zondag 17 juni 2018

Ronde 38

De voorlaatste ronde al van een seizoen, waarin de uiteindelijke resultaten in de RSB-competitie tot redelijke tevredenheid stemden terwijl de opkomst voor de interne competitie steeds meer een zorgenkindje lijkt te worden. Maar het is wel weer een feit, dat dit elk seizoen zo lijkt te zijn. De zomerperiode blijkt toch minder aanlokkelijk om te gaan schaken, hoewel desondanks het komende zomeravondtoernooi wel weer op een goede opkomst hoopt.

De strijd om de tweede plek in de competitie (Ernst-Jan Pluim Mentz is niet meer in te halen, hoewel hij momenteel totaal andere zorgen aan zijn hoofd heeft) kwam deze avond tot een hoogtepunt bij het gevecht tussen Jan van Dam en Jan van Huizen. Voor Pionierbegrippen was het van een goed niveau, hoewel, in tegenstelling eigenlijk wat we van hem gewend zijn, Jan van Huizen toch wel minder tijd nodig leek te hebben dan zijn tegenstander. Dat resulteerde tenslotte in bijna een half uur meer op de klok voor onze jeugdleider terwijl Jan van Dam toen al niet meer hoefde te noteren. Maar de stelling gaf toch een enigszins ander beeld. Het is te hopen, dat de jeugd ietwat andere lessen voorgeschoteld krijgt wat activiteit van de stukken betreft want die van hun leider stonden toch wat buitenspel wat betreft het centrum van de acties. Jan's dame viel dan wel een paard aan, de dame van de andere Jan dekte dit ros nog maar had daarnaast een nog veel belangrijker kijkje langs de e-lijn op het hoofdkwartier van zijn tegenstander. Daar stond ook nog een paard - hoewel aan de rand van het bord - te trappelen om aan de komende actie mee te gaan doen. Die kwam er dan ook snel want de dame viel - met medeneming van een pion - binnen op e6, hoewel dit wel dat andere paard kostte, dat door die andere dame (met schaak) werd geslagen. Nu werd ook helemaal duidelijk wat aan het begin werd bedoeld met activiteit want de dame van Jan van Huizen stond veel te ver van de actie vandaan en zo wist Jan van Dam mat te geven met dame en paard. Hiermee verdrong hij meteen zijn tegenstander van de tweede plaats.
De strijd tussen secretaris Sheila de Jonge en voorzitter Fred van Wieringen had gelukkig geen terugslag op het functioneren binnen het bestuur, dat konden beiden goed van zich af zetten, ook te zien op bijgaande foto! Fred speelde rustig zijn zetjes en bracht Sheila langzaam maar zeker in een moeilijk parket. Niet om iemand ergens mee te vergelijken, maar een kat in het nauw maakt soms rare sprongen en daar heeft Sheila ook vaak een handje van. Maar ditmaal kwam ze daar niet mee weg en zo wist Fred tenslotte de partij te winnen.
Michiel Landman startte de partij vol goed moed tegen Wim Noordermeer, zich mentaal helemaal voorbereidend op het openingsspel van Wim. Dat ging hem nog wel goed af maar hij bleek nu niet opgewassen tegen de slimme zetjes, die Wim op het bord bracht. Dat betekende tenslotte dat hij, toch wel met tegenzin, de partij op moest geven en daardoor zijn wens om hoog te eindigen op de ranglijst in rook op zag gaan.
Ook Arie Bliek was weer eens op het appèl en mocht aantreden tegen Bonne Faber. Maar Arie dacht voordeel te kunnen halen in het opspelen van zijn centrumpionnen, kreeg echter een aftrekaanval op zijn dame te verwerken, wat hem z'n laatste centrumpion kostte. Bonne echter maakte daar te weinig gebruik van, hij ruilde meteen materiaal, wat hem tenslotte op ontwikkelingsachterstand kwam te staan. Dat sprak de hele partij een geducht woordje mee, waardoor Arie, nadat veel materiaal was geruild, zijn pion terugverdiende op de damevleugel. Hierna werd het pionneneindspel toch iets minder behandeld en er ontstond een lopereindspel met gelijke lopers en elk vijf pionnen. Bonne probeerde daar nog wel garen mee te spinnen, moest echter tenslotte in remise berusten.
Dan een relatief makkelijke avond voor Wim van Schie tegen Frits van der Veeke. Hoewel het niet meteen duidelijk te zien was kon Wim enkele mindere pogingen van Frits uitbuiten in eigen voordeel waarna Frits uiteindelijk op moest geven.
Ronald van Velzen bleek niet helemaal bij de les te zijn tegen Frits Wilschut. Want op een gegeven moment bleek de dame van Ronald van het bord verdwenen te zijn, terwijl Frits nog met veel genoegen naar de zijne zat te kijken. De gevolgtrekking, die je daar uit kunt maken bleek ook het resultaat van de partij te worden: toch een Frits die een partij won.
Dan tenslotte nog Kees Berkhout tegen Leo Stelloo. Zoals wel vaker in zijn spel is te zien was Kees een beetje te slordig met zijn materiaal, vaak door minder lang dan nodig over zijn zetten na te denken. Hij weet dan een leuke stelling op te bouwen maar vergooit dat dan weer door een te weinig doordachte zet. En dat kun je beter niet doen tegen Leo, wat Kees een nul opleverde.

De laatste tussenstand van dit seizoen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten