Ronde 35

Een aantal zaken in de competitie lijken in een beslissende plooi te vallen, er kunnen echter nog steeds fikse verrassingen plaatsvinden.

Zo kreeg Jan van Dam de waarschijnlijk laatste kans een greep te doen naar het clubkampioenschap. Daarvoor was Ernst-Jan Pluim Mentz natuurlijk de favoriete tegenstander. Beiden kregen de gelegenheid hun redelijk bekende opening te spelen en hielden elkaar ook daarna goed in evenwicht. Jan had al een eerdere partij gewonnen en ook nu bleek hij mogelijkheden te krijgen. Maar ze werden steeds afdoende gepareerd en Jan werd langzamerhand in de verdediging gedrukt. Ook dat ging hem goed af, toch werd het steeds moeilijker. Op zeker moment kwam dan ook het eindpunt. Jan kwam in een soort matnet terecht en kon geen redding meer vinden.
Ook voor groep 2 lijkt de strijd redelijk gestreden. In de onderlinge partij speelden grootste kanshebbers Michiel Landman en Jan Straatman tegen elkaar. Michiel probeerde daarbij beentje te lichten, Jan stond echter steviger op zijn onderstel dan verwacht. Maar de aanval van Michiel, waar hij er een stuk bij in schoot, oogde best wel gevaarlijk en hij had zelfs de mogelijkheid remise door eeuwig schaak te krijgen. Maar Michiel wilde meer en kreeg daarbij het deksel op zijn neus.
Tussen Jan van Huizen en Tim van der Hart ontspon zich een levendige partij, waarin Jan meteen de betere papieren leek te krijgen. Die bedierf hij echter al snel door te proberen in het centrum door te breken. Maar Tim beantwoordde dat niet optimaal en alles kwam weer in evenwicht. En een poosje later kreeg Tim weer een kans, die hij ook om zeep hielp. Waar hij op de koningsvleugel aan had moeten gaan vallen deed hij dat op de damevleugel, waardoor Jan de aanval kon overnemen. Jan deed dat wèl op de goede vleugel en wist daar Tim's koning dermate in de verdrukking te brengen dat deze de moed opgaf.
Tussen Bonne Faber en Jan van Baardwijk werd het eigenlijk nooit een echte partij. Bonne meende met een truucje direct materiaal te kunnen winnen, overzag daarbij echter juist dat éne belangrijke zetje. Dit kostte hem een stuk en - hoewel er nog wel matdreigingen en remisekansen op het bord verschenen, waarbij Jan "helaas" steeds de goede antwoorden vond - ook de partij.
De terugval van Dik Roeffel (qua resultaten althans) blijft maar doorgaan. Nu probeerde hij Wim Noordermeer van zich af te houden, wat hem niet wilde lukken. Wim won de partij en plantte daarmee zijn naam vrij stevig op de bovenste plek van groep 3.
Sheila de Jonge had het er een paar ronden van genomen, kreeg nu met Arie Bliek te maken, die ook in de vorige ronde al had laten zien op schaakgebied enigszins vrouw-onvriendelijke trekjes in zijn karakter te hebben. Maar Sheila ging niets vermoedend de strijd aan en leek goede kansen te krijgen. Toen Arie echter een doorbraak op de damevleugel ging forceren schoot ze in een stress en daarmee leverde ze ook het punt in bij Arie.
Ook Frits van der Veeke kreeg het moeilijk en wel tegen Wim den Heijer. Wim trok ten strijde op de koningsvleugel, liet zijn koning nog wat in het centrum staan en daar wist Frits niet het juiste antwoord op te vinden. Zijn antwoord bleek tenslotte opgave te zijn, wat op dat moment ook wel het juiste bleek te zijn.
Dat Trudy Angeneind steeds beter gaat spelen is een bekend feit en ook Frits Wilschut ging dat ondervinden. Maar Trudy wist opnieuw niet de er voor benodigde lange adem op te brengen en Frits keerde de mogelijkheden voor zichzelf ten goede.
Dat deed ook Leo Stelloo tegen Sidney Noordijk. Sidney speelt nog steeds te ondoordacht en daar ging Leo, die steeds beter leert met zijn kansen om te gaan, duidelijk van profiteren.