Spijkenisse-De Pionier

Vol goede moed vertrok een Pionierviertal vrijdagavond naar Spijkenisse voor de tweede ronde in de RSB-beker. Op voorhand was Spijkenisse de grote favoriet, spelend in de promotieklasse en ook gezien hun rating uit de eerste ronde.

Het viertal werd verwelkomd door wedstrijdleider Ricardo Klepke, die hen op hun rechten en plichten wees. Men kwam overigens niet helemaal in de meest gewenste opstelling, Jaap Santifort moest verstek laten gaan en werd vervangen door voorzitter Fred van Wieringen zodat 60% van het Pionierbestuur deelnam! Na de loting, waarin de Pioniers met zwart kwamen te spelen aan de oneven borden, kon het gevecht beginnen.

Aan bord 1 verdedigde clubkampioen Ernst-Jan Pluim Mentz opnieuw de Pionierkleuren. Zijn spel in de opening leek er veel op, dat hij zijn tegenstander uitnodigde met volle overgave in de aanval te gaan. Hierdoor werd zijn koning onttrokken van z'n onmiddellijke bescherming want die pionnen werd ook een taak in de opbouw toebedeeld. Het had allemaal wel tot gevolg, dat hij ietsje zwakker werd op de zwarte velden, wat tot uitdrukking kwam in de wat moeilijker positie van zijn dame op haar startveld. Het opspelen van de rochadepionnen kreeg ook als gevolg, dat zijn e-pion, die op e6 had postgevat, aanvallen kreeg te verduren middels o.a. een penning. Dit alles wordt echter opgelost en Ernst-Jan krijgt tenslotte een sterkere positie, vooral door zijn ruimteoverwicht. Maar dan gaat hij enkele minder sterke zetten spelen en zijn tegenstander kan het overnemen. Het wordt in het eindspel zelfs zo erg, dat voor de kansen van de kopman wordt gevreesd. Maar in de snellere fase, met voor de Spijkenisser steeds nog rond een minuut aan bedenktijd (voor het opzetten van zijn stelling had hij erg veel van die bedenktijd verbruikt) en voor Ernst-Jan nog ruim voldoende, slaat het noodlot toe voor de Spijkenisser kopman. Waarschijnlijk beoordeelde hij de positie niet correct want hij gaat materiaal inleveren en Ernst-Jan houdt twee lopers extra aan de slagenwisseling over. Met zijn op dat moment zo'n halve minuut aan bedenktijd resterend vindt de Spijkenisser het wel voldoende geweest en geeft hij op.

Bij Jan van Huizen, aan bord 2, lijkt het net andersom te gaan. Hij krijgt namelijk te maken met een aantal open lijnen in het centrum, waarbij zijn tegenstander het heft in handen neemt. Nog een ander nadeel voor Jan is, dat zijn gefianchetteerde koningsloper wordt geruild en er daardoor nog meer zwaktes in zijn stelling insluipen. Dit alles kost hem veel bedenktijd maar de ervaring leert echter dat Jan daar niet zo van onderste boven is, dat valt vaker bij hem te zien. Nu moet hij echter zo langzamerhand zijn heil gaan zoeken in trucjes zo lijkt het. Met bijvoorbeeld een tijdelijk kwaliteitsoffer op d5 lijkt hij zijn problemen het hoofd te kunnen bieden. Maar dit alles heeft wel tot gevolg dat tenslotte de zwarte dame, gesteund door de zwartveldige loper. op bezoek komt in huize Van Huizen! Met nog enig kunst en vliegwerk probeert Jan nog onder verlies uit te komen, a.s. door het aanbieden van dameruil. Die komt er tenslotte ook, alleen niet op de manier, die Jan voor ogen had. Jan wordt namelijk verplicht tot die dameruil, waarna (op de tweede rijd) teruggeslagen gaat worden met een pion. En die pion is niet meer te stoppen daarna, dus verlies voor Jan.

Teamleider Jan van Dam had zichzelf aan bord 3 geplaatst en bleek daarbij een opening te hebben gekozen waarbij de dame vrij snel in het spel kwam. Op zich hoeft dat natuurlijk geen nadeel te hebben maar je geeft je tegenstander daarbij wel aanknopingspunten voor de aanval. Nog een feitje, aan dit bord worden als eersten stukken geruild, terwijl bij de anderen alleen nog maar pionnen het veld hebben moeten ruimen. Dit is ook het bord, waar beide spelers elkaar steeds goed in evenwicht houden, zodat, als er beiderzijds nog zo'n 10 minuten bedenktijd is overgebleven, er ook niet veel materiaal is achtergebleven. Nog steeds heeft geen van beiden een belangrijk overwicht weten te krijgen, zodat een remise steeds dichterbij lijkt te komen. Als er dan voor beiden nog een drietal verbonden pionnen is overgebleven op de koningsvleugel, nog vergezeld van een toren en er een paar zetten zijn gedaan zonder voordeel, vindt Jan het tijd geworden voor een remiseaanbod. Maar dat wordt (nog) niet aangenomen, er moet eerst nog een aantal zetten worden gedaan om te kunnen constateren dat het aanbod van Jan toch wel terecht was. In dat aantal zetten was overigens nog een pion geruild, waarna er nog een schaak wordt gegeven op de zevende rij en meteen het remiseaanbod wordt herhaald. Jan ziet geen reden om het af te wijzen.

Dan tenslotte Fred van Wieringen aan bord 4. In de openingsfase heeft zijn tegenstander een vervelende loper op f5 geplaatst en Fred wil een verklaring van die loper. Het stuk wordt teruggetrokken en er kan een leuke batterij worden opgezet richting veld h7. Maar daar lijkt Fred verder weinig heil in te zien want wat later is de witte dame verhuisd naar veld e2. Steeds meer lijkt Fred op verdedigen aangewezen te worden, daar is hij echter wel een kei in!? Net als bij de andere borden stijgt ook hier de spanning gaande de gedane zetten en Fred lijkt eigenlijk de juiste weg niet meer te kunnen vinden. Maar, zoals ook het gezegde al aangeeft, als de nood het hoogst is dan is de redding nabij! Zo ook voor Fred want zijn tegenstander ziet de weg naar een overwinning ook niet meer en zo komen ze tenslotte ook hier remise overeen.

Zo is dus de stand 2-2 geworden, wat snelschaken betekent. Fijntjes wijst de wedstrijdleider er tevoren nog op, dat bij een gelijke stand in het snelschaken de winnaar wordt bepaald door het laten afvallen van het vierde bord uit de reguliere partijen. Maar dat was dus remise, zoals we zojuist hebben gezien. In dat geval valt ook het derde bord af en blijft het nog steeds gelijk. Dan zou ook het tweede bord afvallen en ................ zou De Pionier hebben gewonnen door de winst van Ernst-Jan aan bord 1! Dus worden de Spijkenissers op hun taak gewezen, dat, willen ze doorgaan, dan moeten ze het snelschaken winnen. Er wordt nu met verwisselde kleuren t.o.v. het reguliere gevecht gespeeld, dus hebben de oneven borden nu wit.

Uiteraard kun je van vier borden tegelijk de gang van zaken in een snelschaakwedstrijd niet goed volgen. Dan vestig je de aandacht voornamelijk op één bord en dat werd in dit geval bord 1 met Ernst-Jan. Zijn partij deed sterk denken aan de eerdere, ook nu werd het materiaal naar voren gestuurd. Het verschil was de rochade. Eerst kort, nu lang. Nu kwamen de koningsvleugelpionnen en masse naar voren en dreven daar het vijandelijke materiaal terug. Op een gegeven moment kwam Ernst-Jan ècht beter te staan maar zeker nog niet gewonnen. Maar als de tegenstander dan "zomaar" een stuk wegblundert, dan is het - vooral voor de Pionierkopman - niet zo moeilijk meer. Het eerste punt was dus binnen. Maar aan de andere borden ging het minder florissant, beide Jannen verloren hun partij, zodat het op Fred neerkwam om al dan niet een ronde verder te komen. Helaas werd het "niet" omdat Fred niet verder kwam dan remise. Maar volgens de andere Pioniers, die bij zijn bord hadden gekeken, had hij de winst voor het grijpen gehad als hij - toen hij nog iets van 15 seconden bedenktijd over had - een toren net op een ander veld had geplaatst. In dat geval had hij een winnende aanval kunnen afmaken. Maar met dergelijke bedenktijden is dat beslist niet makkelijk. Misschien zouden de grootmeesters hier ook hebben gefaald. Hoewel, falen is het juiste woord niet want met opgeheven hoofd konden de Pioniers huiswaarts keren, na de Spijkenissers succes gewenst te hebben in de volgende ronde.

Het wedstrijdformulier zag er zo uit:

	Spijkenisse	1924	-	De Pionier	1847	2-2
1	Kostandinos Sideras	1867	-	Ernst-Jan Pluim Mentz	2086	0-1
2	Rick van der Pluijm	2000	-	Jan van Huizen	1777	1-0
3	Joey Brokaar	1999	-	Jan van Dam	1820	½-½
4	Nick Groeneweg	1828	-	Fred van Wieringen	1706	½-½