Er zouden nogal wat verschuivingen in de top van de ranglijst kunnen gebeuren als tenminste de uitspraak van één van hen vooraf zou worden bewaarheid. Als eerste kijken we nu naar Jan van Dam tegen Thomas Ammerlaan. Thomas heeft al leuke resultaten neer weten te zetten, ook nu ging het lang redelijk goed voor hem. Hij is vooral bezig met zich verbeteren qua openingsstrategie en daar kon hij tegen Jan een vervolg aan breien. Maar Jan bleek niet geïmponeerd en hield Thomas goed in bedwang. Maar je kon e.e.a. wel aan beider tijdsgebruik afzien. Jan kwam langzamerhand een beetje in de gevarenzone en Thomas was bijna evenveel bij de andere borden te zien dan achter zijn eigen. Toch wist Jan er tenslotte, met een mooie combinatie, een eind aan te maken. Want met een paardoffer opende hij de g-lijn en daarlangs kon hij matdreigingen uitvoeren, zowel op g7 als via f7. Om direct verlies te voorkomen offerde Thomas zijn dame nog voor een toren en bleef daardoor achter met toren en paard tegen dame. Met zijn paard wist Thomas de dreigingen op g7 nog in de hand te houden, via f7 werd het anders. Zijn toren stond dan wel op de zevende rij, kon daar echter van verdreven worden. Tenminste, hij ging voor een poging tot eeuwig schaak met die toren en moest toen op zeker moment ervaren dat Dxf7 naar mat voerde. Martijn van Dam was degene van bovengenoemde uitspraak, maar winnen van Jan van Huizen - wat daarvoor verplicht was - zou nog niet zo makkelijk gaan. Hij kwam weer in zijn - naar het lijkt voor hem prettige - tijdnoodfase maar wist dat niet naar winst uit te bouwen, zoals wel vaker toch was gelukt. Jan wist een kwaliteit te veroveren en kon toen zijn dreigingen volvoeren met de dame. Het is niet helemaal zeker of Martijn nu verloor door tijdsoverschrijding of geen heil meer zag in verder spelen, wel zeker is, dat hij verloor. Weer een ongewenste vertoning kwam op het bord tussen Sheila de Jonge en Leo Stelloo. Want Sheila leek Leo helemaal in de tang te hebben met een triplering van haar zware materiaal langs de g-lijn. Daar leek Leo een loper weg te geven op h4 maar Sheila had blijkbaar overzien dat hij - na het slaan van die loper met Sheila's dame - een pion op kon spelen en daarmee zowel een toren als de dame aan ging vallen. Het kostte Sheila dus een toren (tegen die loper) en Leo kreeg nu mogelijkheden via de nu geopende g-lijn en met de batterij van loper en dame langs de diagonaal a7-g8. Maar Leo verviel weer in zijn oude fout en verbruikte te veel tijd om de winst binnen te halen. Dat heeft dan aan het eind de consequentie dat zetten niet goed genoeg overdacht worden, wat hem tenslotte een toren en de partij kostte! Jacques Kokshoorn en Bonne Faber gingen via de bekende paden van start. Maar even later ging Jacques toch enigszins in de fout, toen hij bij een afruil op g5 eerst met z'n dame i.p.v. met zijn paard terug sloeg. Hierdoor werd Bonne's paard, dat eerst wat triest aan de rand stond, plotseling sterk naar f4 gespeeld. Van daaruit viel hij een ongedekte pion aan, vervelender nog, hij dreigde schaak het winst van een kwaliteit. Dat wist Jacques nog op te lossen met een torenzet maar daardoor kwam zijn andere toren wel ongedekt te staan. Nu kon Bonne met zijn d-pion dreigen de witte stelling op te blazen. Jacques wist de dreigingen nog even het hoofd te bieden maar kon niet voorkomen dat Bonne tenslotte een pion in het centrum ging winnen. Hierna was er nog even sprake van of die pion gedekt kon worden maar dat lukte net nog. Jacques bood toen remise maar met een pion meer wilde Bonne nog even doorspelen. Dat bleek een goed besluit want, nadat alle andere pionnen tegen elkaar waren geschoven moest er een koningszet worden gedaan en kon de andere koning de stelling binnendringen met partijwinst in het verschiet. Dat wilde Jacques niet allemaal afwachten, hij gaf liever meteen op. Een moeilijke partij kwam er tussen Jan van Baardwijk en Johan Seinen. Daarin wisten beide partijen elkaar lang in bedwang te houden maar tenslotte - in een stelling van loperpaar (voor Jan) en loper en paard (voor Johan) - wist Jan op de damevleugel door te breken en daar de winst op te eisen. Het is wel makkelijk opgeschreven, de werkelijkheid duurde wel een poosje langer, dit werd namelijk de laatste partij die afgelopen was. Dan maakte ook Franka de Jong kennis met het jeugdtempo in haar partij tegen Tim van Huizen. Ze gebruikte haar bedenktijd zo goed mogelijk, Tim bleek echter te sterk voor haar. Verlies was dus haar deel. Wim Noordermeer bleek niet slim genoeg voor Ivan Jansen. Hij moest tenslotte erkennen dat Ivan deze avond te sterk voor hem was. Kees Breen mocht het nu proberen tegen Wilco Baartmans en Wilco begon eigenlijk al niet zo slim door zijn loper meteen af te ruilen tegen het paard op f3. Veel erger maakte hij het door zijn paard van f6, toen dat werd aangevallen, te geven voor pion e4. Het was beslist niet de avond van Wilco, even later raakte hij zijn dame kwijt voor een toren en Kees bleek mans genoeg om hierna de partij naar winst te voeren. Weer een leuke partij kwam op het bord tussen Bart Westdijk en Frits Wilschut. Daarin wist Bart door te dringen in het Wilschut-fort op de damevleugel en daar dreigde hij damewinst. Dat wist Frits nog te voorkomen, tenslotte partijverlies daarentegen niet. Dit alles voert weer naar een nieuwe tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten