits bleek niet helemaal bij de les te zijn en overzag de gevaren van een binnenvallende dame. Dat ging hem zijn eigen dame kosten en dus gaf hij op.
De nieuwe tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten