HHC ronde 10

Alweer een oneven aantal en Bonne Faber werd gevraagd of hij oneven wilde zijn. Dat was geen probleem maar hij wilde niet tegen de andere Pioniers spelen. Hij zag een gelegenheid om andere partijen te bekijken. Gelukkig stuurden ook anderen iets over hun partij in.

De eerste partij die in aanmerking kwam was die tussen Jan van Huizen en Leo Stelloo. Door goede prestaties in vorige ronden was Leo naar een plekje in de top-10 geklommen en zodoende mocht hij het nu tegen de oud-kapioen Jan proberen. Maar die goede prestaties hielden deze avond geen stand want al binnen 15 zetten stond hij een drietal pionnen achter zonder enige compensatie. Maar het zou nog (veel) erger voor hem worden. Hij wist mat in één te dreigen maar overzag daarbij dat zijn dame, die het mat uit zou moeten voeren, op dezelfde diagonaal stond als zijn koning. Opzich misschien niet zo erg maar Jan had nog een loper die (gedekt) ook naat die diagonaal kon verhuizen. Dus z'n dame moeten geven voor een loper. Maar nisschien zou Jan ook een dergelijke miscalculatie maken dus speelde Leo door. Maar zo'n fout kwam er natuurlijk niet door Jan, die zijn voordeel gedegen uit wist te spelem en dus wat later de partij won.

Hierna de partij tussen Jan van Dam en Thomas Ammerlaan, waarvan Thomas een analyse instuurde: De opening was naar mijn gevoel redelijk gelijk op, hoewel ik wel zou zeggen dat het voor mij wat makkelijker spelen was dan voor Jan. Daaruit kwam dan ook een voordeel voor mij, maar dit probeerde ik misschien iets te snel te innen met een leuk paardoffer:

In een RSB partij had ik het langzamer gespeeld met bijvoorbeeld Lf5,  waar ik voor een tijdje naar zat te kijken. Voor intern vond ik het een te leuke zet om niet te spelen: Pxd4, waarna exd4 Dxd4+ Df2 Dxf2+ Kxf2 Lc5+ Kf1 Le3 Pcb1 (een fout, Pf3 of Txe3 was beter, nu had ik weer een groot voordeel) Lf5 Lf3 volgde, zodat we in de volgende positie kwamen:

De goede zet was hier g5, wat zeker mijn stijl was, maar ik speelde misschien iets te snel Lxb1 sinds dat later ook kon worden gespeeld. Een redelijk gelijk eindspel volgde,  met een kwaliteit en 2 pionnen tegen een loper en een paard maar vanwege de activiteit van mijn twee torens was het wel iets beter voor zwart. Na een paar rekenfoutjes van mij wist Jan echter een toren voor een loper te ruilen en dus werd het paard tegen twee pionnen, wat iets beter was voor wit. Twee blunders achter elkaar volgden:

Na Pe2 kon ik winnen met Kd5 of c5 (wat ook een suggestie was van Jan van Huizen na de partij), maar ik blunderde meteen terug met d3, waarna Jan zo goed als gewonnen stond. Een paar dubieuze zetten later was het dan ook duidelijk dat ik ging verliezen. Ik wist nog één leuk trucje te proberen:

Pxh3 e3+ Ke1 exd2+ Kxd2 volgde, waarna ik probeerde om aan de koningszijde nog iets te creëren, maar dat was, helaas voor mij, tevergeefs. Na een zet of 15 wist Jan een vrije a-pion te krijgen die ik niet meer kon stoppen en dus gaf ik op.

Hierna de partij tussen Ernst Jan Pluim Mentz en Jaap Santifort, waarbij Jaap ook zo vriendelijk was om een fragment in te sturen: Dit was de eerste partij met normale speeltijd die Ernst Jan en ik tegen elkaar hebben gespeeld! Op de een of andere manier zijn we elkaar misgelopen de afgelopen jaren. Toch wel bijzonder! Ernst Jan speelde met wit en ik koos met zwart voor de Siciliaanse opening. Beiden speelden we niet vlekkeloos Maar de aanval van Ernst Jan op de koningsvleugel was beslissend. De witte toren en paard maakten het mooi af. De zwarte koning had geen vluchtvelden meer. De zwarte dame dreigt wel mat op g2 maar er was geen tijd voor die zet:

Kijken we dan verder naar de gespeelde partijen, dan komen we bij Maurits Leentvaar tegen Frits van der Veeke en die partij was zo snel afgelopen dat er niets van is gezien! Wel bekend is de uitslag en daar blijkt uit dat Maurits heeft gewonnen.

Gaan we dan over naar Wim Noordermeer tegen Duncan Peltenburg dan blijkt, dat Duncan goed tegen de slimmigheidjes van Wim was opgewassen. Hij kwam met een aanval op de koningsvleugel en die aanval bleek zo doorslaggevend dat Wim er geen passend antwoord op wist te vinden. Winst derhalve voor Duncan. De laatste partij van deze ronde was tussen Michael Smalheer en Peter Derrez. Na een aantal remisepartijen wilde Peter wel weer eens winnen. Hij wist dat ook te bereiken door een stuk te winnen maar Michael wilde nog niet meewerken en bood nog hevig weerstand. Desondanks, met een stuk meer blijft het makkelijker spelen en dus won Peter zijn eerste partij van dit seizoen.

Alle gevolgen van bovenstaande zijn te zien op een nieuwe tussenstand.