Ook voor De Pionier is de RSB-competitie weer van start gegaan. Het eerste team kwam daarbij als eerste aan de beurt. Het was meteen al een zware tegenstander, men moest naar Rotterdam om daar aan te treden tegen de degradant uit de hoofdklasse van het afgelopen seizoen. Jaap Santifort speelde mee en was zo vriendelijk om daar een verslag over te schrijven.
Op een regenachtige avond reden we naar Rotterdam-Zuid om te schaken
tegen Shah Mata. Het begon ook al donker te worden op de heenreis. Ideaal
weer dus om te gaan schaken! Er was wat verwarring over de
speellocatie. Eerst reden we naar een sportkantine waar
wel geschaakt werd door Shah Mata maar niet door de externe teams. Dus we
moesten weer terug in de auto om naar de juiste speellocatie te rijden.
Gelukkig is het overal betaald parkeren, dus dat maakte veel goed!
Zonder welkomstwoord maar wel met het huisreglement op papier zijn we
begonnen met het schaken. De sfeer was gemoedelijk en aan twee borden werd er Engels gesproken. Dat is weer eens wat anders dan dat Ouddorpse dialect
dat je vaak op de club hoort. Tegenstander Shah Mata
was gedegradeerd uit de hoofdklasse en was dus op voorhand favoriet.
Maar De Pionier heeft de laatste jaren laten zien dat ze ook tegen
topteams hun mannetje staan! Teamleider Jan van Dam heeft een verjonging
doorgevoerd in het eerste achttal. Jammer. dat Thijs er
niet bij kon zijn want dan was het waarschijnlijk één van de jongste teams
ooit!
Helaas was uw verslaggever zelf ingespannen aan het spelen, dus de
partijen kunnen niet precies in volgorde van spelen worden behandeld.
Maar toen het 2½-2½ stond had hij tijd om wat rond te lopen en
foto’s te maken. Die gelijke stand op het scorebord was
tot stand gekomen doordat Ernst Jan had gewonnen aan bord 1, Tim had
ook gewonnen aan bord 4 en Maurits had verloren aan bord 5 en Jaap had
ook verloren aan bord 7. Jan van Dam accepteerde het remiseaanbod van
zijn tegenstander aan bord 6. Dus 2,5 punt voor
beide verenigingen.
Wat was de situatie nu de andere borden? Nou Thomas zat te zwoegen aan
bord 2. Hij stond een kwaliteit en een pion achter. Gelukkig voor hem had zijn tegenstander gierende tijdnood. Gemiddeld stond er 20 seconden
op de klok in het laatste speeluur. Tja,
dan ga je fouten maken. Zo ook nu. De tegenstander zette Thomas schaak
met zijn toren. Maar hij had niet gezien dat hij zelf ook schaak stond!
Dus een onreglementaire zet. Hij had de toren aangeraakt en moest dus de
kwaliteit terug geven om het schaak op te
heffen. De stand was nu weer bijna gelijk. Thomas speelde het eindspel
bekwaam en gaf zijn laatste stuk in ruil voor twee pionnen en daarmee had
de tegenstander geen matpotentieel meer. Remise dus en 3-3 op het
scorebord. Hier volgt dan hoe Thomas zelf over zijn partij dacht: Een nieuw RSB seizoen is weer onderweg en de eerste ronde is al
zeker geen makkie. Een redelijk standaard opening tot Le2. Hier wist ik
niet helemaal hoe de theorie ging, maar ik herinnerde me wel dat d4
redelijk goed was voor zwart, daarmee bedoel ik dat het de partij gelijk
maakt. Helaas maakte ik zelf een paar zetten later een foutje met Pgf6,
ik had Ld6 moeten spelen zodat Dg3 geen optie is. Na een paar minuten
nadenken speelde mijn tegenstander dan ook Dg3. Zet 13 na 13.h4 was de
laatste kans voor mij om de positie nog redelijk gelijk te houden als ik
h5 had gespeeld. Ik wilde echter mijn koning zo snel mogelijk uit het
midden en speelde Dd7, met het idee om O-O-O te spelen. Deze positie
staat helaas compleet verloren, vanwege de zwaktes op h7 en f7 en de
dame-aanval, die vrij snel van wit komt met de zet 19.c4. Gelukkig voor
mij speelde mijn tegenstander, die ondertussen krap in de tijd kwam, op
zet 21 De3, waardoor ik mijn toren kon ruilen voor zijn sterke paard op
d6 en een pion. Hierdoor kreeg ik op zijn minst weer praktische kansen
om nog remise te spelen, hoewel het natuurlijk nog steeds verloren staat
vanwege die h7 pion. Ik besloot die pion na lang vechten ook te offeren
in de hoop dat de paarden het moeilijk genoeg zou maken. En hoewel het
op een gegeven moment +9 stond voor mijn tegenstander speelde hij
intussen op increment, terwijl ik nog 30 minuten op de klok had. Ik
speelde dan ook redelijk snel om de tijdsdruk te houden en dat werkte
zeker in mijn voordeel. Niet alleen maakte hij namelijk een grote fout
met f5 waardoor ik de meeste pionnen kon afruilen, hij was ook gedwongen
om zijn toren op te geven op zet 51. Ik speelde namelijk 50. ...;Pe6+
en in zijn super lage tijd pakte hij de toren en gaf schaak op b7. Dit
was natuurlijk een onreglementaire zet en dus moest hij het paard op f6 pakken met de toren. Deze positie, hoewel lastig te verdedigen, is
een theoretische remise. En nadat hij nog een vorkje weggaf op zet 58,
waardoor ik de c4 pion won, werd het na een paar zetten ook remise. Ik
kwam er dus goed mee weg, maar zo zie je maar weer, dat, zo lang je
praktische kansen hebt, je zelfs een verloren positie als deze kunt redden.
Aan bord 3 had Jan van Huizen een ingewikkelde stelling. Hij had meer
materiaal maar zijn stukken stonden buitenspel. Dus de tegenstander had
alle kans om de koning van Jan onder vuur te nemen. En die koning kon
niet vluchten omdat de vluchtwegen waren afgesloten
door pionnen. Jan moest een loper offeren om mat af te wenden. Maar dat
was slechts een tijdelijke oplossing. Zijn tegenstander raapte de loper
op en ging door met de aanval. Jan heeft het nog heel lang volgehouden
maar moest uiteindelijk de vlag strijken.
We stonden nu 4-3 achter.
Als laatste was Martijn van Dam nog bezig aan bord 8. Hij stond heel lang een randpion achter in een toreneindspel. Martijn heeft het heel goed
gedaan en maakte het de tegenstander zo moeilijk mogelijk. De
tijdssituatie was een half uur tegen 30 seconden in het
nadeel van Martijn. Maar ondanks het enorme tijdvoordeel kon de
tegenstander geen winnend plan bedenken. Wel kwam zijn randpion steeds
verder naar voren. Op het laatst moet Martijn zijn toren offeren om de
tot dame gepromoveerde pion te elimineren. Gelukkig
had hij in de tussentijd zijn laatste pion ook behoorlijk ver weten op te laten rukken.
En ondanks pogingen van de tegenstander kon hij niet meer voorkomen dat
Martijn ook dreigde te promoveren. De tijd van de tegenstander was
ondertussen gedaald naar enkele seconden. Een
omstander vond het nodig om heel uitdrukkelijk te tikken op zijn
horloge omdat de tegenstander zijn klok niet had ingedrukt. Onsportief
gedraag van de toeschouwer, die naderhand verklaarde dat hij verkouden
was en daardoor zo vreemd deed! Een smoes die precies
past in de huidige tijd van nepnieuws.
Uiteindelijk ruilde de tegenstander zijn toren voor de pion van Martijn
en daarmee bleven er twee koningen over op het bord. Met die remise was de
eindstand 4½-3½ winst voor Shah Mata 1. Verdiend, maar ons team heeft
laten zien dat het met de vechtlust wel goed
zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten