De laatste loodjes van het lopende seizoen wegen er nog behoorlijk in voor sommigen. Immers, het komt er nu op aan hoe de prijzen verdeeld gaan worden. Daarom is nu, voor hen, die nog een prijs willen verdienen, wel hun aanwezigheid vereist, anders kunnen ze wel eens net achter het net moeten gaan vissen!
Voor de prijzen is het niet meer echt belangrijk ( de kampioen is immers eigenlijk al langer bekend), toch werd er nog behoorlijk strijd geleverd om als tweede te eindigen. Die strijd ging tussen Jan van Huizen en Jan van Dam. Vooral eerstgenoemde leek er van overtuigd dat een hoge plaatsing minimaal interessant is. Hij wist althans een behoorlijke aanval op te zetten, waarbij laatstgenoemde het naliet zijn koning goed veilig op te bergen achter de pionnen op zijn vleugel. De koning bleef dus in het midden en iedere schaker weet dat hij daar aanvallen te duchten kan hebben zonder zich behoorlijk te kunnen beschermen. Die aanval leek er ook te komen, de jeugdleider verzuimde echter één van de belangrijke zaken bij een koningsaanval (materiaal erbij halen) uit te voeren. Hij ruilde namelijk eerst materiaal af en bracht pas daarna een toren naar de e-lijn. Toen bleek verdedigen makkelijk voor Van Dam en de partij eindigde in een toreneindspel met aan beide kanten evenveel pionnen en dus remise.
Dat bleek ook het resultaat in de partij tussen Jan van Baardwijk en Fred van Wieringen. Net als in zijn partij uit de vorige ronde (tegen de jeugdleider) leek Fred ook nu goede zaken te kunnen doen. Maar ook nu liep dat voor hem mis, zijn tegenstander wist wat gevaarlijk materiaal af te ruilen en hield daaraan zelfs de open c-lijn over. Maar Fred wilde eigenlijk liever niet verliezen en plaatste (na ruil van een stel torens, waardoor die c-lijn nu werd bezet door een vrijpion) een paard op c7, waar het edele dier perfecte dingen deed voor de verdediging. Zo ongeveer alle andere lijnen waren dichtgeschoven en Van Baardwijk zag geen mogelijkheden om nog door te breken, zodat ook hier (met een toch wel opgeluchte Fred) tot remise werd besloten.
Daar kwam Bonne Faber lang niet aan toe tegen Ernst-Jan Pluim Mentz want al binnen 10 zetten had de nieuwe (en de eveneens oude) clubkampioen al een strategische fout vastgelegd, waardoor er (noodgedwongen) lijnen werden geopend en Bonne's materiaal aan alle kanten werd gepend, wat dus al snel verlies opleverde.
Ben Blakmoor is opnieuw heel goed in vorm, wat hij o.a. ook al bewijst in het kampioenschap van Goeree-Overflakkee, waar hij tot nu toe in de top meedraait. Deze avond kwam Leo Stelloo er tegen hem dus ook hoegenaamd niet aan te pas, hij kon slechts toekijken, hoe hij in de pan werd gehakt.
Dat werd ook het lot van Rob van Wijgerden tegen Sheila de Jonge. Rob vond aanval blijkbaar veel beter dan ontwikkeling. Hij wist dan wel een paar pionnetjes te veroveren, die wogen op het moment echter lang niet op tegen de vernietigende aanval, die hij kreeg te verwerken. Dus mocht ook Rob al vrij snel een nulletje achter zijn naam laten zetten.
Ook nu weer leek Frits Wilschut een goede partij op te kunnen zetten, tegen Frans Troost. Maar Frans behandelde de partij heel voorzichtig en dat loonde. Hij wist, als inwoner van een visserijdorp, een heel mooi matnet te vlechten, waaruit geen ontkomen meer was voor die arme Frits!
Onderaan de ranglijst bleek Dik Roeffel weer eens de stoute schoenen te hebben aangetrokken en daarmee een bezoek aan de schaakavond te brengen. Hij kreeg Trudy Angeneind tegenover zich en beiden maakten er een leuk potje van. Trudy miste daarbij wel een aantal kansen, wie maalt daar echter om als je een geweldig gezellige avond meemaakt?! En aan het einde van die gezellige avond bood ze maar eens remise en dat aanbod werd aanvaard. Nog steeds geen overwinning voor Trudy, wel haar derde remise dit seizoen.
Hier is de stand na ronde 35 te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten