Snelschaakfinale en ronde 37

Net als bij een aantal verenigingen uit de regio werd ook bij De Pionier gestreden voor de titel snelschaakkampioen '18-'19. Hiervoor had een zestal zich gekwalificeerd en zij zouden proberen die titel te bemachtigen in een dubbelrondig toernooi. In de schaduw hiervan werden nog een aantal interne partijen gespeeld.

Het leek een echt gevecht te gaan worden, vooral zichtbaar op de bijgaande foto, waar vader en zoon Jan en Thijs van Dam elkaar aan het begin van het toernooi gebiologeerd aankijken als ware het een belangrijke bokswedstrijd. In die eerste ronde bleek Thijs op punten te hebben gewonnen, net als Rik Verheij van Fred van Wieringen en Jan van Huizen op punten verloren van Ricardo Klepke. In het vervolg van dit toernooi bleek hiermee de trend al meteen gezet, Ricardo wist al zijn partijen te winnen, behalve in ronde 6, de eerste ronde na de pauze, waarin Jan van Huizen hem keurig op remise wist te houden. Hiermee is meteen aangegeven, wie er kampioen werd: Ricardo Klepke werd de opvolger van Ernstjan Pluim Mentz, die andere dingen aan zijn hoofd had dan het spelen van een snelschaakfinale. Daardoor raakte het toernooi helaas wel een deel van de spanning kwijt. Desondanks hier een welgemeende felicitatie aan Ricardo voor het meteen in zijn eerste lidmaatschapsjaar behalen van deze titel (met dus een score van 9½ uit 10!).

Een prima runner-up werd Thijs van Dam, die beide partijen van Ricardo verloor en tweemaal remise speelde tegen Rik en zodoende 7 uit 10 scoorde. Op de plaatsen 3 en 4 eindigden Rik Verheij (tweemaal remise tegen Thijs dus en blijkbaar sterker met zwart dan met wit want hij verloor met wit van de beide Jannen maar won met zwart) en Jan van Dam (tweemaal verloren van zijn zoon maar tweemaal gewonnen van Fred) met elk 4½ punt. Vijfde werd Jan van Huizen (ingevlogen als reserve voor Ernstjan) met 3 punten en als enige dus een resultaat gehaald tegen Ricardo. De rij werd gesloten door Fred, die 1½ punt wist te scoren door in ronde vier van Jan van Huizen te winnen en in ronde zes remise te spelen tegen Rik.

Bijna alle spelers uit groep 1 waren ofwel deelnemer aan de snelschaakfinale ofwel afwezig. Daarom nu meeer de focus op groep 2 en daar kreeg Jan van Baardwijk te maken met titelkandidaat Alex van Wieringen, die voor die titel in strijd is met Leo Stelloo, die deze avond afwezig was. Jan en Alex maakten er een interessante partij van, die Alex tenslotte in zijn voordeel wist te beslissen door een fraai kwaliteitsoffer op de zevende rij. Na lang nadenken besloot Jan de partij hierna op te geven in plaats van het offer aan te nemen. Had hij het wel gedaan dan zou hij enkele zetten later mat zijn gegaan achter de paaltjes.

Als een ware toreador was Michiel de arena binnengekomen, hij kon die houding echter niet waarmaken tegen Sheila de Jonge. Relatief snel moest hij namelijk de pijp aan Maarten en de felicitaties aan Sheila geven voor het verliezen van de partij.

Bonne Faber speelde tegen de enige aanwezige voor de interne competitie uit groep 1, tegen Martijn van Dam. Het werd een spannende partij, waarbij Martijn eigenlijk meer aandacht leek te hebben voor het snelschaken dan serieus met zijn interne partij bezig te zijn. Daarmee wil niet gezegd zijn dat hij slechte zetten speelde maar wel dat hij met wat meer overleg die zetten had moeten spelen. Zo gooide hij zijn hele koningsstelling open, waar die pionnen toch eigenlijk bedoeld zijn om hun monarch te beschermen. Desondanks had Bonne de nodige moeite met het vinden van een goed strijdplan. Bijvoorbeeld, in plaats van op een gegeven moment de enige achtergebleven pion van Martijn aan te vallen met een toren bood hij als het ware remise door dameruil aan te bieden. Daar ging Martijn niet op in. Bonne stelde nu een batterij van loper en dame op, die Martijn probeerde te ontkrachten door met een toren de bedreigde velden te gaan beschermen. Net als Martijn besteedde Bonne nu even wat meer aandacht aan z'n verdediging. Martijn ging echter weer volop in de aanval met zijn koningsvleugelpionnen maar daar kon een tegenaanval via de e-lijn op volgen, waardoor de loperlijn c8-h3 afgesloten kon worden. Nu maakte Martijn echter de fout door een schaakje toe te laten waardoor zijn koning toch in het nauw raakte. Nu meende hij een mataanval via de h-lijn te kunnen uitvoeren, daarbij echter overziend dat hij zelf mat ging op f7.

Het werd een avond met spelers tegen elkaar met dezelfde voornaam. Zo speelde Wim van Schie deze avond tegen Wim Noordeermeer. Eigenlijk leek Van Schie niet zoveel moeite te hebben met Noordermeer want de snelschakers waren nog maar net met de tweede helft begonnen toen beide Wimmen al rondliepen met Van Schie een duidelijk bredere glimlach om zijn mond dan Noordermeer.
André Dijkxhoorn speelde zijn partij ditmaal tegen Kees Berkhout en het bleek, dat André toch best wel kan schaken, immers, hij won zijn eerste partij sinds zijn lidmaatschap.
Dan de volgende gelijke voornamen tegen elkaar: Frits Wilschut tegen Frits van der Veeke. Hier bleek Van der Veeke net iets slimmer dan Wilschut en mocht dus huiswaarts keren met een punt.

De nieuwe tussenstand.