Ronde 30

De meeste andere verenigingen zullen best wel jaloers zijn als ze dit lezen: De Pionier kende deze ronde een opkomst van bijna 90%! Het werd dan ook een heel gezellige avond, waarin ook de eerste finalist voor de interne bekercompetitie bekend werd.

Die eerste halve finale werd gespeeld tussen Ben Blakmoor en Ernst-Jan Pluim Mentz. Ben had zich voorgenomen hierin zijn huid zo duur mogelijk te verkopen en dat lukte in de eerste van de twee partijen ook redelijk goed. Ben had een pion weten te winnen, dat ging echter wel ten koste van het opmarcheren van de zwarte f-pion tot zelfs f6, waar hij een soort van dood en verderf wist te zaaien. Ben had er daarom wel enige spijt van dat hij die pion voorsprong had gepakt, anders had hij die pion goed af kunnen stoppen. Nu wist Ernst-Jan er groot voordeel mee te halen, wat tenslotte, ondanks goed tegenspel van Ben, voldoende bleek voor de winst. "Nu moet ik dan maar met zwart winnen!" was het commentaar van Ben, diep in zijn hart had hij het echter blijkbaar al opgegeven. Dat bleek wel uit het vrij simpel weggeven van zijn dame in die tweede partij.

Voor de interne competitie speelden de beide achtervolgers van Ernst-Jan tegen elkaar: Jan van Huizen tegen Jan van Dam. Heel voorzichtig en veel bedenktijd gebruikend bouwden ze een interessante stelling op, waarin eerstgenoemde Jan het toch wel moeilijk leek te hebben. Op een gegeven moment leek hij stukwinst te kunnen krijgen (de dame van zijn tegenstander stond op dezelfde lijn als één van zijn torens, terwijl er nog een pion tussenstond, die als taak had een loper te dekken). Die loper stond aangevallen door de tweede witte toren. Of dit inderdaad had kunnen gebeuren konden beiden na afloop van de partij niet bevestigen, ze hadden het niet gezien. Nu eindigde de partij in remise door herhaling van zetten.

Een hele spannende en interessante partij speelden Michiel Landman en Ad van der Ree. Ad had zijn damevleugel wat minder goed ontwikkeld en Michiel viel aan op de koningsvleugel met beide torens en de dame. Het zag er bijzonder fragiel uit voor Ad maar toch wist hij zijn damevleugel verder te ontwikkelen, waardoor het gevaar een beetje leek te worden bezworen. Maar nu meende Ad goede kans te maken met zijn beide vrije pionnen op de g- en de h-lijn. Om dat nog beter te kunnen bereiken offerde hij zijn dame tegen één van de torens van Michiel (de beide andere torens waren inmiddels afgeruild) en met goed spel had Michiel nu waarschijnlijk kans op winst. Maar dat goede spel wist hij niet te vinden en Ad had een soort van vesting op weten te bouwen met een toren op de eerste rij, z'n koning er bij en een pion, gevorderd tot g3. Michiel wist niet anders te doen dan eeuwig schaak te blijven geven om die pion maar niet te laten promoveren. Een, gezien de partij, tenslotte dus nog verrassende remise.

Sheila de Jonge zette figuurlijk haar tanden in Rob van Wijgerden en Rob wist daar niet goed raad mee. Met een dame en twee paarden brak Sheila de zwarte koningsvleugel mooi open en kon ze op een gegeven moment ook de volle winst binnenhalen!

Op het oog moeilijker had Fred van Wieringen het tegen Leo Stelloo. Maar opnieuw deed zich het gekende fenomeen bij Leo voor. Om een goede stelling op te bouwen gebruikte hij erg veel tijd, die hij later eigenlijk nog heel goed had kunnen gebruiken. Aan het slot van de partij bleek ook weer, dat hij het niet op die manier hoeft te doen, de zetten die hij daarbij op zijn manier à tempo speelde waren van een dergelijk goed niveau dat Fred er nog zijn handen aan vol kreeg om tenslotte de partij nog winnend te kunnen besluiten.

Een wraakactie werd het voor Rik Verheij tegen Wim Noordermeer. Een beetje wraak op zichzelf en een beetje op Wim vanwege de partij uit een eerdere ronde, waarin Wim mooi remise had weten te houden. Nu wist Rik een toren op de voorlaatste rij te krijgen, waarmee hij een pion aanviel. Om die te dekken had Wim één van zijn torens nodig, waardoor Rik torenruil af kon dwingen om met z'n tweede toren op pionnenjacht te gaan. Dat leverde hem nu winst en een tevreden gevoel op.

Een lange en moeizame avond werd het voor Alex van Wieringen en Jan van Baardwijk. Alex had een pion weten te winnen en Jan moest verdedigen. Dat leek hij goed te doen, totdat Alex echter met zijn koning helemaal naar a8 wist te lopen om daar mee te helpen aan het promoveren van de a-pion. Na wat heen-en-weer-zetjes was het dan zover. Alex kreeg zijn dame weer terug en won daardoor de partij ook.

Arie Bliek had het maar moeilijk tegen Reinier van der Wende, hoewel het Reinier wel de nodige tijd kostte om de winst tenslotte ook tevoorschijn te toveren. Dat is immers tegen Arie nog altijd moeilijk omdat hij altijd tot het gaatje gaat en vaak niet eerder opgeeft dan als hij letterlijk mat staat. Het punt was voor Reinier derhalve.
Wim van Schie zette Frits Wilschut eigenlijk vanaf het begin onder druk. Maar Frits wist zich daar, in eerste instantie, goed tegen te weren. Toen hij echter de ver opgerukte d-pion van Wim met z'n loper sloeg in plaats van met z'n toren was het vrij snel over. 1-0 voor Wim dus.
Wat zijn resultaten uit de laatste ronden betreft, dan kun je nauwelijks begrijpen dat Wim Albus op een gegeven moment de ranglijst heeft aangevoerd. Maar ook deze avond bouwde hij een leuke stelling op tegen Frits van der Veeke. Maar Frits klemde zich vast aan de kleine voordeeltjes, die er zo langzamerhand voor hem in de stelling slopen. En Wim raakte blijkbaar vermoeid van het steeds maar zoeken naar oplossingen, zodat Frits tenslotte de partij winnend wist af te sluiten.
Ook Ronald van Velzen bouwde een goede positie op tegen Casper Verbeek. Casper echter weet regelmatig heel goede zetten af te wisselen met oliedomme!? In de partij tegen Ronald was het weer eens de beurt aan de hele goede en dat leverde hem tenslotte winst op, waardoor hij eindelijk weer eens van de laatste plek op de ranglijst af raakte.
Tenslotte is het de beurt aan de partij tussen Dik Roeffel en Bonne Faber. Hierbij was er sprake van een achteraf niet zo bedoelde indeling. Die indeling was al gemaakt en daarbij zou Bonne oneven zijn. Maar toen kwam Dik nog binnen en wat doe je dan? Maak je een nieuwe indeling of laat je het zo omdat de meesten al bezig zijn met het opzoeken van hun plaats? Er werd dus gekozen voor de tweede mogelijkheid. Dik leek wel zelf mee te willen helpen aan het uiteindelijke resultaat, na zijn koningsloper gefianchetteerd te hebben en ook de korte rochade uitgevoerd, ruilde hij die loper af tegen het paard van Bonne op c6. Hierna was het vrij snel over met dus winst voor Bonne.

Weer een nieuwe ranglijst.