Hier was er nog niets aan de hand, alles was en werd in gereedheid gebracht voor wat men hoopte dat er zou volgen. Maar dat zou echter niet voor iedereen brengen wat er van werd gehoopt.
In het begin van het seizoen had kampioen Ernst-Jan Pluim Mentz zijn eerste nederlaag van het seizoen geleden tegen Fred van Wieringen en daarom was hij toch wat meer gebrand op een goed resultaat. Want, normaal gesproken, zou je van iemand, die het kampioenschap al heeft binnengehaald verwachten, dat hij het heel rustig aan gaat doen en redelijk op zijn gemak de finish zal halen. Hoewel, op zeker moment in de partij leek het er op, dat Fred opnieuw een resultaat zou halen. Althans, materieel gezien stond het gelijk, beiden een toren, een licht stuk en 4 pionnen, dus ze leken te flirten met een remise. Maar nu bleek Fred ergens een foutje te hebben gemaakt want hij stond "plotseling" een pion achter. Het verdere materiaal verdween van het bord en Ernst-Jan raakte in zijn element. Het werd uitgespeeld zoals het hoort en toen Fred zijn laatste pion op moest geven gaf hij ook meteen de partij op.
Ben Blakmoor blijkt de laatste tijd goed in vorm, tegenstander Jan van Huizen echter ook! Ben ging blijkbaar net iets te frivool te werk en raakte daarbij belangrijk materiaal kwijt, zonder enige vorm van compensatie. Dan is Ben niet iemand, die helemaal doorgaat tot het gaatje ofwel tot het moment, dat hij nog slechts een kale koning heeft en zijn tegenstander nog het nodige meerdere materiaal. Dus Ben gaf op zodra hij zag, dat Jan nauwelijks problemen met het uitspelen zou ondervinden.
Wie ook goed in zijn vel zit op het moment is Wim Noordermeer. Tegen Bonne Faber hield hij enige tijd goed stand, toch echter wist Bonne een pion buit te maken. Nu echter ging Wim er eens heel goed voor zitten en wist steeds de goede zetten te vinden en de stelling zo goed mogelijk te verdedigen. Bonne probeerde nog wel een tijdje een winstweg te vinden, Wim had echter overal een afdoend antwoord op. Hierdoor misschien een beetje gedesillusioneerd bood Bonne maar remise, een aanbod, dat grif werd geaccepteerd.
Remise lag niet op de weg van Jan Straatman en Jan van Baardwijk. Eerstgenoemde wist een mooie en waarschijnlijk ook wel gewonnen stelling op te bouwen. Niet alleen positioneel, ook qua tijd kwam hij beter te staan. Maar toen gingen er andere zaken meespelen want Jan Straatman raakte te veel in de ban van zijn betere stelling zodat hij regelmatig vergat zijn zetten te noteren. Op dat moment was Van Baardwijk de laatste 5 minuten bedenktijd al voorbij en hij hoefde dus niet meer te noteren. Dat zijn tegenstander dat ook niet onmiddellijk deed werd hem toen wat te veel en hij "sommeerde" hem wel te noteren. Mede omdat hun partij de laatste nog bezig zijnde was stonden er nogal wat toeschouwers bij, wat eigenlijk niet bevorderlijk is om dergelijke zaken zo goed en sportief mogelijk af te werken. Straatman raakte geïrriteerd en maakte foutjes. Die werden afgestraft en Jan van Baardwijk wist te winnen. Een nieuw bewijs, dat je de regels goed dient te kennen en moet weten hoe ze toe te passen want zeker in externe partijen kan zoiets tot problemen leiden waar niemand op zit te wachten eigenlijk.
En weer wist Leo Stelloo een leuke positie in te nemen , nu tegen Michiel Landman. Maar Michiel speelde veel te snel naar de zin van Leo en dat beïnvloedde zijn spel toch wel. Er was hierbij geen sprake van irritatie, toch raakte Leo zijn leuke positie kwijt en kon wat later zelfs opgeven. Weer een bewijs eigenlijk hoe belangrijk het is om je bedenktijd goed te verdelen over je partij!
Sheila de Jonge had wat slechtere resultaten op haar conto gekregen en wilde daar graag een einde aan maken. Daarvoor had ze Arie Bliek als tegenstander gekregen. En warempel, het lukte haar om nu eens aan de beste kant van de score te komen te staan. Haar avond kon niet meer stuk!
Ook Dik Roeffel kreeg het moeilijk. Frits Wilschut speelde hem toch redelijk "van de mat" en mocht daardoor het punt scoren.
Tenslotte gebeurde er ook het nodige tussen Trudy Angeneind en Ger Croonenberg. Zelfs kwam het zover, dat Ger zo galant werd om één van zijn eigen stukken te slaan. Zo had Trudy dus eigenlijk twee vliegen in één klap kunnen slaan of, in andere woorden, twee torens in één zet! Ger kreeg dus straftijd, maalde daar nauwelijks om want zijn positie was veel beter en ook voldoende voor winst tenslotte.
Een veelbewogen avond dus met een nieuwe stand. Ook nog informatie over het OPKZ en ook over het Jan Zwart-toernooi op 29 juni a.s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten