Alle aandacht kon weer eens gericht zijn op het interne gebeuren. Daardoor is de tweede ronde van de interne beker weer flink opgeschoten en werden daarnaast nog een aantal huishoudelijke partijen gespeeld. De opkomst stemde niet ieder tot tevredenheid.
Voor de bekercompetitie kon een tweetal lotingen worden afgewerkt. Als interessantste daarbij werd de ontmoeting tussen Alex van Wieringen en Rik Verheij. Alex had ruim bedenktijd meer dan Rik wegens zijn lagere rating, die tijdsvoorsprong leek echter wel uit sneeuw te bestaan terwijl de zon scheen, althans, zo snel slonk die voorsprong. Alex wilde die "extra" tijd zo goed mogelijk gebruiken en dacht lang na om de stelling sterk op te bouwen. Dat lukte vrij goed in de eerste partij en op zeker moment bleek Alex een pion meer gekregen te hebben. Die (vrij)pion, op de damevleugel, was zelfs gevorderd tot de zesde rij en de kansen om die pion tot dame te laten promoveren leken duidelijk aanwezig. Maar Rik wist, met het nodige hangen en wurgen, die pion af te stoppen en zodoende werd er tot remise besloten aangezien Alex nog maar enkele seconden tot zijn beschikking had. De tweede partij kende een slechter verloop voor Alex. Nu wist hij de vuist uit de eerste partij niet opnieuw te maken zodat Rik tenslotte doorgaat naar de derde ronde.
Een tweede loting die een iemand voor de derde ronde opleverde was die tussen Frits Wilschut en Sheila de Jonge. Ook hier een ruim verschil in bedenktijd, wat Sheila het gevoel leek te geven om wat sneller te moeten spelen. Wat dan toch veel te vaak gebeurt, het leek er ook veel op, dat Frits in haar tempo mee ging. Dat leverde hem al snel materiële achterstand op, wat op een gegeven moment zelfs opliep tot een dame. Dat was natuurlijk te veel van het goede en toen hetzelfde scenario zich ging ontwikkelen in de tweede partij was het kostje voor Sheila wel gekocht. Dat bleek ook zo uit te komen, ze won ook de tweede partij.
Voor de interne competitie gingen er een tweetal partijen tussen spelers uit de top-10 van de club van start. Als eerste daarvan de partij tussen Jan van Huizen en Hans van Calmthout. Het zou de eerste partij van Hans tegen één van de andere toppers worden sinds zijn terugkeer bij de club als voor hem tweede club. Het werd ook een partij met veel mogelijkheden, waarbij beiden hun uiterste best deden één en ander naar hun hand te zetten. Maar geen van beiden slaagde er in doorslaand voordeel te krijgen. Dan is, zeker als je niet ècht tot het uiterste wilt gaan, remise een voor de hand liggende uitslag. Dat gebeurde tenslotte dan ook.
Die andere partij werd gespeeld door Jan van Dam en Fred van Wieringen. Vooral in het eerste deel van de partij had Fred het moeilijk maar hij wist toch z'n hoofd boven water te houden. Dan kwam op zeker moment het feit dat Jan ging proberen naar winst te gaan zoeken en dat kostte hem veel tijd. Maar hij wist die mogelijkheid niet te vinden en Fred kon wat opgeluchter adem gaan halen. Tenslotte gebeurde bij hen hetzelfde als bij Jan en Hans, ook zij besloten tot remise.
Een hele bijzondere partij werd gespeeld tussen Wim Noordermeer en Leo Stelloo. Beiden probeerden zo goed en zo kwaad als dat ging een opening te spelen naar eigen kunnen. Op zeker moment daarbij zag Wim mogelijkheden om Leo terug te drijven, wat echter wel betekende dat vooral zijn centrumpionnen ver naar voren werden gespeeld. Dat had tot gevolg, dat, na een kleine twintig zetten, al Leo's officieren weer op hun oorspronkelijke plek waren teruggekeerd, behalve zijn koningsloper. Dan zou je gaan denken dat Wim goede mogelijkheden ging krijgen om de partij naar zich toe te trekken maar dat lukte hem niet, Leo nam eigenlijk de aanval weer een beetje over. Maar eigenlijk kwam hij niet verder dan een veel op remise lijkende stelling. Maar dan moet je, als Wim zijnde, niet je loper op een veld zetten waar hij zonder meer geslagen kan worden. Nu stond Leo dus helemaal gewonnen maar het kostte Leo nog wel even om dat ook inderdaad waar te maken.
Ronald van Velzen speelde een hele goede partij tegen Ben Blakmoor. Zo goed zelfs, dat het er op zeker moment steeds meer op ging lijken dat hij een verdiende remise zou kunnen scoren. Maar, helaas voor hem, zo ver kwam het niet. Het meeste materiaal werd afgeruild en er ontstond een pionneneindspel. Laat Ben daar nou meer kaas van gegeten hebben dan Ronald en zo wist Ben het zover te krijgen dat één van zijn pionnen niet meer tegen te houden ging worden. Dus de winst was voor hem, hoewel Ronald toch eigenlijk die remise had verdiend.
Hierna een partij tussen Casper Verbeek en Frits van der Veeke. Het is een beetje de makke van Casper dat hij op een gegeven moment een fout maakt, die hem dan vaak de partij gaat kosten. Tegen Frits echter bleef hij goed opletten en kreeg het op een gegeven moment zelfs zo ver dat nu juist Frits die belangrijke fout maakte. Frits viel namelijk de dame van Casper aan die langs de g-lijn de koning van Frits onder druk zette. Maar Casper haalde die dame niet weg maar gaf schaak op f6 met een paard. Dat paard kon niet genomen worden dankzij de penning en dat paard kon, na een koningszet door Frits, die vervelende toren slaan dus gaf Frits op.
Dan als laatste partij die tussen Arie Bliek en Kees Berkhout. Arie is altijd een lastige tegenstander en ook Kees had last met hem, hoewel de partij zich redelijk ontwikkelde. Maar op een gegeven moment raakte Kees de controle kwijt, waardoor hij materiaal - en even later de partij - kwijtraakte.
De nieuwe stand.
Die andere partij werd gespeeld door Jan van Dam en Fred van Wieringen. Vooral in het eerste deel van de partij had Fred het moeilijk maar hij wist toch z'n hoofd boven water te houden. Dan kwam op zeker moment het feit dat Jan ging proberen naar winst te gaan zoeken en dat kostte hem veel tijd. Maar hij wist die mogelijkheid niet te vinden en Fred kon wat opgeluchter adem gaan halen. Tenslotte gebeurde bij hen hetzelfde als bij Jan en Hans, ook zij besloten tot remise.
Een hele bijzondere partij werd gespeeld tussen Wim Noordermeer en Leo Stelloo. Beiden probeerden zo goed en zo kwaad als dat ging een opening te spelen naar eigen kunnen. Op zeker moment daarbij zag Wim mogelijkheden om Leo terug te drijven, wat echter wel betekende dat vooral zijn centrumpionnen ver naar voren werden gespeeld. Dat had tot gevolg, dat, na een kleine twintig zetten, al Leo's officieren weer op hun oorspronkelijke plek waren teruggekeerd, behalve zijn koningsloper. Dan zou je gaan denken dat Wim goede mogelijkheden ging krijgen om de partij naar zich toe te trekken maar dat lukte hem niet, Leo nam eigenlijk de aanval weer een beetje over. Maar eigenlijk kwam hij niet verder dan een veel op remise lijkende stelling. Maar dan moet je, als Wim zijnde, niet je loper op een veld zetten waar hij zonder meer geslagen kan worden. Nu stond Leo dus helemaal gewonnen maar het kostte Leo nog wel even om dat ook inderdaad waar te maken.
Ronald van Velzen speelde een hele goede partij tegen Ben Blakmoor. Zo goed zelfs, dat het er op zeker moment steeds meer op ging lijken dat hij een verdiende remise zou kunnen scoren. Maar, helaas voor hem, zo ver kwam het niet. Het meeste materiaal werd afgeruild en er ontstond een pionneneindspel. Laat Ben daar nou meer kaas van gegeten hebben dan Ronald en zo wist Ben het zover te krijgen dat één van zijn pionnen niet meer tegen te houden ging worden. Dus de winst was voor hem, hoewel Ronald toch eigenlijk die remise had verdiend.
Hierna een partij tussen Casper Verbeek en Frits van der Veeke. Het is een beetje de makke van Casper dat hij op een gegeven moment een fout maakt, die hem dan vaak de partij gaat kosten. Tegen Frits echter bleef hij goed opletten en kreeg het op een gegeven moment zelfs zo ver dat nu juist Frits die belangrijke fout maakte. Frits viel namelijk de dame van Casper aan die langs de g-lijn de koning van Frits onder druk zette. Maar Casper haalde die dame niet weg maar gaf schaak op f6 met een paard. Dat paard kon niet genomen worden dankzij de penning en dat paard kon, na een koningszet door Frits, die vervelende toren slaan dus gaf Frits op.
Dan als laatste partij die tussen Arie Bliek en Kees Berkhout. Arie is altijd een lastige tegenstander en ook Kees had last met hem, hoewel de partij zich redelijk ontwikkelde. Maar op een gegeven moment raakte Kees de controle kwijt, waardoor hij materiaal - en even later de partij - kwijtraakte.
De nieuwe stand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten