De slotronde

Voor de meesten was de spanning er nu wel af, behalve voor het trio aan kop van schaduwgroep 2. Ze moesten nog tegen elkaar ook en menig schuin oogje werd op de andere stelling geworpen.

Wegens de afwezigheid van de als eersten in aanmerking komende tegenstanders ofwel het nog niet zo lang geleden tegen hen gespeeld hebben, moest clubkampioen Ernst-Jan Pluim Mentz ver op de ranglijst afdalen voor een tegenstander. Uiteindelijk kwam hij daar Arie Bliek tegen, die tenslotte als eerste in aanmerking kwam. Hij liet zich niet uit het veld slaan door de verdedigende stijl van Arie en speelde niet op onmiddellijke tactische kansjes, iets, wat toch wel de betere schaker kenmerkt. Maar toen er mogelijkheden kwamen was hij er wel als de kippen bij om Arie's stelling uit elkaar te slaan en en passant nog even een kwaliteit mee te nemen. Maar Arie zou Arie niet zijn als hij niet had doorgespeeld en Ernst-Jan kreeg de gelegenheid zijn combinatie tot en met het mat uit te voeren.
Twee andere toppers uit groep 1 kregen nu de gelegenheid elkaar voor de zoveelste keer uit te testen. Jan van Huizen kreeg scheidend kampioen Jan van Dam tegenover zich en er werd een echte partij, dus geen gemakzuchtige slotrondepartij, opgezet. Jan van Dam wist daarbij op zeker moment een stuk buit te maken, andere Jan probeerde er daarna nog iets van te maken met een dreigende koningsaanval maar had daar te weinig materiaal voor voorhanden om het af te maken. Daarom koos hij, aangezien er ook nog kwaliteitsverlies dreigde, eieren voor zijn geld en gaf op.
De top van groep 2 kwam dus tegen elkaar uit. Jan van Baardwijk had eigenlijk al het hele seizoen op het vinkentouw gezeten wat de eerste plek betreft, kreeg er nu een laatste kans voor tegen "plotseling" lijstaanvoerder Michiel Landman. Het werd een spannende partij, waarin vooral Jan alles uit de kast trok om zijn kansen waar te nemen. Niet rocheren is vaak een voorbode van grote moeilijkheden, bij Jan pakte het echter goed uit, hoewel hij wel het nodige verdedigingswerk moest doen. Maar zo langzamerhand werd bijna al het materiaal afgeruild en bleven beiden achter met een toren en een vrijpion. Geen van beiden zag een kans hier nog voordeel uit te halen en daarom werd tot remise besloten. Hierdoor haakte Jan dus af als kandidaat, moest Michiel echter in grote spanning afwachten wat er in de andere partij gebeurde.
Die andere partij werd gespeeld tussen "coming man" Alex van Wieringen en Jan Straatman, die de ranglijst de laatste maanden steeds had aangevoerd. De damevleugel werd opengegooid en Alex leek het wat moeilijk te krijgen met de activiteit van zijn materiaal daar. Maar daar kwam hij redelijk uit, hoewel het wel de nodige bedenktijd kostte (bij de eerste tijdcontrole had hij nog slechts 9 seconden over!). Misschien daardoor beïnvloed sloeg hij een redelijk vergiftigd pionnetje op a5, waarna hij er het beste van moest maken door er een kwaliteit voor te geven. Na nog wat afruil hield Alex dame, loper en een stuk of 6 pionnen over (waarvan die op de c-lijn een vrijpion) en Jan dame, toren en 4 pionnen. Misschien was Jan te voorzichtig in deze fase (hij had waarschijnlijk de kwaliteit terug moeten geven), Alex wist met twee pionnen (beiden inmiddels de vrije status gekregen) tot de vijfde rij door te dringen. Heel handig sloot hij Jan's toren af van de verdediging van de koningsvleugelpionnen en ging met zijn dame op rooftocht. Tenslotte maakte hij daarmee zelfs Jan's dame buit en Michiel heel gelukkig!
Ook voor schaduwgroep 3 was het nog niet helemaal zeker want Wim Noordermeer stond dan wel steeds vrij riant aan kop, helemaal zeker kon hij nog niet van zijn zaak zijn. Daarvoor diende hij nu af te rekenen met Tim van der Hart, die een poosje had meegespeeld voor de winst in groep 2, daarvoor echter enkele ronden geleden was afgehaakt. Tim bleek niet goed uit de voeten te kunnen met Wim's openingskeuze, maakte dat later in het middenspel echter weer goed. Hij wist 2 pionnen buit te maken en donkere wolken pakten zich samen boven het hoofd van Wim. Maar Tim werd te voorzichtig en vond behoud van een pion belangrijker dan het krijgen van een aanval. Dat buitte Wim goed uit en hij won een kwaliteit. Er ontspon zich een scrimmage op de damevleugel, waaruit Wim tevoorschijn kwam met toren en 4 pionnen tegen Tim loper, paard en 3 pionnen. Twee van Wim's pionnen waren echter vrijpionnen en die beslisten tenslotte de partij in het voordeel van Wim, die daarmee schaduwgroep 3 won.
Zijn enige concurrent, Wim den Heijer, kreeg in Fred van Wieringen een sterke speler uit groep 1 voorgeschoteld. Maar Wim stelde zich onverschrokken op en viel Fred verwoed aan op de damevleugel. Echt pijn deed hij hem daar echter niet mee, of het moest zijn met de stand op de klok. Fred redde zich er goed uit, moest echter wel bijna de hele avond spitsroeden lopen tegen de aanvallen, die Wim opzette. Maar tenslotte moest Wim, moegestreden maar met opgeheven hoofd, het punt aan Fred laten. Overigens, de strijd tussen vader en zoon Van Wieringen werd beslist in het voordeel van zoon Alex, die zijn vader twee plaatsen op de over-all ranglijst voorblijft.
Alle andere partijen speelden zich af in de onderste helft van de totaalcompetitie tussen spelers uit groep 3, die geen verdere pretenties op welke prijs dan ook leken te hebben gehad. Maar ook het spelen van een mooie eigen partij tegen een gelijkwaardige tegenstander kent zijn charmes. Zo verloor Dik Roeffel van Ger Croonenberg, wist Frits van der Veeke zich niet uit de omknelling van Sheila de Jonge los te maken en had Frits Wilschut niet veel moeite met Sidney Noordijk. Tenslotte won Leo Stelloo nog van Jannes van Halen en sluit daarmee fraai zijn eerste optreden binnen De Pionier af.
Komende vrijdag overigens sluit de club het seizoen af met een slotavond met de snelschaakfinale, een gezellige avond voor de overige spelers, prijsuitreiking en de verschijning van het derde nummer van het clubblad.