Die voorlaatste paring ging tussen Fred van Wieringen en Rik Verheij. Wie kan er dan beter wat over zeggen dan één van de spelers zelf? In dit geval is dat Fred en hierna volgt zijn relaas: Na beide agenda’s naast elkaar te hebben gelegd om een speeldatum vast te stellen, konden Fred en Rik hun bekerwedstrijd spelen. Fred mocht de eerste partij met wit beginnen. Met tien minuten meer (wegens hun ratingverschil) begon Fred met een d4 opening. Rik voelde zich daar ook vertrouwd in. Na een zet of 15 offerde Rik een stuk tegen twee pionnen. Achteraf vertelde hij dat het eigenlijk een verkeerde zet was! De partij eindigde daarna in remise, na zetherhaling. Rik had nog een toren plus een aantal pionnen en Fred een toren, een paard en minder pionnen.
De tweede partij was heel spannend. Na de opening was er een hevige strijd gaande om de c-lijn. Terwijl Fred zich daar volledig op focuste, begon Rik zijn torens te verschuiven naar de f-lijn. Fred kwam daar te laat achter. Na een meester-paardzet van Rik (een soort van stukoffer) was de verdediging van Fred compleet gebroken. Hij kon niets anders doen dan Rik feliciteren met het bereiken van de volgende ronde.
Dan het verdere interne gebeuren en daarbij werd het bijzonder spannend want van de top-10 was er meer dan de helft aanwezig terwijl de nummers één en twee tegen elkaar werden ingedeeld. Jan van Dam mocht daarbij de witte stukken aanvoeren tegen Ernst Jan Pluim Mentz. Het werd een ingewikkeld gebeuren, dat Jan heel veel bedenktijd kostte en het ging er op een gegeven moment op lijken dat hij op tijd zou gaan verliezen. Maar Jan is één van de beste tijdnoodspecialisten van de club en zo werd het verschil in tijd tussen hen beiden steeds kleiner. Ernst Jan moest immers een winstweg zien te vinden en Jan kon een beetje profiteren. In het eindspel gingen twee paarden een belangrijke rol spelen maar Ernst Jan wist, ondanks de vrije h-pion van Jan, steeds verder op te stomen met zijn beide vrije centrumpionnen. Nadat de paarden waren afgeruild kon Jan niet anders dan opgeven. Hierdoor komt Ernst Jan souverein aan de leiding. Wie houdt hem van zijn volgende kampioenschap af?
De volgenden op de lijst zijn Jaap Santifort en Thomas Ammerlaan. Hierbij was Jaap weer zo vriendelijk om een analyse te doen van hun partij met een tweetal diagrammen. Die volgt hierna:
Wit heeft na Lxc1 veel stukken klaar staan voor een aanval op de zwarte koning terwijl zwart voornamelijk op de damevleugel staat met de stukken. Maar weet Jaap dat kleinere voordeel ook over de streep te brengen? Dat zien we bij het volgende diagram:De aanval van wit is gevorderd maar zwart zit ook niet stil. Zwart is ook een gevaarlijke aanval gestart. De witte dame op d1 staat dubbel gepend en zowel h2 als g2 zien er zwak uit. Er volgde Lg6+ - Dxg6, Dxd4 - Dc2, Da4+ - Dxa4, Txa4 en wit staat prettig. Maar het eindspel verzandde uiteindelijk in remise. Het was een mooie partij! Thomas heeft de ideale voorbereiding gehad voor zijn Tata-steel toernooi. Succes Thomas!Hierna komen we bij Jan van Huizen tegen Maurits Leentvaar en Jan kreeg het moeilijk tegen Maurits. Hij lijkt toch wat minder in zijn mars te hebben dan vorig seizoen, toen hij de meeste partijen "fluitend" wist te winnen. Nu bracht Maurits een nederlaag steeds dichter bij en uiteindelijk ging Jan dat ook erkennen. Winst voor Maurits derhalve.
Hans van Calmthout en Albert Bijzitter gingen er eens rustig voor zitten om een partij met haken en ogen te spelen. Daarin leek Hans het rustige deel van de partij naar zich toe te trekken, terwijl Albert de meer van zweetdruppels doordrenkte zetten speelde. Toch wist hij Hans bij te houden, wat tenslotte in een remise uitmondde. Hans stuurde nog kopij in, wat hierna volgt: In ronde 18 werd ik gekoppeld aan Albert Bijzitter, nieuw dit seizoen.
Albert had al remise gespeeld tegen de 6-voudig kampioen van Ouddorp (Jaap) en gewonnen van Maurits, dus ik was gewaarschuwd.
De partij zag cruciale fouten, zowel van wit als van zwart.
Wit had zich rustig opgesteld, zwart had het centrum ingenomen.
Wit viel vervolgens het centrum aan en probeerde het op te blazen.
Na 16 zetten stond het zo :
Wit valt 2x d5 aan en heeft zojuist met Le3 ook ’n verdediger van d5 op de korrel genomen. Zwart antwoordde met 16..Pc4 17 Pd5x – Pe3x.
Zo, de pion is binnen. Met het sobere Pe3x kon wit nu verder bouwen aan zijn lichte voordeel. Maar wit kon de verleiding van 18 Pc7+ niet weerstaan. Na 18..Ke7 19 fe3x-Tad8 was de witte muziek snel uit de witte stelling,
Sterker nog, zwart speelde het sterke ..g6-f5 waardoor wit in feite met een stuk minder speelde. Wit overwoog hier serieus op te geven, maar besloot uiteindelijk nog even door te spelen.
Inmiddels zijn we gevorderd naar zet 33
Het staat zo:
Wit heeft geprobeerd zijn witte loper te activeren, maar zwart verhinderde dat deskundig. Het zwarte loperpaar is oppermachtig, de witte koning en loper zitten opgesloten, zijn gedegradeerd tot figuranten. 33…a4, de pion stoomt op. 34 h3 en armoe troef. 34… Lc3? Albert wil het mooi uitmaken maar vergist zich. Wit had zich na 34..Ld2-Lc1-Lb2x al verzoend met de nederlaag en had het plan na ..Lc1 op te geven. 35 bc3x – a3 36 Pc2 – a2 37 Pa1, waarna het remise werd.
Na het behalen van het jeugdkampioenschap weet Tim van Huizen steeds meer van zich te doen spreken en dat moest Martijn van Dam deze ronde ook ondervinden. Stond hij in het begin van deze competitie steeds bij de beste vijf spelers, nu, na het verlies tegen Tim lijkt hij blij te mogen zijn nog net in de top-20 te staan. Winst voor Tim dus en nog net niet in de top-10!
Julian Krabbendam lijkt ook steeds meer te komen opzetten. Nu probeerde hij daar een vervolg aan te geven tegen Bonne Faber. De partij ontplooide zich steeds meer in wit voordeel maar Bonne miste op zet 25 een hele mooie kans om in het voordeel te komen. Hij had de kans goed opgezet, wist echter het wat dieper liggende voordeel niet te vinden. Nu verzandde de partij in een toreneindspel waarin beiden niet steeds de beste weg wisten te vinden. Tenslotte offerde Julian nog een pion en zou Bonne de winst in handen hebben gekregen maar zijn eindspelkennis bleek ontoereikend, waar hij later, na afloop van de partij, nog even fijntjes op werd gewezen. Nu werd het remise op voorstel van Julian.
Sheila de Jonge moest zich verdedigen tegen Jacques Kokshoorn en leek het daar moeilijk mee te hebben. Zwart kwam langzamerhand beter te staan maar ook hij kreeg te maken met het voor velen bekende fenomeen: beter staan maar het niet af weten te maken. Dit bracht het beste bij Sheila naar boven en ze zette Jacques in het hoekje waar niemand graag in wil zitten. Dat betekende verlies voor een zeer ontevreden met zijn eigen spel zijnde Jacques.
Dan Leo Stelloo, die een beetje in een vrije val terechtgekomen leek te zijn. Die wilde hij nu afstoppen tegen Bart Westdijk. Maar Bart wilde daar liever niet aan meewerken en kreeg dan ook het betere van het spel. Maar het dan afmaken is nog steeds een ander verhaal. Daar kreeg hij echter wel medewerking van Leo bij, die in zijn oude fout verviel en te veel tijd ging gebruiken voor zijn zetten. Op een gegeven moment moet je dan te snel zetten voor je gevoel en dat nekte Leo dan ook en hij ging weer eens door zijn vlag met dus een redelijk verdiende winst voor Bart.
De laatste partij van deze ronde was die met het jeugdtempo gespeelde tussen Ivan Jansen en Baris Kinis. Ivan wist vrij snel het betere van het spel te krijgen maar - het is al meer gezegd in dit verslag - je moet het wel over de streep weten te trekken. Baris leek terug te komen in de partij en het werd een jagen op een nieuwe dame voor beiden. Ze kregen beiden een pion vlak bij het promotieveld maar Baris liet de zijne in de steek met z'n koning, terwijl de koning van Ivan juist z'n pion ging ondersteunen. Het lukte Ivan tenslotte om als eerste een nieuwe dame te krijgen en dat betekende winst.
Weer is er een nieuwe tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten