Het beloofde een gezellige avond te worden en de fundamenten daarvoor werden al gelegd door wedstrijdleidster Sheila de Jonge. Als een moederkloek nam ze plaats op een tafel, naast de beide viertallen en heette de bezoekers van Messemaker 1847 welkom met enkele vrolijke opmerkingen. Het is al weer de derde opeenvolgende ontmoeting tussen beide viertallen geweest. Beide laatste daarvan zijn bij De Pionier geweest, de Gouwenaars zullen inmiddels dus wel weten of ze welkom zijn. Hoewel, als je dat tegen het licht van de uitslagen houdt.......!
Het duurde een poosje, voor er ècht tekening in de strijd kwam, hoewel de tendens al wel in het voordeel van de bezoekers leek te evalueren. Het eerste bord, waaraan dat ook daadwerkelijk van toepassing ging worden, was bord 4, met aan de Pionierkant Leo Stelloo. Leo had zijn koning wat onveilig en onbeschermd op veld h2 neergezet, waar hij een stormloop van vijandige pionnen kreeg te verwerken. Het laatste uurtje van die witte koning leek geslagen, Leo wist zich echter daaraan te ontworstelen. Maar het materiaal van de tegenstander heeft dan meestal wel de vitalere delen van het bord onder controle genomen. Met het nodige manipuleerwerk werd de nederlaag nog even uitgesteld, uiteindelijk bleek die toch onvermijdelijk.
Aan bord 1 leek Frits van der Veeke van de gedachte uitgegaan te zijn om al het materiaal maar zo lang mogelijk op het bord te houden. Dat lukte vrij goed, toen de anderen al enigszins met het eindspel waren gevorderd keek Frits nog tegen een vol bord aan. Maar dat kan ook wel zo zijn nadelen hebben, ook Frits moest erkennen, dat zijn leidinggevende capaciteiten niet helemaal waren opgewassen tegen een dergelijke massa. Hij werd dan ook langzaam maar heel zeker van het bord geschoven.
Nu moesten de beide andere partijen dus worden gewonnen voor het tweede wedstrijdpunt in totaal dit seizoen. Zowel Frits Wilschut aan bord 2 als Wim den Heijer aan bord 3 hadden leuke stellingen op weten te bouwen, ze leken beide echter onvoldoende om dat resultaat ook daadwerkelijk te bereiken. En plotseling eigenlijk was het afgelopen. Aan beide borden werd de vrede getekend. Misschien was het heilige vuur een beetje gedoofd bij de 4 spelers en leek het wel leuk om te stoppen met naar een beter resultaat te zoeken.
Uiteindelijk werd het wedstrijdformulier als volgt:
| | De Pionier | 1328 | - | Messemaker 1847 | 1388 | 1 -3 |
| 1 | Frits van der Veeke | 1367 | - | Wibo Bourguignon | 1483 | 0 -1 |
| 2 | Frits Wilschut | 1251 | - | Ronald Bode | 1435 | ½- ½ |
| 3 | Wim den Heijer | 1366 | - | Wil Woudenberg | 1395 | ½- ½ |
| 4 | Leo Stelloo | | - | Adrie Oosterhof | 1238 | 0 -1 |
Dan speelde Ernst-Jan Pluim Mentz weer eens zijn gekende spelletje en het slachtoffer daarvan luistert naar de naam Jan van Huizen. Uiteraard probeerde Jan de onderste steen boven te krijgen, dat bleek echter nog steeds te weinig om een resultaat neer te kunnen zetten.
Ook Jan van Dam toonde geen medelijden. Tegen Ben Blakmoor ontstond de mogelijkheid een gat in de stelling te maken en die mogelijkheid liet Jan zich niet ontzeggen. Ben probeerde nog wel er wat meer van te maken dan er eigenlijk in zat, dat mocht echter niet lukken.
Bonne Faber lijkt terug op het goede pad; na een remise tegen Ernst-Jan twee ronden geleden maakte nu Ad van der Ree zijn opwachting tegenover hem. Het werd een gelijk opgaande strijd en op zeker moment leek Bonne zelfs iets beter te komen staan. Maar Ad wist het goede plan te vinden en Bonne had daar geen echt antwoord op. Zijn paard kwam in de knoei op de koningsvleugel en leek een prooi voor Ad's dame te zijn. Maar Ad zag een mooier plan, schijnofferde een toren en won daar een pion en een open stelling van Bonne's koning mee. Verlies voor Bonne leek een kwestie van tijd, van die tijd had Ad echter niet veel meer. De (al zo'n 280 dagen ontslagnemende) Belgische regering heeft pas geleden aangekondigd hun kerncentrale's aan een stresstest te willen onderwerpen, gelukkig blijkt Ad geen kerncentrale te zijn, hij zakte perfect voor de test en z'n partij werd daardoor remise.
Bij Jan van Baardwijk en Jan Straatman werd het een spannende strijd, die helaas enigszins onverkwikkelijk eindigde. Eerstgenoemde Jan leek de hele partij lang het iets betere van het spel te hebben, kon dat echter niet over de streep trekken. Maar zoiets kost wel ontzettend veel tijd en daar had hij dus te weinig van. Gevolg, zijn klok "daalde onder nul" terwijl die van laatstgenoemde Jan nog enkele zeeën aangaf. Volgens eerstgenoemde Jan zou zijn klok echter sneller hebben gelopen dan die van andere Jan. Zoiets is natuurlijk heel moeilijk, vooral op de korte termijn van een schaakavond. Er werden enkele onverkwikkelijke termen gewisseld, op zeker moment echter kon het nuchtere verstand weer zegevieren en gingen beiden "als vrienden" weer uit elkaar.
Met het ene oog gericht op wat er met en bij "haar" viertal gebeurde en het andere op haar partij tegen Tim van der Hart gericht wist Sheila de Jonge haar jeugdige tegenstander niet echt in zijn schulp te doen kruipen. Helemaal niet toen ze meende voordeel te kunnen halen met een loperoffer voor twee pionnen, waardoor Tim's koningspositie wat minder florissant werd. Maar Sheila had te weinig materiaal in voorraad om het in gang gezette af te werken, ze verloor nog meer materiaal, "haar" viertal ging ook nog eens verliezen en ze sloot zich daarbij aan.
Mehdi Potters kreeg veel meer moeite als hij van te voren had verwacht met Trudy Angeneind, het eindresultaat echter werd hetzelfde. Trudy ging te onvoorzichtig met haar materiaal om, waardoor een deel ervan in het doosje aan de kant van Mehdi belandde.
Tenslotte kon Ger Croonenberg enigszins opgelucht ademhalen na zijn confrontatie met Sidney Noordijk. Ger had al snel materiaalvoordeel weten te halen, ging daar echter wat roekeloos mee om en Sidney meende een kans te zien. Hij verdiende een loper terug, liet zijn koning echter te veel in het moeras zinken, waar deze helaas niet meer uit wist te ontsnappen. Puntje voor Ger dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten