 |
De enige, die Ernst-Jan nog van de titel af zou kunnen houden was Jan van Dam. Dat zou dan in deze ronde dienen te gebeuren, waarbij waarschijnlijk een remise zelfs onvoldoende zou zijn. Maar geen van beiden staat bekend om het spelen van salonremises. Er zou dus wel een winnaar gaan komen. De partij ontwikkelde zich eigenlijk volgens de verwachtte patronen, waarbij Jan eigenlijk heel langzaam maar eigenlijk ook wel heel zeker steeds dichter naar de muur achter zijn rug werd gedrukt. En inderdaad, Jan voelde die muur steeds harder drukken en wist geen oplossing meer te vinden voor zijn stellingsproblemen. Een clubkampioen dus van het lopende seizoen en ook langs deze weg felicitaties aan Ernst-Jan.
Ook nog in deze schaduwgroep speelde Jan van Huizen tegen Wim Noordermeer. Jan wist een stelling met enig voordeel op te bouwen, het blijft echter steeds oppassen tegen Wim! Maar zover liet Jan het niet komen, hoewel de partij wel een groot deel van de avond in beslag nam. Uiteindelijk wist Wim de bekende vrijpion niet meer af te stoppen en kon Jan een punt bij laten schrijven.
Ook Jan Straatman begon dit seizoen als deelnemer aan schaduwgroep 1. Die plaatsing kon hij deze avond bewijzen tegen Frans Troost. Dat hij het graag wilde bewijzen bleek eigenlijk wel uit zijn tijdsverbruik. Maar Frans liet zich niet intimideren en speelde zijn zetten zeer gemotiveerd, echter wel sneller dan Jan. Daardoor kwam Jan achter in tijd en ook de stelling werd er niet echt sterker op voor hem. En als een kat in het nauw bood hij - met minder dan een minuut op zijn display - remise aan, wat Frans serieus leek te overwegen. Zoiets blijft eigenlijk altijd een discussiepunt: logisch, dat iemand in een dergelijke positie remise aanbied. Moet je dat dan aannemen omdat je de tegenstander anders zogezegd door de vlag jaagt (wat een onsportieve bijklank heeft), moet je doorspelen omdat je tegenstander dan op tijd verliest (die tegenstander dus inderdaad eigenlijk door de vlag jagen) of moet je doorspelen omdat je vindt, dat je de betere kansen hebt en dan vrij zeker weten, dat je tegenstander denkt dat je voor de tweede optie gaat. Ook Frans speelde door en Jan's vlag viel inderdaad. Ondanks alles toch wel een verdiende overwinning voor Frans.
Hoewel hij steeds meer qua stand terugkomt tussen zijn groepsgenoten speelde Jan van Baardwijk deze ronde weer tegen iemand, die hij normaliter niet zo vaak tegenover zich ziet. Hij speelde tegen Ger Croonenberg, die jammer genoeg vaak wel eens een slordigheidje wil laten passeren. Zo ook nu en Jan kwam snel bevredigend te staan. Ger probeerde nog het een en ander, Jan liet hem echter niet meer de gelegenheid terug in de partij te komen en noteerde zodoende een punt.
| Nr. | Naam | r.1 | r.2 | r.3 | Tot. |
| 1 | Ernst-Jan Pluim Mentz | 1 | 1 | 1 | 3 |
| 2 | Jan van Huizen | 1 | 0 | | 1 |
| 3 | Ben Blakmoor | 0 | 0 | 0 | 0 |
| 4 | Jan van Dam | 0 | 1 | | |
Voor de titelstrijd van groep 2 was ieder aanwezig en kon er dus een volledige ronde (2 in dit geval) worden ingehaald. Daarbij bleek Bonne Faber in de vorm van zijn leven te steken, getuige het feit, dat hij al binnen 10 zetten een kwaliteit achter stond, zijn rochade was verpest en er even later ook nog enkele van zijn pionnen in het doosje verdwenen. Fred van Wieringen voelde zich niet te belangrijk om die cadeaus aan te nemen! Het verhaal is dan eigenlijk wel voorbij, om echter zo snel al op te geven, dat wil normaliter nog niemand. Maar de uitslag is al wel gekend.
Nog in de groep speelde Alex van Wieringen tegen Tim van der Hart. Voor Alex was het in het begin een beetje net zo als voor zijn vader. Na zo'n zet of 10 had ook Alex een eigenlijk al winnende voorsprong, alleen kreeg hij nog geen cadeautjes. Zijn voorsprong was van een meer strategische aard. En hij ging die voorsprong ook nog eens uitbouwen, zodat het een kwestie van tijd leek. En tijd ging Alex ook gebruiken, hij zag de winstweg eenvoudig niet. Zoals dan vaak wel gebeurd, zo ook hier. Alex wist geen verbeterende zetten te vinden en Tim ging zich steeds meer op zijn gemak voelen, hij kon kleine zetjes doen om zijn positie te verbeteren. En plotseling was het omgeslagen, van groot voordeel naar gering voordeel naar achterstand, alles moest Alex meemaken deze partij. In het eindspel met licht materiaal kreeg hij nog kansjes, zag deze echter niet en ging tenslotte roemloos ten onder. Hierdoor krijgt de laatste partij in deze groep een ongekende lading: zoon tegen vader en zoon moet winnen wil hij kampioen worden.
| Nr. | Naam | r.1 | r.2 | r.3 | Tot. |
| 1 | Alex van Wieringen | | 0 | 1 | 1 |
| 2 | Tim van der Hart | 1 | 1 | 0 | 2 |
| 3 | Bonne Faber | 0 | 0 | 0 | 0 |
| 4 | Fred van Wieringen | | 1 | 1 | 2 |
Wim den Heijer mocht weer eens het genoegen smaken tegen iemand uit een hogere groep uit te komen. Arie Bliek nam tegenover hem plaats en deed de voor hem toch wel kenmerkende zetten. Een speelstijl, die een beetje aan Boris Spassky doet denken, alleen wel een Spassky in een bijzonder vroeg stadium van zijn carrière!! Daar zou je dan misbruik van moeten kunnen maken als tegenstander, dat wilde bij Wim echter niet zo lukken. Arie nam het heft in handen en liet zich dat niet meer ontsnappen, wat hem een punt opleverde.
Ook in groep 3 werd een kampioenspartij gespeeld. Sheila de Jonge kon daar haar kansen op de titel gaan verbeteren in een partij tegen Mehdi Potters. En inderdaad, ze verbeterde haar kansen, echter niet helemaal dankzij eigen prestatie. Eigenlijk meer dankzij blunderend spel van Mehdi, nadat hij toch een wel leuke positie op had weten te bouwen. In zijn ijver om het voor hem zo nodige punt te gaan scoren overzag hij een stukverlies en later deed hij ook nog een toren in de aanbieding. Toen was het helemaal over en zag de stand in deze kampioensgroep er zo uit:
| Nr. | Naam | r.1 | r.2 | r.3 | Tot. |
| 1 | Sheila de Jonge | 1 | 1 | | 2 |
| 2 | Leo Stelloo | 0 | 0 | 0 | 0 |
| 3 | Ger Croonenberg | | 1 | 0 | 1 |
| 4 | Mehdi Potters | 0 | 1 | 1 | 2 |
Ook hier dus een stand, waarin nog één partij gespeeld moet worden en er aan het slot een trio aan kop kan gaan. Maar zover is het nu nog niet, we kijken eerst naar de partijen van deze ronde. Daarin speelde in schaduwgroep 3 nog Frits Wilschut tegen Leo Stelloo. Daarin liet Leo zien toch niet helemaal ten onrechte ook bij het viertal voor de titel meegespeeld te hebben. Hij speelde Frits eigenlijk helemaal zoek en het leek wachten op de niet meer te pareren slotzet te zijn. Leo maakte het zich echter toch iets te moeilijk en Frits zou nog kansen hebben kunnen krijgen. Hij vond echter dame tegen toren en twee lichte stukken een te grote achterstand om nog verder te spelen en gaf daarom op. Daardoor kreeg Leo wel de hulde, die hem een beetje toekwam!
Het wil Trudy Angeneind nog steeds te weinig lukken om haar mogelijkheden ook inderdaad te gelde te brengen. Zo ook tegen Dik Roeffel. Bijna iedereen had de zaal al verlaten op zoek naar het warme bed of naar het biertje aan de tap terwijl Trudy en Dik nog zaten te zwoegen. Maar dat zwoegen werd Trudy tenslotte fataal. Ze was daar te lang mee bezig geweest en zag door de bomen van de mogelijkheden het bos van die goede zet niet meer. Ze gaf aan het eind van de avond (eigenlijk waren de kleine uurtjes al even gevorderd) have en goed weg en Dik een hand.
Sidney Noordijk mocht het weer eens proberen tegen Jannes van Halen. Daar leek hij in eerste instantie garen bij te spinnen, totdat Jannes zijn voordeel van de open h-lijn te gelde wilde gaan brengen. Daar had Sidney geen antwoord op en hij moest dan ook het punt aan zijn tegenstander laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten