Ronde 14

Deze ronde kenmerkte zich enigszins door de afwezigheid van een aantal spelers van het eerste team. Zij hadden voor de volgende avond de belangrijke uitwedstrijd tegen Overschie 3 op hun programma te staan. Toch werden er nog een achttal partijen gespeeld.

De ronde kenmerkte zich weer door een oneven aantal aanwezigen. Daar werd Wim Noordermeer de dupe van, hoewel hij zich toch wel zal hebben geamuseerd met het kijken bij de verschillende partijen.

Zoals daar eerst was die tussen Ernst-Jan Pluim Mentz en Michiel Landman. Daarin probeerde Michiel het zo lang mogelijk vol te houden en hij slaagde daar redelijk in. Maar ook mede door de spelstijl van zijn tegenstander, die eigenlijk heel zeker van zijn plan wil zijn voor hij het uit gaat voeren. Dat betekent in de praktijk dat de tegenstander heel langzaam naar de slachtbank wordt gevoerd. Dat overkwam dus nu Michiel.

Dan Ben Blakmoor tegen Bonne Faber. Het kenmerk van hun onderlinge partijen is vaak, dat ze willen zien of de ander de gespeelde variant goed lijkt te beheersen en dan remise aan te bieden. Ben startte met een openingsvariant die hij ooit wel eens in een boekje was tegengekomen en nu eens uit wilde proberen. Bonne reageerde hier goed op, hoewel een paard van hem, na afruil van zijn soortgenoot, in een moeilijk parket kwam te staan. Daar wist hij toch redelijk goed uit te komen en dus werd er remise aangeboden. Maar Ben vond dat dit al zo vaak de uitslag was geweest en wilde verder spelen. Hij won daarbij een pion en wist z’n torens te verdubbelen op de e-lijn. Aangezien alle andere stukken waren geruild werd het voor Ben nu een kwestie van druk uitoefenen op zwakke pionnen in het zwarte kamp. Dat gebeurde ook en er ontstond een stelling met een vrijpion van Ben op de voorlaatste rij. Middels een aantal schaakjes wist Bonne zijn toren ook op die rij te krijgen maar hij stond eigenlijk grandioos verloren. Ben wist echter niet de goede zetten te vinden en Bonne kon een randpion naar voren laten rennen. Die pion werd door een soort van vesting beschermd tegen de vijandelijke toren en kon zelfs promoveren. Van grandioos verloren kwam Bonne nu grandioos gewonnen te staan, wat ook Ben inzag en – met spijt in zijn hart – daarom de partij opgaf.

Een mooie partij van zoeken naar de juiste stelling werd het tussen Peter Derrez en Wim Albus. Hierbij leek Wim het gevaarlijker deel van de zetten voor zich op te eisen, toch was het aan Peter om materiaalwinst te boeken. Die winst bestond uit een tweetal pionnetjes, die echter onvoldoende waren voor partijwinst. Daarom kwamen beiden dan ook remise overeen.

Jan van Huizen kreeg te maken met Sheila de Jonge en wist voorzichtig zijn stempel op die partij te drukken. Hij kreeg een mooie batterij van loper en dame, gericht op het zwakke punt h7. Die pion viel dan ook, Sheila wist echter nog een poosje te ontsnappen aan erger. Maar op een gegeven moment komt er toch een einde aan dergelijke ontsnappingen en met vaste hand voerde Jan zijn leger aan naar winst.

Die vaste hand ontbrak er een beetje aan bij Rob van Wijgerden. Hij speelde tegen Jan van Baardwijk en moest met lede ogen toezien hoe Jan langzamerhand beter kwam te staan. Dat resulteerde tenslotte in winst voor Jan.

Ronald van Velzen en Frits van der Veeke komen elkaar regelmatig tegen achter het bord en de resultaten daarvan houden elkaar redelijk in evenwicht. Deze avond was de eer aan Frits om de winst binnen te mogen halen, hoewel hij daar wel langer voor nodig had dan strikt noodzakelijk.

Eigenlijk werd het weer een klein drama voor Leo Stelloo tegen Arie Bliek. Leo gebruikte weer erg veel tijd voor het opzetten van een goede stelling. Dat lukte ook wel tegen de verdedigend ingestelde Arie maar toen het er op aankwam om te gaan oogsten was de tijd voor Leo al flink geslonken en raakte hij daardoor toch wat geagiteerd. Dat is natuurlijk niet de beste instelling om goede zetten te bedenken en Leo ging eigenlijk z’n klok meer in de gaten houden dan zijn stelling maar daar was hij te laat mee, hij was namelijk al eens vergeten zijn klok in te drukken en Arie speelde daarbij stommetje. Dat leidde tenslotte toch naar partijverlies voor Leo.

De laatsten, die aan bod komen zijn Frits Wilschut en Casper Verbeek. In die partij leek Frits steeds de overhand te hebben, hoewel Casper zijn uiterste best deed om erger te voorkomen. Maar hij wist op een gegeven moment stukverlies niet te voorkomen en dat resulteerde langzamerhand in partijverlies.

Dit alles geeft een nieuwe stand.