Ronde 31

In gespannen verwachting zijn ze nu al bezig met een poging elkaar te intimideren! Of zijn het toch vriendelijke blikken?! Nu nog niets van te zien, op het bord naast hen zullen straks ook de vonken in het rond gaan vliegen, die spelers hebben hun gedachten nu nog elders, waarschijnlijk bij hun notatiebiljet?!

Die beiden zijn, vaag te zien op de achtergrond, Ernst-Jan Pluim Mentz en Ad van der Ree. Zij zouden later, in overdrachtelijke zin, de Petrakerk op zijn grondvesten doen schudden. Het begon als een voorzichtig aftasten van elkaars plannen. Toen dat echter naar beider tevredenheid was gebeurd moesten er spijkers met koppen worden geslagen. Daarbij leek Ad lichtelijk aanvallende plannen te hebben want hij speelde zijn dame zo, dat hij even later - met schaak - een loper van zijn tegenstander aanviel. Daarbij zette hij overigens wel een eigen loper en prise. Dat leek Ernst-Jan echter niet in z'n voordeel en - in plaats van die loper te slaan - hij plaatste zijn dame in het centrum, daarbij zijn eigen loper dekkend. Schaak geven had nu weinig zin meer voor Ad en hij bracht zijn eigen loper (die later een heel belangrijk aandeel in het verloop zou gaan krijgen) in veiligheid op de achterste lijn. Zo ging het aftasten weer verder, hoewel de koning van Ernst-Jan toch een beetje in een moeilijk parket leek te komen. Die van Ad echter leek zich van de prins geen kwaad te weten en stond rustig af te wachten wat er zou kunnen gebeuren. Alleen wat speldeprikken, geen grote aanvallen, die gingen aan de andere kant komen! Nu ging die loper van daarstraks weer zijn kunsten voor Ad vertonen en dat betekende een nog kleiner veilig gebied voor de koning van Ernst-Jan. Ergens in deze heksenketel bleek de lijstaanvoerder ook een stuk kwijtgeraakt te zijn en dat was - volgens eigen zeggen - geen gevolg van het trappen in een tactisch grapje geweest. Ad had dat stuk op een strategisch perfecte manier in de wacht gesleept. En hij zou nog meer in de wacht slepen, uiteindelijk zelfs het hele punt van deze fraaie partij! Wat tenslotte de ranglijst betreft, Ernst-Jan kon deze punten best missen, hij staat nog steeds een straatlengte voor op nummer twee, Jan van Dam. Maar het psychologische effect van deze derde nederlaag van het seizoen is veel groter.

Nummer drie, Bonne Faber, moest dus ook spijkers met - in dit geval hele grote - koppen slaan tegen Sheila de Jonge wilde hij zich èn handhaven op die derde plek èn zich Ad van het lijf houden. Daar leek het in eerste instantie helemaal niet op (dat willen dan) want Bonne zondigde al snel tegen één van de waarschijnlijk elementaire regels van de strategie: ga niet alleen in de aanval, doe het met meerdere stukken. Maar hij deed het met "slechts" zijn dame en daar had Sheila groot voordeel uit kunnen halen. Ze dacht er echter heel verstandig aan te doen, haar koning weliswaar in z'n hempie te zetten, maar daarbij wel diverse lijnen te openen. Misschien zou iemand als Wilhelm Steinitz wel gezegd hebben dat daar het begin van haar einde in de partij lag, ze verspeelde nu alleen enkele pionnen en hield die open lijnen in haar voordeel. Op zich moest Bonne nog wel spitsroeden blijven lopen, toch was het allemaal nog net in de hand te houden, ondanks al die open lijnen (de diagonalen a7-g1, a8-h1, de g-lijn en de h-lijn). Wat van heel groot belang bleek bij Bonne's verdediging was de strategisch heel juist geplaatste loper op de diagonaal a2-g8. Daardoor kon Sheila maar geen toren op g8 krijgen! Wat ook typerend was voor deze partij was het feit, dat Bonne pas op zet 22 zijn ontwikkeling voltooide met het verbinden van zijn torens! Maar eigenlijk werd het nu allemaal verder een kwestie van die zo hoog geroemde techniek en daar leek weinig op aan te merken. Met deze winst bleef Bonne nog op plek drie en bleef Ad ook nog op afstand (hoewel één punt daarvoor natuurlijk wel heel weinig is!)

Dan kwam Willem-Jan Tanis ook weer eens bij de club kijken. Hij zit nog in de race voor het winnen van de beker en hoopte misschien wel nu zijn halve finalepartijen tegen Jan van Huizen te kunnen spelen. Maar Jan en Reina waren op vakantie (de catering van de club was keurig verzorgd door Sheila en Wim Noordermeer) en dus ging dat feestje voor Willem-Jan niet door. Zijn feestje heette nu Ben Blakmoor, hem ook bekend van partijen bij Ontspanning uit Ouddorp. In de onderhavige partij ging het niet helemaal zoals Willem-Jan hoopte, hij verloor namelijk twee stukken voor een toren, kreeg daar echter wel een pion voor terug. Hierdoor kwam er een vrij moeilijk eindspel op het bord, waarbij er redelijk snel torens werden geruild. Willem-Jan had nu een pionnenmeerderheid op de koningsvleugel maar de koning van Ben stond ook in de buurt, dus werd de focus verlegd naar de damevleugel. Daar wist Willem-Jan tenslotte een vrijpion te creëren, wat hem z'n toren en Ben de loper kostte. Ben's paard moest nu die pion afstoppen, terwijl de pionnen op de koningsvleugel er langzamerhand allemaal afgingen. Het resultaat was, dat de koning van Ben moederziel alleen stond op die verre koningsvleugel, terwijl hij zo nodig zou zijn geweest op die andere vleugel, dan echter om de partij te kunnen winnen. Bij zijn afwezigheid daar werd het dus remise.

Leo Stelloo had zich voorgenomen nu eens flink van zich af te bijten en kreeg daarvoor Wim Albus als tegenstander aangewezen. Helaas was de aandacht (een beetje te veel misschien) vooral gericht op andere partijen en dus zijn de fraaie combinaties en de weerleggingen daarvan helaas alleen aan hen beiden bekend. Bekend is echter wel, dat op een gegeven moment op Leo's klok de cijfertjes "00.00" verschenen, vergezeld door een vlaggetje, terwijl er bij Wim nog een aantal andere cijfertjes te zien waren. Verlies voor Leo dus.

Hij lijkt een beetje terug te komen op zijn oude niveau, althans deze avond speelde Jan van Baardwijk een goede partij tegen Michiel Landman. Althans, hij wist goed te profiteren van het iets te veel alles op de aanval zettende spel van Michiel. Dat hield tenslotte in, dat Michiel geen kansen meer zag om iets meer van zijn avond te maken dan opgave.

Eindelijk wist Martijn van Dam dan zijn neerwaartse spiraal te stoppen en daar had hij Frits Wilschut voor nodig. Maar Frits liet zich niet zonder slag of stoot naar de slachtbank slepen, daarvoor moest Martijn wel alles uit zijn kast halen. Dat betekende tenslotte dan wel, dat Martijn wat dichter bij zijn gewenste eindresultaat voor het seizoen kwam. Hij scoorde vier punten meer dan zijn naaste concurrent en met nog 8 ronden te spelen groeien zijn kansen.

Dan Frits van der Veeke. Het ging er een beetje op lijken, dat hij van Dik Roeffel zou gaan verliezen. De stelling, die op een gegeven moment namelijk op het bord verscheen wees wel in die richting. Maar uiteindelijk bleek toch het tegenovergestelde waar te zijn geworden want Frits won de partij. Misschien had Dik toch net wat te veel van zijn mogelijkheden gevraagd.

De grootste concurrent voor Martijn op de groepswinst in groep drie is Tim Albus en hij mocht proberen Johan Müllenberg te verslaan. Dat bleek niet al te moeilijk voor Tim te worden want Johan overzag enkele keren de betere mogelijkheden.

Tenslotte (last but not least, zeg je dan) nog de strijd tussen Ronald van Velzen en Casper Verbeek. Vaak weet Ronald het zijn tegenstander flink lastig te maken maar als deze dan toch de rug recht houdt blijft er hoop voor hem. Casper daarentegen wil nog wel eens een gedachtenslippertje maken, waar hij zich ditmaal niet aan bezondigde. Dit zou je, in grote lijnen, het scenario van hun partij van deze avond kunnen noemen. Ze waren nog als laatsten bezig en uiteindelijk wist Casper de partij in zijn voordeel te beslissen.

Door dit alles is er een nieuwe stand gekomen.