Laatste schaakavond van het seizoen

Deze laatste avond van seizoen '18-'19 kende, vergeleken met een aantal eerdere avonden, een goede opkomst. Maar dat had ook wel een reden, als je weet, dat de avond een feestelijk tintje had gekregen. Eerst was er een toespraakje door voorzitter Fred van Wieringen en daarna konden de aanwezige senioren hun laatste partij van het seizoen spelen.

Door secretaris Sheila de Jonge was iedereen verzocht vroeg aanwezig te willen zijn want het was op deze datum namelijk exact 45 jaar geleden dat de vereniging werd opgericht.

Eigenlijk was het toen wel enigszins een doorstart, er had namelijk al eens een schaakvereniging De Pionier bestaan in Hellevoetsluis en daar was toen op doorgeborduurd. Van die toenmalige vereniging is echter nog maar weinig bekend, wel dat de huidige vereniging van hen het aanwezige schaakmateriaal had kunnen overnemen. Maar dit memoreerde voorzitter Fred niet meer in zijn toespraakje. Wel volgde hij in zijn betoog de groei en bloei van de club middels de diverse onderkomens en vroeg het enige nog vanaf de oprichting aanwezige lid, Wim Noordermeer, naar voren om hem een beetje in het zonnetje te zetten.

Daarna ging hij de voor de gelegenheid door Reina van Huizen gemaakte taart aansnijden, waarbij ook de jeugd en hun ouders niet werden vergeten, zij waren massaal op de uitnodiging afgekomen.

Het was hem daarbij wel aan te zien, dat het voorzitterschap van een schaakvereniging toch meer is dan "het zijn van de man, die de taart aan komt snijden".

Na al deze festiviteiten kon er een laatste indeling worden gemaakt en ook daarbij leek de hoofdprijs naar de voorzitter te gaan, hij mocht namelijk de witte stukken aanvoeren tegen de nieuwe kampioen van de club, Jan van Dam. 
Tussen hen ontspon zich een leuke partij, logisch toch eigenlijk als je de nummer 2 van de ranglijst tegen de nummer 1 laat spelen? Maar het was niet slechts een leuke partij, er werd ook wel voor de winst gestreden. Fred wist, als rasechte verdediger, de aanvallen van Jan daarbij goed af te wimpelen en werd daar uiteindelijk ook een beetje voor beloond, zijn loon was namelijk een remise.

Aan het begin van de ronde was ook de winnaar van groep 3 al bekend en Jan van Huizen, lange tijd concurrent van Jan van Dam voor de titel in groep 1, moest nu tegen diens zoon Thijs, die dus kampioen van groep 3 was geworden. Ook tussen hen (het was hun tweede ontmoeting, de eerste was al in het begin van dit seizoen en toen door Jan gewonnen) ontspon zich een mooie strijd, die werd gekenmerkt door de opmerking "laten we het bord in vlam zetten" van Jan. Dat deed hij ook wel een beetje omdat hij toch geen kampioen meer kon worden en Thijs bij de jeugdafdeling steeds onder zijn hoede had gehad. Jan offerde dan ook vrij vroeg in de partij een (licht) stuk voor een pion maar Thijs leek er niet van onder de indruk te raken, hoewel z'n koning flink in het nauw kwam. Maar de aanval van Jan sloeg niet door en de materiaalachterstand deed zich steeds meer gelden voor Jan. Dit bleek op zeker moment ook voor Jan te gortig, dus gaf hij de partij op. Hiermee eindigt Thijs op een prachtige vierde plek in de algemene stand en is hij, met een straatlengte voorsprong, kampioen van groep 3 geworden.
Alleen voor groep 2 was het nog lang niet zeker wie er kampioen zou worden. Aan het begin van de avond waren er drie kanshebbers, waarvan er twee tegen elkaar speelden. De grootste kanshebber op dat moment was Alex van Wieringen, hij kreeg echter een heel moeilijke tegenstander aan Rik Verheij. Rik was van plan zijn sportieve plecht t.o.v. de andere kanshebbers zo goed mogelijk na te komen en dus had het remiseaanbod, dat Alex na een poosje deed, geen enkele kans bij hem. Wel gaf Rik aan, dat hij het onder andere omstandigheden zeker in overweging zou hebben genomen, nu echter vond hij dat hij het niet kon maken het aanbod te accepteren. De stelling op dat moment was er eentje met voor beiden een loper en een paard en een aantal pionnen, waarbij de beide lopers werden afgeruild. Wat overbleef was een potremise stelling, waarvan niemand het Rik kwalijk zou kunnen nemen als hij de partij remise zou geven. En zo gebeurde ook en Alex werd nu zo goed als zeker kampioen van groep 2.
De twee nadere kanshebbers speelden dus tegen elkaar, Jan van Baardwijk en Leo Stelloo. Op voorhand leek de strijd om het kampioenschap tussen Alex en Leo te gaan, Jan was echter de derde hond in dit geval, die ook nog eens met het been op de loop zou kunnen gaan: als Alex van Rik zou verliezen en hij zou zelf van Leo winnen dan werd Jan misschien wel groepskampioen! Ook deze partij had een interessant verloop en er zou nog weinig van de eventuele uitslag gezegd kunnen worden. Maar dat veranderde op het moment, dat Leo zijn a-pion opspeelde en daarmee veld b6 uit handen gaf. Daar kon namelijk een paard van Jan naar toe springen en Leo's dame en dametoren aan gaan vallen. Jan zag deze mogelijkheid na enig nadenken en speelde dus zijn paard naar b6. Dat ging Leo dus een kwaliteit kosten, samen met een portie bedenktijd. Maar Leo zou Leo niet zijn als hij het daar bij zou hebben laten zitten, hij probeerde nog de nodige valletjes in de stelling te bouwen. Maar, gelukkig voor Alex zag Jan steeds de manier om daar goed mee om te gaan zodat Leo zich tenslotte gedwongen zag de partij op te geven en daarmee Alex definitief kampioen van groep 2 te maken.
Hiermee zijn de partijen, waarbij iets op het spel stond, wel beschreven, hoewel het ook bij de nadere gespeelde partijen toch niet alleen om de baard van de keizer ging. Zo wist Sheila de Jonge heel mooi van Peter Derrez te winnen. Peter had zijn koning een moeilijke plek op h8 gegeven, daarbij een toren als een soort van muurtje op g8 gezet. Dat inspireerde Sheila tot het dameoffer Dxh7+, waarna er, na het logische Kxh7 een toren op de h-lijn verscheen, daarmee het mat uitvoerend.
Reinier van der Wende werd gekoppeld aan Wim van Schie en daarbij wilde Wim blijkbaar net iets te veel. Hij noopte Reinier wel tot lang nadenken, wat ook duidelijk op hun klok was af te lezen. Het was Wim wel gelukt het pionnenmuurtje voor de kort gerocheerde koning van Reinier te slechten, hij wist daar echter onvoldoende misbruik van te maken en zo kon Reinier, na het afruilen van een aantal stukken tenslotte toch de winst inpalmen.
Het is altijd een leuk gebeuren om naar de partijen van Frits van der Veeke te kijken, hoewel hij daarbij, helaas voor hem, geregeld aan het kortste eind trekt. Zo ook deze avond, tegen Wim Noordermeer. Maar als je van Wim wilt winnen, dan moet je toch wel het nodige in je mars hebben en dat bleek Frits een beetje vergeten te zijn. Daarom opnieuw een verliespartij voor hem.
Tenslotte was ook Arie Bliek weer eens van de partij om het feestje mee te vieren. Dat moest hij doen tegen Kees Berkhout maar dat is nog niet altijd even gemakkelijk, hoewel Kees het wel eens moeilijker wil doen dan nodig is. Dat is er mede oorzaak van dat hij meestal onderaan de ranglijst bengelt. Zo speelde hij ditmaal tegen Arie ook enkele zetten, waarbij je je afvroeg wat daarvan nou zijn reden zou zijn. Maar Arie profiteerde niet en zo mocht Kees zijn vijfde winstpartij van dit seizoen dus afsluiten, Arie met een toch wel vervelend gevoel terug naar Limburg sturend.

De eindstand van het seizoen.