Ronde 19

Een ronde met een aantal snel afgelopen partijen. Maar ook de liefhebbers van "tot het gaatje" kregen waar voor hun geld. Nu eens een keer geen oneven aantal, hoewel dat niet echt een probleem zou zijn geweest, een oud-lid kwam weer eens kijken en wilde bij een oneven aantal nog wel spelen.

Vooral aan de top van de ranglijst waren de partijen snel afgelopen. Peter Derrez mocht nu eens tegen Ernst-Jan Pluim Mentz spelen en daar was hij waarschijnlijk zo van onderste boven dat hij met de verkeerde kleur startte! Gelukkig werd het snel ontdekt zodat ze even later toch met de aangewezen kleuren konden beginnen. Peter vergat daarbij toen eerst een paard naar buiten te spelen en kwam zodoende al snel in de problemen. Toen hij ook nog eens zijn andere paard in moeilijkheden zag komen (twee keer aangevallen en maar één keer gedekt) vond hij het welletjes en gaf de partij op.

Maar het kan nog altijd sneller, zoals Bonne Faber en Jan van Dam bewezen. Bonne was blijkbaar van huis gegaan zonder de juiste kaart in zijn openingsnavigatiesysteem te steken. Daardoor kwam hij ook heel snel in moeilijkheden. Jan zou een pion kunnen winnen, terwijl er ook enkele minder prettige penningen in de stelling verschenen. Hierom gaf Bonne al op zet 13 (!?) op. Er werd al gezegd "het is maar een pionnetje", maar, net als Peter waarschijnlijk, ging hij er van uit, dat het prettiger voor het zelfvertrouwen is om een poosje bij andere partijen te gaan kijken dan nog een aantal zetten te spelen in de wetenschap dat het je toch niet gaat lukken aan het (logische) verlies te ontsnappen.

Ook de partij tussen Wim Albus en Jan van Huizen was redelijk snel afgelopen. Dat het nog zo lang duurde zal waarschijnlijk te maken hebben met de bedenktijd, die vooral Jan zich voor zijn zetten gunde. Er dreigde een sterke aanval met een paard op de dame-loper batterij van Wim en daarom koos Wim er voor de loper meteen al "af te vuren". Maar dat bracht hem nog meer in de penarie en Jan liet zich hierna deze versnapering niet meer afnemen.

Een heel vreemde partij gingen Martijn van Dam en Jan van Baardwijk spelen. Jan viel op zeker moment de dame van Martijn aan met een paard, terwijl een loper van Martijn een toren en een paard van Jan aanviel. Jan vertrouwde (onterecht) het zaakje blijkbaar niet en sloeg de loper in plaats van de dame. Vol ongeloof zat Martijn even rond te kijken, waarna hij snel z'n dame in veiligheid bracht. Maar uiteindelijk ging het hem weinig helpen, hij kwam tenslotte een (vrij)pion voor en Jan wist die pion tenslotte zo ver op te laten stomen dat Martijn er geen gat meer in zag en de partij opgaf.

Tim Albus wist een gezonde stelling in elkaar te zetten tegen Wim Noordermeer. Maar dat is op zich natuurlijk wel belangrijk in ons spelletje maar je moet het dan ook af weten te maken. En Wim ging op dezelfde manier te werk als bekend van Tim: vol met agressie. Daar wist Tim, helaas voor hem, geen antwoord op te vinden zodat hij tenslotte op moest geven.

Eén van de langere partijen van de avond werd die tussen Leo Stelloo en Rob van Wijgerden. Lao speelde daarbij een goed partij, kon toch niet verhinderen dat Rob beter kwam te staan. Toch kreeg Leo een leuke aanval op Rob's koningsstelling, waarbij Rob weer achter zijn pionnen kroop, hoewel hij ook met z'n koning naar voren had kunnen gaan. Maar op de damevleugel was Rob de baas, daar had hij twee mooie vrijpionnen en bezette hij ook met een toren te tweede rij. Allemaal kenmerken voor winst maar Leo geeft niet op voor een kenmerk hier of daar. Hij deed dus die aanval op Rob's koningsstelling, die bloedde echter dood door te weinig aanvalskracht. Nu ging het er om of Rob zag, dat hij z'n torens kon verdubbelen op de tweede rij en zodoende Leo figuurlijk een kopje kleiner maken. Rob zag het allemaal en Leo kon opgeven.
Opnieuw had Reinier van der Wende een avond vrij genomen om de competitie van De Pionier met een bezoek te vereren. Daarbij vond hij Frits van der Veeke tegenover zich, wat eigenlijk een groot krachtsverschil betekent (eerste team tegen derde team). Maar Frits lijkt het spelletje steeds meer door te krijgen en Reinier kreeg nog een hele kluif aan het winnen van Frits. Daar slaagde hij uiteindelijk wel in, maar Frits kan terugzien op een prima gespeelde partij met een tegenstander, die heel diep moest gaan voor zijn punt en over veel zitvlees diende te beschikken.
Tussen Sheila de Jonge en Frits Wilschut ontspon zich een leuk gevecht met Sheila eigenlijk wel aan de knoppen maar Frits fijntjes verdedigend. Maar dat hou je vaak geen hele avond vol en zo moest Frits tenslotte ook de handdoek in de ring gooien.
Nog zo'n snelle partij en die vond plaats tussen Casper Verbeek en Ronald van Velzen. Terwijl iedereen dacht, dat ze nog druk en serieus met hun partij bezig waren, bleek, dat ze aan het analyseren waren en dat Ronald had weten te winnen.

De nieuwste stand.